Οι «post-apocalyptic» ιστορίες ανέκαθεν ασκούσαν μια ιδιαίτερη γοητεία στο φιλοθεάμον κοινό, και ειδικά αυτό της επιστημονικής φαντασίας. Με γνωστότερο παράδειγμα όλων το «Mad Max», που έκανε διάσημο τον Μελ Γκίμπσον, παρά την μάλλον...δυσάρεστη θεματολογία τους (καθώς προϋποθέτουν βιβλική καταστροφή και κατάρρευση του πολιτισμού), πάντα προσέλκυαν πολλούς φανατικούς οπαδούς, οι οποίοι γοητεύονταν από αυτόν τον ιδιαίτερο «αέρα», ο οποίος, πολύ συχνά στο συγκεκριμένο είδος, συνδυάζει το μελλοντολογικό με το κλασικό, παλιομοδίτικο western.
Τόσο το Defiance όσο και το Dominion εντάσσονται στην ευρύτερη αυτή κατηγορία, με διαφορετικό τρόπο το καθένα- ωστόσο και στις δύο περιπτώσεις, ομολογουμένως «τιμούν τη φανέλα» τους, καθώς οι κόσμοι τους είναι σχεδόν εξίσου γοητευτικοί.
Defiance: Η Άγρια Δύση ενός μελλοντικού κόσμου
Μια και μιλήσαμε για «western», ας πιάσουμε το Defiance, το οποίο και εκ των πραγμάτων βρίσκεται όσο κοντά στον όρο αυτό μπορεί να φτάσει μια τηλεοπτική σειρά (ακόμα πιο κοντά και από το cult-classic Firefly, κατά την άποψη του γράφοντος). Βρισκόμαστε στον πλανήτη μας, στο κοντινό μέλλον, ο οποίος όμως δεν θυμίζει καθόλου τη Γη που ξέρουμε. Έχει προηγηθεί η έλευση των εξωγήινων Votans (όνομα που περιγράφει συνολικά ένα συνονθύλευμα διαφορετικών φυλών), οι οποίοι κατέφτασαν σε τεράστια σκάφη- κιβωτούς, ως μετανάστες από τον κατεστραμμένο κόσμο τους, σκοπεύοντας να αποικίσουν τον πλανήτη μας, χωρίς όμως να ξέρουν ότι...κατοικείται. Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Γήινων και Votans κατέρρευσαν και ακολούθησαν οι πολυετείς «Pale Wars», στο φινάλε των οποίων το πρόσωπο της Γης είχε αλλάξει δραστικά, χάρη στην απελευθέρωση προηγμένης τεχνολογίας γαιοδιαμόρφωσης. Πλέον, άνθρωποι και Votans προσπαθούν να συνυπάρξουν σε έναν εντελώς νέο, και για τους δύο κόσμο, παλεύοντας τόσο ενάντια στο χάος του «post-apocalyptic» κόσμου, όσο και εναντίον των ίδιων τους των εαυτών. Στο επίκεντρο αυτού του αγώνα βρίσκονται ο Nolan και η Irisa (ένας γήινος βετεράνος και η υιοθετημένη Votan- και ειδικότερα, Irathient- κόρη του, την οποία ενσαρκώνει η «δική μας» Stephanie Leonidas, κάτω από πολύ makeup) και η πόλη του Defiance, που φιλοδοξεί να αποτελέσει πρότυπο ειρήνης και φιλίας στον νέο αυτόν κόσμο.
O Grant Bowler στον ρόλο του Nolan
Για αρχή, αξίζει να σημειωθεί ότι οι δημιουργοί του Defiance είναι βετεράνοι της επιστημονικής φαντασίας, έχοντας «γράψει χιλιόμετρα» με σειρές όπως το Farscape, το Alien Nation, τα Star Trek DS9&Voyager κ.α. Το Defiance αντικατοπτρίζει αυτή την εμπειρία: ο κόσμος της σειράς είναι αδυσώπητος, αλλά ταυτόχρονα γεμάτος ελπίδα, με τους χαρακτήρες του να προσπαθούν να αφήσουν πίσω το παρελθόν και να προχωρήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον.
H Stephanie Leonidas ως Irisa
Στους εν λόγω χαρακτήρες περιλαμβάνονται πολλές γνώριμες φυσιογνωμίες, όπως η Julie Benz (Dexter, Boondock Saints 2), ο Graham Greene (Χορεύοντας με τους Λύκους), η Jaime Murray (Warehouse 13, Dexter) και άλλοι γνωστοί στους φαν της επιστημονικής φαντασίας και του fantasy ηθοποιοί. Στην «καρδιά» της δράσης βρίσκεται ο σκληροτράχηλος Nolan (Grant Bowler), o οποίος ενσαρκώνει τον ρόλο του σερίφη του μέλλοντος, επιβάλλοντας την τάξη σε έναν κόσμο τον οποίο έχει συνηθίσει να βλέπει περισσότερο μέσα από το σκόπευτρο του όπλου του, με μόνη έμπιστη συντροφιά την θετή του κόρη, η οποία έχει τη δική της μάχη με την κληρονομιά της.
Η δήμαρχος και ο «νονός»...
Γιατί να δει κανείς το Defiance; Επειδή ξέρει τι είναι: το western ενός αποκαλυπτικού μέλλοντος, και για αυτό ακριβώς ξέρει να το αποδώσει αυτό καλά. Οι χαρακτήρες είναι ωραία δοσμένοι και εξελίσσονται, η δράση είναι σωστά ισορροπημένη (κοινώς, τα όπλα δεν...αντικαθιστούν τον διάλογο αν δεν είναι αναγκαίο, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι το action κομμάτι είναι περιορισμένο) και παράλληλα διατηρούνται κάποιες πιο «light» πινελιές, οι οποίες παραπέμπουν στο παλιό αγαπημένο Farscape και καθιστούν πιο ευχάριστη τη ροή της ιστορίας. Οι φίλοι του gaming θα βρουν επιπλέον ενδιαφέρον το ότι η σειρά «συνοδεύεται» από ένα online παιχνίδι, η δράση του οποίου αλληλεπιδρά με τα γεγονότα της σειράς (κοινώς, πράγματα που συμβαίνουν στο παιχνίδι «μεταφέρονται» στη σειρά και το ανάποδο).
H Jaime Murray στον ρόλο της αδίστακτης αλλά γοητευτικής Stahma Tarr
Dominion: Μια κάθοδος αγγέλων διαφορετική από τις άλλες...
Το Dominion είναι και αυτό post-apocalyptic, ωστόσο αρκετά διαφορετικό, καθώς η «Αποκάλυψη» που προηγήθηκε ήταν αρκετά πιο κοντά στα βιβλικά κείμενα: ο Θεός γύρισε την πλάτη του στην ανθρωπότητα, κάτι που επέφερε σχίσμα στις λεγεώνες των αγγέλων: οι μισοί ήθελαν να καταστρέψουν την «αχάριστη» ανθρωπότητα, οι άλλοι ήθελαν να την προστατέψουν. Αν σας θυμίζει κάτι, πρόκειται για το σενάριο του «Legion» του 2010, στο επίκεντρο του οποίου βρισκόταν το μωρό μιας εγκύου, που ήταν προορισμένο να αποτελέσει νέο Μεσσία, που θα έφερνε το τέλος της σύγκρουσης.
Θνητοί και άγγελοι: το καστ του Dominion
Το Dominion διαδραματίζεται 25 χρόνια μετά: ο κόσμος μας έχει αλλάξει. Ο πόλεμος ανάμεσα στην Ανθρωπότητα και τους αγγέλους, ανάμεσα στους θνητούς και το υπερφυσικό, έχει αφήσει βαθιές ουλές στον πλανήτη, με τους ανθρώπους να επιβιώνουν σε πόλεις-φρούρια, που αποτελούν καταφύγια μέσα στην έρημο της Αποκάλυψης. Η σύγκρουση ωστόσο συνεχίζεται, και η έκβασή της προορίζεται να κριθεί από τους δύο αρχαγγέλους, τον Γαβριήλ, ο οποίος εξακολουθεί να έχει στόχο του την εξάλειψη του ανθρώπινου γένους και τον Μιχαήλ, ο οποίος είναι ο κύριος προστάτης της Βέγκα (του πρώην Λας Βέγκας), μιας εκ των μεγαλύτερων πόλεων που έχουν απομείνει στην ανθρωπότητα. Και φυσικά, ο νεαρός στρατιώτης Αλεξ, ο οποίος δεν είναι άλλος από το μωρό το οποίο είχε γεννηθεί στο τέλος του Legion και αναζητεί το πεπρωμένο του.
Ο πρωταγωνιστής, Christopher Egan
Όπως και στην ταινία, η ιδέα είναι πρωτότυπη. Ωστόσο, εκεί που η ταινία χώλαινε (το αποτέλεσμα ήταν μάλλον μέτριο), η σειρά τα πάει ομολογουμένως καλά, καθώς «χτίζει» πάνω σε ασυνήθιστα θεμέλια έναν κόσμο ο οποίος επιχειρεί να συνδυάσει το μεταφυσικό/ υπερφυσικό με το sci-fi, βάζοντας μέσα παράλληλα και μια καλή δόση από μηχανορραφίες και «παιχνίδι του στέμματος» (δεν είναι τυχαία η παραπομπή στο Game of Thrones, καθώς στο καστ βρίσκει κανείς και την εντυπωσιακή Roxanne McKee, η οποία είχε μαγνητίσει τα βλέμματα του ανδρικού κοινού στον ρόλο της ως της Doreah, δούλας της Daenerys...), υπό τη μορφή της ευαίσθητης ισορροπίας ανάμεσα στους «ευγενείς οίκους» που κυβερνούν την πόλη της Βέγκα. Γενικά, αν θέλει κάποιος να είναι ειλικρινής όσον αφορά στη σειρά, πρέπει να αναγνωριστεί ότι από πλευράς γυναικείων παρουσιών, αυτό που συμβαίνει στο Dominion είναι στα...όρια του απίστευτου, καθώς (για να το θέσουμε...κοσμίως), ακόμη και πέρα από την Roxanne McKee, το ανδρικό οπτικό νεύρο...θα περάσει καλά! Αυτό δεν σημαίνει βεβαίως ότι δεν ισχύει κάτι αντίστοιχο για το γυναικείο κοινό, καθώς αφ'ενός υπάρχει ο νεαρός «Μεσσίας» (Christopher Egan) και οι δύο αρχάγγελοι (Tom Wisdom – με...σπαρτιάτικα διαπιστευτήρια, καθώς είχε παίξει στους «300»- και Carl Beukes).
H Roxanne McKee στον ρόλο της Claire Riesen. Ίσως δυσκολευτείτε να το πιστέψετε, αλλά ΔΕΝ παίζει άγγελο
Συνοπτικά λοιπόν, το Dominion συνδυάζει μια πρωτότυπη ιδέα όσον αφορά στον κόσμο του με αισθητική και φιλοσοφία κόμικ (σε αρκετά σημεία), αξιόλογες και δουλεμένες σκηνές δράσης, σταδιακό «χτίσιμο» χαρακτήρων και ιδιαίτερα ελκυστικό καστ- καταφέρνοντας να ξεφύγει από τη «σκιά» του ευρηματικού, αλλά κατά κοινή ομολογία μέτριου αρχικού υλικού (ο λόγος για το Legion). Κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος, αυτά αρκούν και περισσεύουν για να παρακολουθήσει κανείς μια σειρά.
H Katrine de Candole ως αρχάγγελος Ουριήλ. Διαφέρει κάπως από τις απεικονίσεις στις αγιογραφίες, δεν βρίσκετε;
Μην τις χάσετε κάθε Παρασκευή από τις 23.00 στη ζώνη Friday Fiction αποκλειστικά στο ΟΤE CINEMA 1HD στον ΟΤΕ ΤV.