Από τον Ιούλιο του 2013, όταν και κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ «Blackfish», το SeaWorld, ένα από τα πλέον δημοφιλή θαλάσσια πάρκα διασκέδασης της Αμερικής έχει μπει σε μια πορεία σύγκρουσης με τον οριστικό του κλείσιμο. Μια πορεία που, μετά και τις πρόσφατες δηλώσεις της θρυλικής Βρετανίδας ανθρωπολόγου και ειδικού στα πρωτεύοντα θηλαστικά, Jane Goodall, φαίνεται μη αναστρέψιμη.
Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.
Το, παραγωγής CNN, ντοκιμαντέρ «Blackfish» είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του SeaWorld όταν κυκλοφόρησε, παρουσιάζοντας τις μίζερες συνθήκες διαβίωσης των φαλαινών που στο πάρκο, τα βασανιστήρια που περνούσαν αλλά και τους κινδύνους που διέτρεχαν οι εκπαιδευτές δουλεύοντας με τα τεράστια αυτά σαρκοφάγα θηλαστικά, τα οποία ήταν μονίμως σε κατάσταση άγχους και πίεσης.
Το SeaWorld προσπάθησε να αντικρούσει τις κατηγορίες, μεταξύ των οποίων και το ότι οι φάλαινες που φιλοξενούσε ήταν άρρωστες, και να καλύψει τις λεπτομέρειες γύρω από τον θάνατο της εκπαιδεύτριας Dawn Brancheau, η οποία κατακρεουργήθηκε από μια Όρκα το 2010, χωρίς όμως επιτυχία. Μετά την κυκλοφορία του Blackfish οι επισκέπτες του θαλάσσιου πάρκου μειώθηκαν δραματικά και, μαζί με αυτούς, η τιμή της μετοχής του SeaWorld.
H πορεία της μετοχής του SeaWorld από το 2013, όταν και προβλήθηκε το Blackfish
Ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που είχε αποκαλύψει τότε το Blackfish, ήταν πως τα κητώδη, η οικογένεια αυτή των υδρόβιων θηλαστικών που περιλαμβάνει φάλαινες, δελφίνια και φώκιες, επικοινωνούν με ηχητικά κύματα όπως τα σόναρ. Όταν λοιπόν αυτά τα ζώα κρατούνται μέσα σε δεξαμενές, αυτά τα ηχητικά κύματα «χτυπούν» πάνω στα τοιχώματα των δεξαμενών και επιστρέφουν πάνω στις φάλαινες, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δημιουργώντας ένα περιβάλλον κολασμένης κακοφωνίας στο οποίο είναι αναγκασμένες να ζουν. Αυτές τις βάναυσες συνθήκες διαβίωσης σχολίασε, μεταξύ άλλων, και η Jane Goodall πρόσφατα, η οποία σε συνέντευξή της με την Huffington Post είπε για το SeaWorld πως «Πρέπει οπωσδήποτε να το κλείσουν».
«Όταν (οι φάλαινες) κλείνονται σε αυτές τις δεξαμενές... είναι μια ακουστική κόλαση» είπε η Goodall σχετικά με τον τρόπο που μεταχειρίζονται τις φάλαινες στο πάρκο. «Ο ήχος επιστρέφει πάνω τους από τα τείχη της δεξαμενής». Μάλιστα η ίδια μέσω του Jane Goodall Institute, προσπαθεί να πείσει όλα τα μεγάλα ενυδρεία της χώρας να ελευθερώσουν τις φάλαινές τους.
Η εκπρόσωπος του SeaWorld, Becca Bides, ωστόσο έχει άλλη γνώμη. «Η Jane Goodall είναι μια αξιοσέβαστη επιστήμων και συνήγορος των πρωτευόντων θηλαστικών του κόσμου, αλλά δε θα μπορούσαμε να διαφωνούμε περισσότερο μαζί της πάνω σε αυτό. Οι ζωολογικοί κήποι και τα θαλάσσια πάρκα θηλαστικών όπως το SeaWorld επιτρέπουν στον κόσμο να βιώσει τα ζώα με έναν τρόπο που θα τους εμπνεύσει και θα τους επιμορφώσει», είπε η Bides ως απάντηση στις δηλώσεις της Goodall.
Όταν της ζητήθηκε να σχολιάσει τις κατηγορίες πως οι δεξαμενές του SeaWorld είναι επιζήμιες για τις φάλαινες, η Bides αρνήθηκε τους ισχυρισμούς, λέγοντας πως είναι ειδικά κατασκευασμένες έτσι ώστε να κρατούν τα υποβρύχια επίπεδα θορύβου σε χαμηλότερη ένταση από το περιβάλλον του ωκεανού.
Από τον περασμένο Δεκέμβριο, το SeaWorld κρατά 22 Όρκες στα τρία αμερικάνικα πάρκα του, πέντε από τις οποίες αιχμαλωτίστηκαν στον ωκεανό και μεταφέρθηκαν στο πάρκο, σύμφωνα με τον ΜΚΟ Whale and Dolphin Conservation. Ο ίδιος οργανισμός μάλιστα αναφέρει πως συνολικά 57 φάλαινες Όρκες κρατούνται αιχμάλωτες ανά τον κόσμο. Από το 1961 έχουν πεθάνει τουλάχιστον 160 Όρκες υπό καθεστώς αιχμαλωσίας και άλλες 30 εγκυμονούσες φάλαινες έχουν αποβάλει ή έχουν γεννήσει νεκρά μωρά.
Παρόλα αυτά, η Goodall εξακολουθεί να ελπίζει πως οι άνθρωποι έχουν αρχίσει να αποκτούν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στα ζώα και να χάνουν το ενδιαφέρον τους για τα θεάματα που προσφέρουν πάρκα όπως το SeaWorld.
«Δεν είναι μόνο το ότι πρόκειται για πραγματικά μεγάλα, ιδιαίτερα ευφυή και κοινωνικά ζώα, έτσι ώστε η αιχμαλωσία και ο περιορισμός τους να είναι σκληρά από μόνα τους» λέει η Goodall για τις αιχμάλωτες Όρκες «αλλά και το γεγονός πως έχουν συναισθήματα όπως κι εμείς».