Ο Σύριος που τραγουδά την ιστορία του εμφυλίου πολέμου με το πιάνο του στον ισοπεδωμένο καταυλισμό του Yarmouk

Ο Σύριος που τραγουδά την ιστορία του εμφυλίου πολέμου με το πιάνο του στον ισοπεδωμένο καταυλισμό του Yarmouk

Στους δρόμους της βομβαρδισμένης γειτονιάς του, ο Ayham Ahmad παίζει πιάνο και τραγουδά την ιστορία του πολέμου της Συρίας.

Μετά από τέσσερα χρόνια συγκρούσεων η γενέτειρά του έχει καταστραφεί. Ο Ahmad κατάγεται από το Yarmouk, έναν παλαιστινιακό προσφυγικό καταυλισμό στα περίχωρα της Δαμασκού. Οι δρόμοι της πόλης είναι γεμάτος ερείπια λόγο των μαχών μεταξύ των ανταρτών και των δυνάμεων του καθεστώτος.

Για περισσότερο από ένα χρόνο παίζει τραγούδια στα ερείπια του Yarmouk."Είχα ξεμείνει από ιδέες για το πως να βοηθήσω, έτσι αποφάσισα να πάρω το πιάνο μου και να τραγουδήσω στα σοκάκια" είπε στην WorldPost.

Ayham Ahmad plays in Yarmouk. (Photographer: Niraz Saied)

Τα πρώτα τους τραγούδια γράφτηκαν για τις χιλιάδες που είχαν εγκαταλείψει το Yarmouk. Πριν από τον πόλεμο, το στρατόπεδο ήταν το σπίτι περίπου 800.000 Παλαιστίνιων και Σύριων, σύμφωνα με τον Παλαιστίνιο- Σύριο συγγραφέα Nidal Bitari. Τώρα, μόλις 18.000 άνθρωποι υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει, πολλοί από αυτούς είναι αδύναμοι ή εξαθλιωμένοι για να τραπούν σε φυγή."Αυτή η μουσική δίνει ελπίδα σε όσους έχουν εκτοπιστεί από το στρατόπεδο" λέει ο Ahmad.

Oh Displaced, Return

"Oh displaced people, return.

The journey has gone for too long.

Yarmouk, we are part of you and that will never change."

Περίπου το ήμισυ του πληθυσμού του Yarmouk έχει εκτοπιστεί, πολλοί από αυτούς αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή πολλές φορές κατά τη δίαρκεια των τεσσάρων ετών που διαρκεί ο πόλεμος.

Ο Λίβανος και η Ιορδανία έχουν κλείσει αποτελεσματικά τα σύνορά τους στους Παλαιστίνιους που εγκαταλείπουν τη Συρία, σύμφωνα με τον ΟΗΕ.

Yarmouk Misses You

"Mother, I’ve really missed you

Come back and ease our minds with your tenderness

My mother, you’ve been gone for a while,

We’ve really missed you laughter

Let’s all come back to the house and remember when we were young

Play on the roof and hide behind the walls

Yarmouk’s eyes are crying, and it asks why did my people leave me?"

Ο Ahmad τραγουδά σε ένα τραγούδι για τους εκτοπισμένους. "Κάποιοι έχασαν τη ζωή τους και ποτέ δεν έφτασαν με ασφάλεια στον προορισμό τους"

"I dedicate this song to the victims of hunger of Yarmouk,

to the victims of the Palestinian revolution,

and all the victims in Syria, every one.

I have this message from the youth of Yarmouk: Stop killing each other."

Το Yarmouk ιδρύθηκε το 1957 για να στεγάσει τους Παλαιστίνιους που εγκατέλειψαν τους πολέμους του Ισραήλ. Ο καταυλισμός εξελίχθηκε σε ένα πολυσύχναστο προάστιο της Δαμασκού - η μεγαλύτερη παλαιστινιακή κοινότητα στη Συρία και το σπίτι εκατοντάδων χιλιάδων Σύριων.

They Gave Me A Food Parcel And Forgot About Me

By God I am hungry, hungry, hungry

Give me a small sandwich, I want a food parcel.

They turned me away, turned me away.

We just want tomatoes, oh brother.

Τον Δεκέμβριο του 2012,η κυβέρνηση της Συρίας βομβάρδισε για πρώτη φορά το Yarmouk σκοτώνοντας δεκάδες ανθρώπους, οι οποίοι είχαν καταφύγει σε ένα τζαμί.

Ο Ahmad είχε επιστρέψει στο στρατόπεδο το 2012, όταν ο πόλεμος τον ανάγκασε να εγκαταλείψει τις μουσικές του σπουδές στη πόλη Χομς, το λίκνο της εξέγερσης εναντίον του Αλ-Άσαντ. Η βία τον ακολούθησε στο Yarmouk, αλλά αποφάσισε να μείνει παρά τους κινδύνους και να συνεχίσει τις σπουδές του στο πιάνο είπε στην εφημερίδα Al-Sharq του Κατάρ.

Residents of Yarmouk wait to receive food supplies, Jan. 31, 2014. (AP Photo/UNRWA, File)

Από τον Ιούλιο του 2013, η συριακή κυβέρνηση είχε θέσει το Yarmouk υπό πλήρη πολιορκία.Το Νοέμβριο ένα αγόρι τεσσάρων ετών ήταν ο πρώτος που πέθανε από την πείνα. Από τότε, όπως αναφέρει ο ΟΗΕ περισσότεροι από εκατό άνθρωποι έχουν πεθάνει από την πείνα ή ασθένειες που σχετίζονται με την πείνα στον καταυλισμό. Πολλοί κάτοικοι έχουν καταφύγει στο να τρέφονται με φυτά. Ένας μουσουλμάνος κληρικός στο Yarmouk αποφάνθηκε το 2013 ότι οι άνθρωποι είχαν το δικαίωμα να τρώνε γάτες, σκύλους και γαϊδούρια.

Ahmad's band moves his piano out onto the streets of Yarmouk, Feb. 2, 2014.

Τον Ιανουάριο του 2014 ο ΟΗΕ διαπραγματεύτηκε μια σπάνια παράδοση βοήθειας. Με τα τρόφιμα και τα φάρμακα να σπανίζουν οι συνθήκες υγιεινής είναι ολέθριες. Ο ΟΗΕ ανέφερε ότι υπήρξε μια σημαντική επιδημία τυφοειδούς το 2014. Οι γιατροί ανακάλυψαν πρόσφατα πάνω από 100 περιπτώσεις ίκτερου στον καταυλισμό.

Ο Ahmad έπαιζε πιάνο από έξι ετών.Ο πατέρας του είναι ένας πολύ γνωστός βιολιστής και κατασκευαστής μουσικών οργάνων ο οποίος είναι επίσης τυφλός."Είμαι τόσο περήφανος για τον πατέρα μου, ο οποίος μου δίδαξε τη μουσική, και με βοήθησε να φτάσω εδώ που είμαι σήμερα", είπε ο Ahmad στην WorldPost.

"Η μουσική είναι η γλώσσα της ψυχής. Δεν χρειάζεται καμία μετάφραση" ανέφερε στην παλαιστινιακή εφημερίδα Al Quds. "Εμείς τραγουδάμε για να αφυπνίσουμε την συνείδηση του κόσμου. Εκατό άνθρωποι έχουν πεθάνει από την πείνα, και δεν είναι μόνο αριθμοί".

The Water Is Always Gone

The water is always gone

The water is still gone

The road is still broken

We are still under siege

How long will this go on?

What Is It With These Days?

The world sends delegations,

Delegations come and go.

Then they all spin in circles.

Delegations multiply,

And so do their promises.

Promises, promises, promises,

While our people are dying.

Δημοφιλή