Το ζήτημα της θέρμανσης των σχέσεων μεταξύ της νέας ελληνικής κυβέρνησης και της Ρωσίας, εν μέσω εντάσεων της Ελλάδας με την Ευρωζώνη, βρίσκεται στο επίκεντρο δημοσιεύματος του BBC, με τίτλο «Could Europe lose Greece to Russia?».
Όπως σημειώνεται, οι ολοένα και πιο στενοί δεσμοί έχουν κάνει να «χτυπήσουν συναγερμοί» στην Ευρώπη.
«Ενώ η Ελλάδα μπορεί απλά να βλέπει τη Μόσχα ως διαπραγματευτικό “χαρτί”, κάποιοι φοβούνται ότι κινείται αδυσώπητα μακριά από τη Δύση, προς έναν πιο καλοπροαίρετο σύμμαχο, έναν πιθανό επενδυτή και δανειστή. Η Ευρώπη δεν χαίρεται για αυτό. Θα έπρεπε επίσης να ανησυχεί;».
Στη συνέχεια του κειμένου γίνεται αναφορά στην επίσκεψη Τσίπρα και Καμμένου στη Μόσχα τον Μάιο, επισημαίνοντας το ιδιαίτερο «timing», καθώς η επέκταση του προγράμματος λήγει στα τέλη του Ιουνίου- και είναι το «χειρότερα κρατημένο μυστικό» στις Βρυξέλλες το ότι «η Αθήνα θα χρειαστεί νέα δάνεια για να παραμείνει εν πλω».
Όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα, η Ελλάδα επίσημα δεν επιζητεί εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης. «Αλλά ένα δάνειο από τη Ρωσία, ή ίσως από την Κίνα, θα έμοιαζε με μια πιο ευνοϊκή εναλλακτική- ή τουλάχιστον συμπλήρωμα – σε οποιοδήποτε νέο ευρωπαϊκό πακέτο στήριξης, που συνοδεύεται από μη δημοφιλή μέτρα και μεταρρυθμίσεις. Επίσης, η Ελλάδα θα μπορούσε να αναμένει φθηνότερο αέριο για νοικοκυριά που αντιμετωπίζουν προβλήματα, αυξημένες ρωσικές επενδύσεις και τουρισμό για πολύτιμη οικονομική ενίσχυση. Η Μόσχα, από πλευράς της, θα αποκτούσε έναν φιλικό σύμμαχο με δύναμη βέτο μέσα στην Ε.Ε. εν μέσω περιόδου εντάσεων σχετικά με την κρίση στην Ουκρανία».
Στο κείμενο γίνεται αναφορά στις «πολιτικές καταβολές» του Αλέξη Τσίπρα και του Νίκου Κοτζιά από το φιλορωσικό ΚΚΕ, καθώς και στους «μακρόχρονους δεσμούς» του Πάνου Καμμένου με τη Ρωσία.
Άποψη του Μάνου Καραγιάννη, ειδικού σε θέματα ρωσικής εξωτερικής πολιτικής στο King's College του Λονδίνου είναι ότι η Ελλάδα μπορεί να «παίζει το “ρωσικό χαρτί”» για να βελτιώσει τη θέση της στις διαπραγματεύσεις, ωστόσο θα είναι δύσκολο να απομακρυνθεί από την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Ωστόσο επισημαίνεται ότι η βαθιά δυσαρέσκεια στην κοινωνία πιθανότατα να έχει αλλάξει τα δεδομένα, ενώ τονίζεται ότι η φιλορωσική πολιτική αντιμετωπίζεται ευνοϊκά από το ελληνικό κοινό.
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στη θεωρία της «Σύγκρουσης Πολιτισμών» του Σάμιουελ Χάντιγκτον, βάσει της οποίας η Ελλάδα εντάσσεται στον Ορθόδοξο άξονα, του οποίου ηγείται η Ρωσία, καθώς και σε έρευνα του Pew Research Center (2013), σύμφωνα με την οποία το 63% των Ελλήνων έχουν θετική άποψη για τη Ρωσία (εν αντιθέσει με την Ε.Ε., για την οποία το Ευρωβαρόμετρο έδειξε 23% το περασμένο φθινόπωρο).
Η θετική εικόνα της Ρωσίας στη χώρα μας έχει βαθιές ρίζες, σημειώνεται οι οποίες ανάγονται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και την Ελληνική Επανάσταση, καθώς και τη θητεία του Ιωάννη Καποδίστρια, που είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Επίσης, γίνεται αναφορά στη στροφή του Κώστα Καραμανλή προς τη Ρωσία το 2004-2009 και τη «διπλωματία των αγωγών», η οποία ενόχλησε τους δυτικούς συμμάχους της χώρας.
Ο Κωνσταντίνος Κούτρας, εκπρόσωπος του ελληνικού ΥΠΕΞ, δήλωσε στο BBC ότι η επιδίωξη πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής δεν απαγορεύεται, ούτε αποτελεί έγκλημα ή «αμαρτία».
Επικριτές θεωρούν ότι δεν θα ήταν καλή ιδέα η Ελλάδα να στηρίξει πολλές ελπίδες στη Ρωσία, επισημαίνοντας ότι είναι μακρύ το ιστορικό απογοήτευσης- «άλλωστε, η Μόσχα δεν έκανε κάτι για να βοηθήσει την επίσης ορθόδοξη Κύπρο, όταν η οικονομία της βρέθηκε στα πρόθυρα της κατάρρευσης το 2013».
Όπως επισημαίνει ο κ. Καραγιάννης, έχει σημασία η Ελλάδα να είναι πλήρως ενσωματωμένη στη Δύση, ωστόσο δεν πρέπει να υποτιμώνται οι συνέπειες ενός πιθανού Grexit, καθώς κάτι τέτοιο θα ενίσχυε το αντιευρωπαϊκό συναίσθημα στον ελληνικό λαό, ανοίγοντας τον δρόμο για στενότερους δεσμούς με τη Ρωσία.