Wearable: Όταν τα αφηρημένα σκίτσα γίνονται τέχνη πάνω σε ρούχα

Wearable: Όταν τα αφηρημένα σκίτσα γίνονται τέχνη πάνω σε ρούχα

Ξέρετε αυτό που κάνουμε πολλοί όταν μιλάμε στο τηλέφωνο ή όταν βρισκόμαστε σε ένα βαρετό meeting ή όταν απλά έχουμε μπροστά μας ένα κομμάτι χαρτί, ένα στυλό και αρκετό ελεύθερο χρόνο; Για τους περισσότερους είναι αφηρημένα σκίτσα και σκαριφήματα κάθε λογής -συνήθως ο ορισμός του γνωστού «ό,τι να ναι». Για την Μαρία Σωτηροπούλου είναι ένας ακόμα δημιουργικός τρόπος έκφρασης, ο οποίος πρόσφατα εξελίχθηκε σε μια ολόκληρη σειρά ρούχων.

Το doodling, όπως το λέμε σε άπταιστα ελληνικά, μπορεί για πολλούς να μεταφράζεται σε «μουτζούρες», στην περίπτωση της Μαρίας όμως είναι μια μορφή τέχνης που αποτελεί φυσική συνέχεια της ούτως ή άλλως πληθωρικής, καλλιτεχνικής της προσωπικότητας. Γραφίστρια και ερασιτέχνης φωτογράφος που στον ελεύθερό της χρόνο ασχολείται με τα ακροβατικά, η Μαρία Σωτηροπούλου σκέφτηκε μια μέρα να μεταφέρει τα doodles της πάνω σε ύφασμα. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε το Wearable, μια πρωτότυπη σειρά από T-Shirts και φούτερ που βγάζουν τα doodles της στον έξω κόσμο και τους δίνουν την ευκαιρία να κυκλοφορήσουν ανάμεσά μας -και σε εμάς να τους δώσουμε ζωή αλλά και να εκφραστούμε μέσα από αυτά, φορώντας τα.

Μιλήσαμε με την Μαρία Σωτηροπούλου και την αφήσαμε να μας εξηγήσει με δικά της λόγια τι σημαίνει «Wearable».

Τι έχεις σπουδάσει και με τι ασχολείσαι επαγγελματικά;

Έχω σπουδάσει γραφιστική στη Βακαλό και στην συνέχεια σχεδιασμό οπτικής επικοινωνίας (MSc) στο Pratt. Εφαρμόζω επαγγελματικά τις γνώσεις μου στην οπτική επικοινωνία, είτε σχεδιάζοντας για ψηφιακά μέσα, είτε δημιουργώντας οπτικό περιεχομένο για social media. Ασχολούμαι σε καθημερινή βάση με την εικονογράφηση και τακτικά με την φωτογραφία.

Πότε και πώς προέκυψε η ιδέα να αποτυπώσεις doodles σε ρούχα;

Eίχα την ιδέα από τον καιρό που ήμουν στο εξωτερικό για το μεταπτυχιακό μου. Το είχα σκεφτεί σαν εικονογραφήσεις σε ρούχα και όχι σαν ρούχα που έχουν πάνω σχέδια. Σκεφτόμουν πως είναι άδικο κάποια από τα doodles να μένουν σε ένα κομμάτι χαρτί αντί να συνοδεύουν τον κόσμο στην καθημερινότητά του.

Είχες προηγούμενη σχέση με τη μόδα;

Έμμεσα. Στο σχολείο έπρεπε να εξηγήσω ότι αυτές οι γραμμές-μουτζούρες πάνω στο πριγκηπικό φόρεμα ήταν πτυχές και σκιάσεις του υφάσματος. Όταν ήμουν στην Βακαλό μου άρεσε πολύ η σκηνογραφία αλλά δεν κατάφερα να το επιλέξω σαν μάθημα. Στην Νέα Υόρκη οι δύο πρακτικές που έκανα για μικρά χρονικά διαστήματα ήταν σε μία fashion designer και μετά για πολύ λίγο σε ένα agency που προωθούσε κυρίως fashion designers όπως η Pamela Love. Είχα από τότε μία διάθεση να συνδυάσω γραφιστική και σχέδιο μόδας.

Πόσο δύσκολο/εύκολο ήταν να ξεκινήσεις το Wearable; Είχες βοήθεια;

Είχα βοήθεια από ανθρώπους δικούς μου και δεν ήταν απλή βοήθεια καθώς υπήρξαν σύμβουλοι και έμπνευση σε διάφορα επίπεδα. Τα μοντέλα μου -που είναι κόσμος και φίλοι με τους οποίους συναναστρέφομαι καθημερινά- έχουν αποτελέσει πηγή έμπνευσης αλλά και σημαντικό μέρος της ιδιοσυγκρασίας του brand. Ακόμα και άνθρωποι που αποφεύγουν τις φωτογραφίες και πόσο μάλλον την δημοσιοποίη αυτών, με εμπιστεύτηκαν κατά κάποιο τρόπο και αυτό με τιμά ιδιαίτερα. Η βοήθεια είναι πολύτιμη και με κάνει να πιστεύω ακόμα περισσότερο σε αυτό που έχω ξεκινήσει να κάνω.

Από που αντλείς έμπνευση για τα σχέδια;

Aπό ταινίες, από κουβέντες που μπορεί να έχω με φίλους, από καθημερινά αντικείμενα από τα ακροβατικά και τον χορό. Κάποια σχέδια πιο αφαιρετικά είναι εμφανώς επηρεασμένα από μεσαιωνικά σύμβολα και μοτίβα αλλά εδώ και καιρό αντλώ έμπνευση και ιδέες από την ελληνική λαογραφική παράδοση.

Σε ποιους απευθύνονται τα ρούχα του Wearable; Για την ακρίβεια, ποιοι θα ήθελες ιδανικά να τα φοράνε;

Δεν επιτρέπω στον εαυτό να μου καθορίσει τέτοια στόχευση. Όσοι χαίρονται να φορούν τα Wearable αυτομάτως γίνονται η ομάδα στην οποία θέλω να απευθύνομαι και για την οποία θέλω να δημιουργώ.

Τι πιστεύεις πως λείπει από την εγχώρια μόδα;

Δεν μπορώ να πω με σιγουριά τί λείπει, γιατί βλέπω σε τακτά χρονικά διαστήματα ένα νέο ελληνικό brand παπουτσιών, καπέλων, αξεσουάρ, ρούχων, εσωρούχων. Φαίνεται ότι υπάρχει μία δημιουργική κινητικότητα η οποία θέτει βάσεις για καινοτομίες στην μόδα.

Πιστεύεις πως η μέση Ελληνίδα (και Έλληνας) έχει προσωπικό στυλ ή ακολουθεί τυφλά τις τάσεις της μόδας; Και αν έχει, ποιο πιστεύεις πως είναι αυτό;

Πιστεύω πως ακόμα και "τυφλά" να ακολουθεί κάποιος τις τάσεις θέλοντας και μη βάζει λίγο και την προσωπικότητά του. Για να είμαι ειλικρινής όμως τα πρότυπα έχουν ακόμα ισχυρό ρόλο και είναι καθοδηγητές πολλές φορές αλλά το καλό είναι ότι φαίνεται να αλλάζουν και τα πρότυπα. Το προσωπικό στυλ όπως το αντιλαμβάνομαι εγώ είναι μια συνέχεια του χαρακτήρα του ατόμου. Έχω την αίσθηση ότι ο κόσμος ψάχνει το λίγο διαφορετικό μιας και το πνεύμα της εποχής επιτρέπει και δέχεται λίγο πιο εύκολα το διαφορετικό και την εκκεντρικότητα στην μόδα -ότι μπορεί να σημαίνει αυτό. Γενικά βλέπω την Ελληνίδα και τον Έλληνα να αγκαλιάζουν περισσότερο από παλιά τα ελληνικά brands, ίσως γιατί και τα ελληνικά brands από την μπλευρά τους έχουν δώσει παραπάνω βάση στον σχεδιασμό, την ποιότητα αλλά και την γενική εταιρική εικόνα τους.

Πώς θες να δεις το Wearable να εξελίσσεται; Έχεις σχέδια για προώθηση των ρούχων στην παγκόσμια αγορά;

Θα ήθελα να έχει όλος ο κόσμος από ένα Wearable και είμαι διατεθειμένη να φτιάξω τόσα σχέδια ώστε όλοι να έχουν από ένα αγαπημένο. Όσοι γνωστοί και φίλοι έχουν δει τα σχέδια έχουν αναφέρει από ένα αγαπημένο τους και έχουν επιχειρηματολογήσει κιόλας κάτι το οποίο αποτελεί έπειτα μέρος της δημιουργικής διαδικασίας μου. Επίσης ο κόσμος μου ζητάει σχέδια που έχει φανταστεί και αυτό με κάνει χαρούμενη γιατί νοιώθω ότι έχω δημιουργήσει προσδοκίες. Σχεδιάζουμε το e-shop οπότε ναι, η παγκόσμια αγορά είναι μέρος των μελλοντικών σχεδίων.

Wearable

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τα: