Ποντίκια, κατσαρίδες, κακές συνθήκες υγιεινής, κακή διατροφή και άλλα παρεμφερή συνθέτουν το μελανό «ψηφιδωτό» της κατάστασης στα κέντρα κράτησης μεταναστών στην ελληνική επικράτεια, όπως επισημαίνουν στελέχη των «Γιατρών του Κόσμου», των «Γιατρών Χωρίς Σύνορα», αλλά και στελέχη των αρμοδίων αρχών, καθώς το εν λόγω ζήτημα επανέρχεται εκ νέου στην επικαιρότητα, με τις αλλαγές πολιτικής όσον αφορά στο μεταναστευτικό που έφερε η αλλαγή κυβέρνησης στη χώρα.
Ποια είναι τα κέντρα κράτησης
Αυτή τη στιγμή, τα κέντρα κράτησης μεταναστών και οι χώροι που χρησιμοποιούνται για τέτοιους σκοπούς είναι τα εξής:
Πέντε κέντρα κράτησης
- Αμυγδαλέζα: Χωρητικότητα 2.000 άτομα (τώρα κρατούνται 480)
- Ξάνθη: Χωρητικότητα 500 άτομα (τώρα κρατούνται 95)
- Παρανέστι Δράμας: Χωρητικότητα 1000 άτομα (τώρα κρατούνται 200)
- Φυλάκιο Ορεστιάδας: Χωρητικότητα 380 άτομα (τώρα κρατούνται 180)
- Κόρινθος: Χωρητικότητα 1000 άτομα (τώρα κρατούνται 270)
Κρατητήρια
- Αλλοδαπών Αττικής: Χωρητικότητα 200 άτομα (τώρα κρατούνται 190)
- Νέα κρατητήρια Ελληνικού: Χωρητικότητα 100 (τώρα κρατούνται 20)
Κέντρα πρώτης υποδοχής
- Το Φυλάκιο Ορεστιάδας λειτουργεί και ως κέντρο πρώτης υποδοχής
- Δύο Κινητά Κέντρα Πρώτης Υποδοχής λειτουργούν στη Χίο και Μυτιλήνη
Όπως σημειώνει στη HuffPost Greece ανώτατος αξιωματικός της ΕΛΑΣ, ο λόγος που δημιουργήθηκαν τα Κέντρα Κράτησης στην Ελλάδα δεν ήταν μόνο η κράτηση των παράνομων μεταναστών μέχρι τον επαναπατρισμό τους: «δημιουργήθηκαν και για να λειτουργήσουν αποτρεπτικά. Έπρεπε η Ελλάδα να περάσει το μήνυμα προς τα έξω ότι η χώρα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι. Αυτός είναι ο λόγος που η Ευρωπαϊκή Ένωση μας έδωσε χρηματοδοτήσεις για την ανέγερσή τους».
Ωστόσο, ο εν λόγω αξιωματικός αναγνωρίζει ότι στην πορεία δημιουργήθηκε πρόβλημα: «Δεν συντηρούνταν σωστά και αφέθηκαν στην τύχη τους. Οι μετανάστες ζούσαν σε ένα άθλιο περιβάλλον, ενώ δεν υποβάλλονταν σε ιατρικές εξετάσεις με αποτέλεσμα να διαδίδονται στα κέντρα μολυσματικές νόσοι. Το έσχατο σημείο ήταν οι θάνατοι μεταναστών από αυτοκτονίες».
«Εικόνα άθλια, που δεν αρμόζει σε ανθρώπους»
Με το κομμάτι της διοικητικής μέριμνας και της βελτίωσης των συνθηκών διαβίωσης στα κέντρα κράτησης ασχολήθηκε ο κ.Τάσος Μαυρόπουλος, γενικός γραμματέας Πολιτικής Προστασίας. Όπως επισημαίνει στη HuffPost Greece, προτεραιότητα δόθηκε στην επίλυση των ζητημάτων θέρμανσης, ζεστού νερού, ενδιαίτησης, προμήθειας ρουχισμού, παπουτσιών, κουβερτών, βελτίωση του συσσιτίου και της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης κτλ – δραστηριότητες που έγιναν με τη συνδρομή εθελοντικών οργανώσεων, όπως οι Γιατροί του Κόσμου, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, τα Κοινωνικά Ιατρεία Αθήνας, Περιστερίου και Πειραιά, ο Διεθνής Ερυθρός Σταυρός κ.α.
«Η κατάσταση ήταν άθλια: Μια εικόνα άθλια, που δεν αρμόζει σε ανθρώπους, όποιοι και αν είναι ό,τι και αν έχουν κάνει- που οι συγκεκριμένοι δεν έχουν κάνει κάποιο ποινικό αδίκημα» σημειώνει ο κ. Μαυρόπουλος. «Οι συνθήκες ήταν τραγικές, δεν μπορεί να διανοηθεί κάποιος ότι θα μπορούσε να μείνει υπό τέτοιες συνθήκες» προσθέτει.
Αυτό που έγινε, τονίζει ο γγ Πολιτικής Προστασίας, είναι μια αλλαγή στον τρόπο αντιμετώπισης περιστατικών/ ζητημάτων υγείας κρατουμένων. «Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη διαδικασία προκειμένου να υπάρχει μόνιμη παρουσία γιατρών του ΚΕΕΛΠΝΟ, οι οποίοι θα ενισχύονται από γιατρούς από εθελοντικές οργανώσεις. Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί μέσα στις επόμενες μέρες και θα χορηγηθούν σε όσους έχουν απομείνει σε όλα τα κέντρα κράτησης στην Ελλάδα κιτ από το ΚΕΕΛΠΝΟ με είδη προσωπικής υγιεινής, ατομικά είδη, πετσέτες κ.ο.κ. Επίσης με την αποσυμφόρηση που έχει γίνει τώρα, όσοι συνεχίζουν να κρατούνται ζουν σε πιο ανθρώπινες συνθήκες, καθώς έχουν μοιραστεί στους οικίσκους. Ακόμη, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι και διερμηνείς είναι έτοιμοι σε καθημερινή βάση να προσφέρουν μια κοινωνική ψυχολογική υποστήριξη και προετοιμασία για την έξοδό τους».
Όπως εκτιμά ο κ. Μαυρόπουλος, oι δυσμενείς συνθήκες οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη πολιτικής βούλησης: «Είχαν λήξει κάποιες συμβάσεις που αφορούσαν τα κέτερινγκ, η ποσότητα και ποιότητα του φαγητού ήταν υποβαθμισμένη, αυτά όμως λύθηκαν, και αυτό οφείλεται κύρια στην πολιτική κατεύθυνση που έχει δοθεί και στην αντίληψη της νέας κυβέρνησης. Ζητήματα όπως θέρμανσης ή ζεστού νερού λύθηκαν αμέσως από κονδύλια και τεχνικούς που ήδη υπήρχαν. Οι γιατροί είχαν φύγει – υπήρχαν δυσκολίες στις πληρωμές, οι γιατροί δεν είχαν πληρωθεί, επιδιώκουμε να επισπεύσουμε τις σχετικές διαδικασίες για να καθιερωθεί η μόνιμη παρουσία- ήταν χωρίς ιατρική υποστήριξη από τέλος Δεκεμβρίου και μετά. Το ότι καλέσαμε να συνεισφέρουν οι εθελοντικές οργανώσεις τα κοινωνικά ιατρεία, κάποιες άλλες ανθρωπιστικές οργανώσεις και δίκτυα αλληλεγγύης ήταν κάτι που δεν χρειαζόταν κόπο, απαιτούσε βούληση και μια διαφορετική αντίληψη για το πώς βλέπεις τους μετανάστες σε ανθρώπινη βάση».
Η «νόσος του πρόσφυγα»
Αντίστοιχη, όσον αφορά στις συνθήκες διαβίωσης στα κέντρα, είναι και η εικόνα που περιγράφουν ο Νικήτας Κανάκης, πρόεδρος των «Γιατρών του Κόσμου» και ο Στάθης Κυρούσης, υπεύθυνος των αποστολών στα Βαλκάνια για τους «Γιατρούς Χωρίς Σύνορα».
Όπως αναφέρει στη HuffPost Greece ο κ. Κανάκης, «η εικόνα που αντικρίσαμε όταν άνοιξε τις πύλες της η Αμυγδαλέζα, πριν από 20 ημέρες περίπου, ήταν πάρα πολύ κακή: Κακές συνθήκες διαβίωσης, κατεστραμμένες αρκετές από τις υποδομές, έλλειψη ιατρικής φροντίδας, άνθρωποι χωρίς ρούχα και επαρκές φαγητό. Χιόνιζε και υπήρχαν άνθρωποι με σαγιονάρες και φανελάκια, η κατάσταση ήταν πάρα πολύ κακή».
Το χειρότερο, όπως επισημαίνει, ήταν ότι οι άνθρωποι είχαν άγνοια σχετικά με το τι μέλλει γενέσθαι: Πόσο θα μείνουν εκεί, τι θα τους συμβεί, μια κατάσταση στην οποία κανείς δεν ήξερε τίποτα». Ωστόσο, υπογραμμίζει ότι ήδη από εκείνες τις ημέρες είχαν αρχίσει να καταβάλλονται προσπάθειες για να βελτιωθούν οι συνθήκες, όπως επιδιόρθωση των υδραυλικών και βελτίωση της σίτισης- «ξέρω ότι έχει γίνει αυτό το πράγμα αυτόν τον καιρό». Παράλληλα, τονίζει, αναφερόμενος σε δημοσιεύματα περί «υγειονομικής βόμβας» ότι ουδέποτε ανέφερε κάτι τέτοιο: «είχα πει ότι δεν γνωρίζαμε τι γινόταν από λοιμώδη νοσήματα επειδή δεν μπορούσαμε να ξέρουμε. Ουδέποτε μίλησε περί υγειονομικής βόμβας. Οι άνθρωποι δεν είναι “υγειονομική βόμβα”, είναι παραμελημένοι».
Επ' αυτού, αναφέρεται στην αποκαλούμενη «νόσο του πρόσφυγα»: «Είναι ένας όρος που έχουμε: Μικρά προβλήματα, που λόγω των κακών συνθηκών μεγενθύνονται. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν την τυπική εικόνα παραμελημένων ανθρώπων, η οποία επιδεινώνεται λόγω της ψυχολογικής κατάστασης. Ένας άνθρωπος που κρατείται για μήνες χωρίς να γνωρίζει τι θα του συμβεί είναι ένας άνθρωπος σε οριακή κατάσταση».
Στην Αμυγδαλέζα βρέθηκε και ο κ. Κυρούσης, στα τέλη του Φεβρουαρίου, όπου οι «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» πραγματοποίησαν μια σύντομη παρέμβαση. «Αυτό που έκανε εντύπωση σε όλους μας, μια ομάδα πέντε ατόμων είναι ότι ήταν πολύ δύσκολο να φανταστούμε ότι μπορούσαν άνθρωποι να ζουν σε τέτοιες συνθήκες. Το πρώτο που χτυπάει στο μάτι είναι ο υπερβολικός συνωστισμός, καθώς τότε μόλις είχαν αρχίσει να απελευθερώνονται» σημειώνει σχετικά, μιλώντας στη HuffPost Greece.
Κατά τον κ. Κυρούση, σημαντικό πρόβλημα ήταν το ότι ακόμη και όταν αφήνονταν άτομα, με αποτέλεσμα να μειώνεται ο αριθμός των εγκλείστων, εξακολουθούσαν να παρουσιάζονται σημαντικά προβλήματα: «Επειδή δεν δούλευαν τα θερμαντικά σώματα, οι άνθρωποι στριμώχνονταν στα δωμάτια όπου δούλευαν τα κλιματιστικά. Είχαμε αρκετά άδεια δωμάτια και δίπλα τους υπερπλήρη δωμάτια. Το δεύτερο που έκανε εντύπωση ήταν τα άπειρα ποντίκια που πηγαινοέρχονταν ελεύθερα, που είναι και μεγάλο πρόβλημα για την υγεία ως φορείς ασθενειών. Το τρίτο ήταν η παντελής έλλειψη χώρου για να κινηθούν και η έλλειψη ευκαιριών για αθλοπαιδιές, αναψυχή, ή ο,τιδήποτε θα μπορούσε να ελαφρύνει την ημέρα τους» αναφέρει ο κ. Κυρούσης.
Όσον αφορά στη σίτιση, χαρακτηρίζει το φαγητό απαράδεκτο, τόσο σαν ποσότητα όσο και σαν ποιότητα. Στο θέμα του φαγητού αναφέρεται και ο κ. Ταχίρ Αλιζαντέ, πρόεδρος της Αφγανικής Κοινότητας στην Ελλάδα, ο οποίος, μεταφέροντας στη HuffPost Greece μαρτυρίες ανθρώπων που ήταν έγκλειστοι σε κέντρα, σημειώνει πως κάποιοι έγκλειστοι «για δύο με τρεις μήνες δεν είδαν κρέας ή φρούτα, τίποτα».
Γενικότερα, ο κ. Αλιζαντέ χαρακτηρίζει τις συνθήκες, όπως αυτές του περιγράφτηκαν, «πάρα πολύ χάλια...δεν είχαν καλό φαγητό, δεν υπήρχαν γιατροί ή φάρμακα, είχε κρύο. Πολλοί είχαν ψυχολογικά προβλήματα. Όταν αρρώσταιναν και ζητούσαν γιατρούς, τους έδιναν ένα ντεπόν, τίποτα άλλο» λέει, προσθέτοντας ότι για να μεταφερθεί κάποιος στο νοσοκομείο έπρεπε να βρίσκεται σε πολύ κρίσιμη κατάσταση- και σε κάποιες περιπτώσεις ήταν ήδη πολύ αργά.
Ανάλογη είναι η εικόνα που μεταφέρει και ο πρόεδρος της Πακιστανικής Κοινότητας στη χώρα μας, Τζαβέντ Ασλάμ, ο οποίος αναφέρει πως πρώην έγκλειστοι του έλεγαν ότι «τα κέντρα δεν ήταν για ανθρώπους, αλλά για ζώα...αυτό ήταν το πολύ μεγάλο πρόβλημα, ο άνθρωπος να μην σε θεωρεί άνθρωπο». Παράλληλα, ο κ. Ασλάμ κάνει λόγο για περιπτώσεις κακοποίησης και ρατσιστικής αντιμετώπισης κρατουμένων, ενώ τονίζει και από πλευράς του την έλλειψη γιατρών, με τους μόνους που ήταν παρόντες να είναι οι φύλακες. Ωστόσο, αναγνωρίζει ότι τα πράγματα δείχνουν να αλλάζουν προς το καλύτερο στο συγκεκριμένο ζήτημα από την αλλαγή της κυβέρνησης και μετά, αν και πολλά προβλήματα παραμένουν: «ακόμα υπάρχουν κατσαρίδες και ποντίκια, και υπάρχει κίνδυνος εάν υπάρχουν άνθρωποι με φυματίωση ή ψώρα» - επισημαίνοντας παράλληλα ότι την περασμένη Τρίτη ξεκίνησε απεργία πείνας στην Κόρινθο από τους εναπομείναντες εγκλείστους.
Ανήλικοι και βαριά άρρωστοι κρατούμενοι
Εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα, προσθέτει ο κ. Κυρούσης, ήταν η παρουσία πολλών ανηλίκων στα κέντρα, διάσπαρτων ανάμεσα σε ενήλικους, καθώς και βαριά αρρώστων ανθρώπων που δεν θα έπρεπε να τελούν υπό κράτηση με τέτοιες παθήσεις, όπως, για παράδειγμα, επιβεβαιωμένες ψυχώσεις. Επίσης, κάνιε λόγο για τεράστιο πρόβλημα όσον αφορά στις εγκαταστάσεις υγιεινής, στις οποίες δεν γινόταν συντήρηση: «αρκετά σπιτάκια δεν είχαν καθόλου νερό, τα πιο πολλά δεν είχαν ζεστό νερό, αρκετές τουαλέτες ήταν βουλωμένες,. Επίσης, πολλοί άνθρωποι είχαν κλειστεί εκεί χωρίς να ξέρουν γιατί και χωρίς να ξέρουν πότε θα βγουν, πράγμα το οποίο από ψυχολογικής άποψης είναι πάρα πολύ επικίνδυνο».
Ο κ. Κυρούσης αναφέρει την περίπτωση ενός Σύριου που μένει 27 χρόνια στην Ελλάδα, ηλικίας γύρω στα 60.
«Αυτός είχε άδεια παραμονής που έπρεπε να ανανεώνει. Άργησε την τελευταία φορά, τον βρήκανε χωρίς ανανεωμένη άδεια παραμονής και τον πήγαν στην Αμυγδαλέζα. Παρομοίως και ένας Ιρανός μουσικός, 11 χρόνια στην Ελλάδα, ο οποίος άργησε να την ανανεώσει και αυτός- βρέθηκε επίσης στην Αμυγδαλέζα. Πάρα πολλοί από τους ανθρώπους που συναντήσαμε μένουν χρόνια εδώ, δούλευαν, μιλούν ελληνικά. Και έχουν κλειστεί σε κακές συνθήκες κράτησης, για άγνωστο χρόνο, χωρίς να λέει κανείς μέχρι πότε, και αναρωτιούνται για ποιο έγκλημα έχουν κλειστεί μέσα».
Εκτενής αναφορά από τους «Γιατρούς του Κόσμου»
Σύμφωνα με εκτενή αναφορά των «Γιατρών του Κόσμου» σχετικά με την επίσκεψη κλιμακίου στον Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών (ΕΧΠΑ) καθώς και στον Ειδικό Χώρο Παραμονής Ασυνόδευτων Ανηλίκων (ΕΧΠΑΑ) Αμυγδαλέζας (18 και 19 Φεβρουαρίου), στο ΕΧΠΑΑ βρίσκονταν υπό κράτηση συνολικά 43 ασυνόδευτοι ανήλικοι. Η πλειοψηφία των παιδιών είχαν ως χώρα καταγωγής το Αφγανιστάν, ενώ ακολουθούσαν το Πακιστάν και η Σομαλία.
Οι περισσότεροι ασυνόδευτοι ανήλικοι κυμαίνονταν ηλικιακά από 13 ετών έως 17 ετών, ενώ ο χρόνος κράτησης τους ξεκινούσε από 10 ημέρες έως και 3 μήνες. Τα προβλήματα υγείας που εντοπίστηκαν ήταν κυρίως ουρολογικά, μυοσκελετικά άλγη – ορθοπεδικά προβλήματα, γαστρεντερολογικά προβλήματα, δερματολογικά νοσήματα, οδονταλγίες, κοινά κρυολογήματα, ενώ σε μεγάλο ποσοστό οι ασυνόδευτοι ανήλικοι που εξετάστηκαν παρουσίαζαν καταθλιπτική συμπτωματολογία (απώλεια όρεξης, αϋπνία, έντονη θλίψη, άγχος και δυσφορία). Όπως διαπιστώθηκε, «τα περισσότερα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν οι εν λόγω ασυνόδευτοι ανήλικοι είναι αποτέλεσμα των συνθηκών διαβίωσης και του ίδιου του μέτρου της κράτησης, με τους ανηλίκους να διαβιούν σε επισφαλείς για την υγεία τους συνθήκες, μιας και οι χώροι καλύπτονται από γυμνό τσιμέντο».
Αναφορικά με τον ΕΧΠΑ, οι «Γιατροί του Κόσμου» επισκέφθηκαν αρχικά την τρίτη πτέρυγα και δέχτηκαν 16 υπηκόους τρίτων χωρών (ενήλικοι & ασυνόδευτοι ανήλικοι) στο ιατρείο που υπήρχε στο χώρο. Ο μέσος όρος κράτησης των εν λόγω υπηκόων τρίτων χωρών είναι από 2 μήνες έως 19 μήνες, ενώ η πλειοψηφία των εξεταζόμενων είχαν ως χώρα προέλευσης το Αφγανιστάν, τη Νιγηρία, τη Σενεγάλη, το Ιράκ και το Μαρόκο.Σχετικά με την κατάσταση υγείας των κρατουμένων που εξετάστηκαν, διαπιστώθηκε ότι σχετίζονται άμεσα με τις συνθήκες διαβίωσής τους. Τα νοσήματα από τα οποία έπασχε η πλειοψηφία των εξεταζόμενων ήταν γαστρεντερολογικά, αναπνευστικά και δερματολογικά. Παρατηρήθηκαν επίσης οδονταλγίες, κοιλιακά άλγη και κεφαλαλγίες, ενώ διαπιστώθηκαν και αγχώδεις εκδηλώσεις και συναισθηματικές διαταραχές. Επίσης, επτά εξεταζόμενοι δήλωσαν ότι ενώ είχαν αιτηθεί τη μεταφορά τους σε νοσοκομείο, το αίτημα τους δεν ικανοποιήθηκε.
Στην Πτέρυγα Α΄ του ΕΧΠΑ Αμυγδαλέζας, οι Γιατροί του Κόσμου στις 19 Φεβρουαρίου εξέτασαν συνολικά 71 άτομα, εκ των οποίων 6 ήταν ασυνόδευτοι ανήλικοι ηλικίας 15-17 ετών. Όπως σημειώνεται στην αναφορά, «αξίζει να αναφέρουμε ότι 51 άτομα ήταν ηλικίας 18-35 ετών, 11 άτομα ήταν ηλικίας 36-55 ετών και μόλις 2 άτομα ήταν από 56 ετών και άνω. Οι κύριες χώρες προέλευσης των εξεταζόμενων ήταν το Πακιστάν, το Αφγανιστάν, το Μπαγκλαντές, το Ιράν, η Αίγυπτος, το Ιράκ και η Ινδία. Ο μέσος όρος κράτησης που μας ανέφεραν είναι από 6 έως 12 μήνες, ενώ ακολουθούν με μικρή διαφορά όσοι δήλωσαν ότι βρίσκονται στο Κέντρο από 1 μήνα έως 3 μήνες, ενώ 14 άτομα μας δήλωσαν ότι βρίσκονται εκεί πάνω από 12 μήνες».
Τα κυριότερα προβλήματα που συναντήθηκαν κατά την εξέταση των ασθενών ήταν ορθοπεδικά προβλήματα, μυοσκελετικά άλγη, δερματολογικά προβλήματα, συναισθηματικές διαταραχές ή άλλα ψυχιατρικά νοσήματα, γαστρεντερολογικά προβλήματα, οφθαλμολογικά, κεφαλαλγίες, διαβητολογικά προβλήματα, οδονταλγίες, κοινά κρυολογήματα, πνευμονολογικά προβλήματα και νευρολογικά.
Οι «Γιατροί του Κόσμου» πραγματοποίησαν επίσκεψη και στον Ειδικό Χώρο Παραμονής Αλλοδαπών Ελληνικού, στις 23 Φεβρουαρίου 2014. Εκεί εξετάστηκαν συνολικά 14 γυναίκες ασθενείς. Οι περισσότερες γυναίκες κυμαίνονταν ηλικιακά από 36 έως 45 ετών, ενώ αρκετές ήταν και οι γυναίκες ηλικίας 18-25 ετών και 26-35 ετών. Οι κύριες χώρες προέλευσης είναι από Αλβανία, Πολωνία, Αφγανιστάν, Ρωσία, Βουλγαρία, Καμερούν, Ονδούρα, Κονγκό και Νιγηρία. Ο μέσος όρος κράτησης όπως δήλωσαν οι ίδιες είναι 3 έως 15 μέρες για τις περισσότερες γυναίκες, ενώ ακολουθεί το διάστημα του ενός μήνα έως 3 μηνών και των 12 μηνών και άνω. Οι κύριες διαγνώσεις αφορούσαν δερματολογικά προβλήματα, γυναικολογικά, γαστρεντερολογικά, αγχώδεις διαταραχές, αναπνευστικά προβλήματα, αλλεργική ρινίτιδα, οστεοπόρωση και υπέρταση. Οι 12 από τις 14 γυναίκες ανέφεραν προηγούμενη κράτηση σε άλλα Κέντρα (Κορυδαλλός, Θήβα, Σάμος, Πέτρου Ράλλη, Θεσσαλονίκη, Κρήτη, Σαλαμίνα). Τέλος, σημειώνεται στην αναφορά, οι 8 από τις 14 εξεταζόμενες ανέφεραν κακομεταχείριση ή άλλες μορφές κακοποίησης σε ίσο ποσοστό, τόσο από αστυνομικούς υπαλλήλους όσο και από τις άλλες συγκρατούμενες.
Την Παγκόσμια ημέρα κατά του ρατσισμού, η HuffPost Greece συμμετέχει στην ενέργεια της 24 Media, που φιλοξενεί το Oneman
Διαβάστε επίσης:
Ποδόσφαιρο και σεξισμός: Μία άλλη μορφή διάκρισης Η μάστιγα του ρατσισμού στα γήπεδα: Αυτές είναι οι ποινές για ρατσιστικές επιθέσεις φιλάθλων Κριστιάν Καρεμπέ στο Contra.gr: "Στο γήπεδο είμαστε ένα" Μαύροι προπονητές στην Αγγλία: Έλλειψη ικανοτήτων ή ρατσισμός; Ο ρατσισμός μέσα μας Τζέσε Όουενς, ο άνθρωπος σύμβολο Άνοιξαν το δρόμο και έγιναν θρύλοι Καμενί και Ζορό στο Sport24.gr για το ρατσισμό Άνθρωποι, ποντίκια και η «νόσος του πρόσφυγα»: Οι άθλιες συνθήκες στα κέντρα κράτησης μεταναστών Φάκελος ιθαγένεια: Η ιστορία του Μαχμούντ που δεν μπορούσε να πάρει ειδικότητα στην Ιατρική και ο νόμος που φέρνει η κυβέρνηση σύντομα Η μεγάλη περιπέτεια του Ιάκωβου: Ο ρατσισμός, η παρέμβαση της υπουργού και το «πάγωμα» των σπουδών Έλληνες μετανάστες: 6 μικρές ιστορίες ρατσισμού Το πείραμα των πρώτων εντυπώσεων: Πόσο ρατσιστές είμαστε; Ο Ουαλίντ Τάλεμπ είναι υποχρεωμένος να ζει στην ίδια γειτονιά με τους βασανιστές του Δύο φορές πρόσφυγας για να ξεφύγει από την Ελλάδα Οκτώ επώνυμοι αντιμετωπίζουν τον ‘μικρό ρατσιστή’ μέσα τους Ο Έλληνας Χριστιανός και οι άλλοι Μια εικόνα χίλιες λέξεις: Συνέβη στην Κόρινθο Πόσο 'Έλληνες' είμαστε τελικά; Σβήνοντας το πρόσωπο του μίσους Χριστοδουλοπούλου: Είμαστε αφιλόξενοι με τους μετανάστες Ξερίζωσε τον ρατσισμό από το μυαλό σου Οι μεγάλοι ρατσιστές της μεγάλης οθόνης Ο ρατσισμός στοιχειώνει για πάντα: Ξαναβλέποντας το “American History X” Το Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών είναι πολλά παραπάνω από ένα σχολείο Τα όχι αθώα, ρατσιστικά παιδικά μας χρόνια