Ένα άρθρο που εκπλήσσει και προκαλεί προκαλεί πολλά ερωτηματικά δημοσίευσε σήμερα, Τετάρτη, η Deutsche Welle στο οποίο αναφέρει τον τρόπο με τον οποίο οι Κορεάτες ξεπέρασαν την κρίση του 1997 και εξηγεί τους λόγους για τους οποίους οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να ακολουθήσουν το ίδιο μοντέλο. «Er... Greece... hello...? (σσ Χμ... Ελλάδα...;)» λέει το γερμανικό δίκτυο.
Οι Κορεάτες είχαν δωρίσει χρυσά κοσμήματα αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ για να αποπληρώσουν το χρέος τους στην οικονομική κρίση που είχε χτυπήσει την Ασία το 1997. Η σκέψη ότι μια χώρα θα δώσει σε ξένους πολύτιμα οικογενειακά κειμήλια για να ξεχρεώσει μπορεί να φαίνεται υπερβολική σε πολλούς, όμως η Ελλάδα το έκανε.
Όλα άρχισαν όταν το 1997 το συνάλλαγμα της Νότιας Κορέας είχε χάσει αξία, εταιρείες και τράπεζες κατέρρεαν και το κράτος είχε ανάγκη να δανειστεί χρήματα. Όταν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο έδωσε το πράσινο φως για τον δανεισμό 58 δισεκατομμυρίων δολαρίων, η Κορεάτες έπρεπε να βρουν ένα τρόπο για να αναπτυχθούν γρήγορα, όπως επέβαλλαν οι όροι του δανεισμού.
Το κράτος προχώρησε τότε σε έναν εναλλακτικό τρόπο για να βρεθούν χρήματα. Το 1998 οι πολίτες ζητήθηκαν να δωρίσουν χρυσά κοσμήματα και κληρονομιές για να αποπληρωθεί το δάνειο. Σχεδόν άμεσα, εκατομμύρια πολίτες απάντησαν στο αίτημα της κυβέρνησης και δώρισαν εθελοντικά ό,τι μπορούσαν από την κληρονομιά τους, από βέρες έως χρυσές διακοσμητικές μινιατούρες.
Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό, καθώς μέσα σε λίγους μήνες συγκεντρώθηκαν χρυσά αντικείμενα που άξιζαν περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια δολάρια. Μια εθελοντική κίνηση των πολιτών κατάφερε να σώσει εν τέλει τη χώρα μετά από τρία χρόνια.
Παράδειγμα προς μίμηση;
«Θα μπορούσε άραγε το μοντέλο της Κορέας να υιοθετηθεί από την Ελλάδα;» αναρωτιέται το γερμανικό δίκτυο.
Σύμφωνα με τον οικονομολόγο Ρολφ Λάνγκχαμερ η Ελλάδα θα μπορούσε να αποπληρώσει το χρέος με πολλούς τρόπους. Ο καλύτερος, κατά τον Λανγκχάμερ, θα ήταν μέσω της φορολογίας, όμως υπάρχει και άλλος τρόπος, αυτός της συγκέντρωσης χρημάτων από τους πολίτες εκείνους που έχουν μεγάλες αποταμιεύσεις.
Αυτό όμως που είναι σημαντικό, τονίζει ο οικονομολόγος, είναι να υπάρχει εμπιστοσύνη προς την κυβέρνηση και να νιώσουν οι Έλληνες αυτοπεποίθηση μέσα στη χώρα τους.
«Δεν νομίζω οι Έλληνες να το έχουν τόση εμπιστοσύνη» προσθέτει ο Λάνγκχαμερ και εξηγεί πως αν όντως είχαν τότε θα πλήρωναν φόρους και δεν θα κατέθεταν τα χρήματά τους στο εξωτερικό.
«Αν και πολλοί άνθρωποι ζουν από το κράτος, λίγοι είναι διατεθειμένοι να προσφέρουν με προμήθειες όταν υπάρχει ανάγκη. Αυτό είναι ένα μακροχρόνιο πρόβλημα στην Ελλάδα» καταλήγει ο οικονομολόγος.
Εθνικισμός και αίσθημα της συλλογικότητας
Η δόκτωρ Σουνγκ, ακαδημαϊκός από την Κορέα, δεν θεωρεί απίθανο οι Έλληνες να θυσιαστούν για το κοινό καλό. Η ίδια πιστεύει πως η θέληση των συμπατριωτών της να δωρίσουν χρυσό στο κράτος οφειλόταν σε ένα δυνατό αίσθημα της συλλογικότητας. Η δόκτωρ Σουνγκ εξυμνώντας την πρωτοβουλία των συμπολιτών της να δωρίσουν τα κοσμήματά τους στο Δημόσιο τονίζει ότι «Εμείς πάντα έπρεπε να λύνουμε τα προβλήματά μας μόνοι».
Η ίδια μάλιστα διακρίνει την κίνηση αυτή ως συνέπεια της γεωγραφίας και ιστορίας της χώρας, καθώς περιβαλλόταν από πολύ δυνατές χώρες όπως η Κίνα και η Ιαπωνία. Ο δυναμισμός τους προέκυψε μέσα από τον εθνικισμό.
«Εάν όλες οι γενιές και οι τάξεις στην Ελλάδα σήμερα ήταν διατεθειμένες να λύσουν από κοινού το οικονομικό πρόβλημα της χώρας, θα μπορούσαν το πετύχουν αυτό χωρίς εξωτερική βοήθεια», δηλώνει χαρακτηριστικά.