Ένα βλέμμα στη σύγχρονη εγχώρια εικαστική σκηνή παρουσιάζεται με αξιώσεις στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης. Το Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ για τρίτη φορά φέρνει άλλον αέρα στο όμορφο νεοκλασικό, δίνοντας βήμα σε νέους δημιουργούς από την Ελλάδα και την Κύπρο.
«Η ιδέα των βραβείων ΔΕΣΤΕ δεν έχει να κάνει με τον ανταγωνισμό, είναι ένα βοήθημα, αλλά όχι αυτοσκοπός», λέει ο συλλέκτης Δάκης Ιωάννου που έδωσε έμφαση στο αδιάβλητο της διαδικασίας και στη συμμετοχή ηχηρών ονομάτων για την αξιολόγηση των εικαστικών. Κι αυτό είναι το πιο σοβαρό στοίχημα, σύμφωνα με τον Πρόεδρο του ιδρύματος: «μια πλατφόρμα μέσα από την οποία μπορούν οι επιλεχθέντες εικαστικοί να παρουσιάσουν τη δουλειά τους, ν’ αποκτήσουν φωνή», λειτουργώντας σαν άτυπο διαβατήριο στο διεθνές εικαστικό γίγνεσθαι.
Ο Γιώργος Τζιρτζιλάκης, καθηγητής στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων στο Βόλο και στενός συνεργάτης του ιδρύματος, συμπληρώνει: «η έκθεση δεν έχει επιμελητικό χαρακτήρα, αλλά συνιστά μία καταγραφή, μία άτυπη χαρτογράφηση της νέας γενιάς των εικαστικών, καθώς οι έξι καλλιτέχνες που παρουσιάζονται, επιλέχθηκαν από 40 περίπου δημιουργούς». Γι’ αυτό και ουσιαστικά, μιλάμε για έξι αυτόνομες εκθέσεις στους χώρους που καταλαμβάνουν οι υποψήφιοι των φετινών βραβείων ΔΕΣΤΕ, με ενοποιητικό στοιχείο τη διαλογικότητα με την κοινωνία.
Η επιλογή του νικητή θα γίνει από διεθνή, εξαμελή Κριτική Επιτροπή και το αποτέλεσμα θα ανακοινωθεί κατά τη διάρκεια τελετής απονομής που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Σεπτεμβρίου.
Η ταυτότητα των υποψηφίων:
Σωκράτης Σωκράτους
Ελιές, δάφνες, φύλλα και βελανίδια πεταμένα στο ψηφιδωτό δάπεδο, συνθέτουν στο κλειστό patio του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης ένα κομμάτι του Εθνικού Κήπου, με αναφορά στη «χρυσή» περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων και στη ματαιότητα της ελληνικής ευμάρειας. Ο Κύπριος καλλιτέχνης πρόκειται να στήσει παρόμοια εγκατάσταση στο διάσημο Κήπο του Παρισιού, αφού του τον αρνήθηκαν στον Εθνικό Κήπο οι αρμόδιες αρχές!
Πέτρος Μώρης
Στο γλυπτικό περιβάλλον του Πέτρου Μώρη, ο καλλιτέχνης επιχειρεί μιαν ανάγνωση μεταξύ πολιτισμικού και φυσικού περιβάλλοντος, ανασυνθέτοντας πρακτικές χαρτογράφησης της ελληνικής περιφέρειας. Σαν άλλος σκαπανέας ανοίγεται σε διεπιστημονικές συνεργασίες που εμπλέκουν την ανασκαφική δραστηριότητα με την αρχιτεκτονική και τον σχεδιασμό.
Γιάννης Παπαδόπουλος
Ο καλλιτέχνης ανατέμνει διαφορετικά πεδία των επιστημών, από τα καθαρά μαθηματικά με τη μέθοδο υπολογισμού του εμβαδού ως τη γλωσσολογία και τον οπτικό πολιτισμό, προκειμένου να αναλύσει και να αναδιευθύνει τις λειτουργίες του καλλιτεχνικού αντικειμένου. Κεντρικό ρόλο στο δωμάτιο - εγκατάσταση που παρουσιάζει, έχει η έννοια της εξάντλησης, με κείμενα επεξηγηματικά, αλλά και τυπώματα που την υπονοούν.
Άγγελος Πλέσσας
Το σκοτεινό δωμάτιο με τις βίντεο-προβολές μας μεταφέρει σε μια διαδικτυακή Αδελφότητα, ένα ετήσιο project στο οποίο ο Πλέσσας καλεί διάφορους καλλιτέχνες. Η ιδιότυπη αυτή συγκέντρωση έχει ήδη γίνει στην Ανάφη, στη ζούγκλα του Μεξικού και πιο πρόσφατα στη Δυτική Όχθη της Παλαιστίνης. Ο καθένας είναι ελεύθερος να κάνει ό,τι αισθάνεται και ό,τι του αρέσει σύμφωνα με το πώς προσλαμβάνει την επιλεγείσα τοποθεσία.
Μαρία Χασάπη
Με τα χρόνια η εικαστικός έχει αναπτύξει μια ιδιαίτερη χορογραφική πρακτική που στρέφεται γύρω από τη σχέση σώματος και εικόνας. Τη φορά αυτή η Χασάπη στρέφει τα φώτα στο ίδιο το κοινό και σε μια διαλεκτική σχέση μαζί του προσκαλεί τον θεατή σε μια in situ performance. Επιχειρεί ν’ αποτυπώσει την απτότητα, την υλικότητα της ανθρώπινης μορφής και την υποταγή της στη δύναμη της βαρύτητας, ξαφνιάζοντας με το ομοίωμα της ανθρώπινης μορφής, πεσμένο καταμεσής στον ισόγειο χώρο του Μουσείου.
Ναταλί Γιαξή
Το ενδιαφέρον της για χώρους ρεμβασμού ή την υπαρξιακή κρίση που λόγου χάρη μπορεί να πυροδοτήσει ένας βίαιος καύσωνας, ξεδιπλώνεται σε μία σειρά από e-books, που έχει στήσει στο χώρο. Επιχειρεί να καταγράψει το απαρατήρητο, το φευγαλέο και το αυθόρμητο, με αρχεία και βιωματικούς χάρτες καθημερινών γεγονότων, εσωτερικών και εξωτερικών.