Έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού στη συμβολή των οδών Λαμπράκη και Σολωμού κάποιοι ακόμη διαδηλώνουν

Έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού στη συμβολή των οδών Λαμπράκη και Σολωμού κάποιοι ακόμη διαδηλώνουν
HuffPost Greece

Την ώρα που στην αίθουσα των Φυλακών Κορυδαλλού διεξαγόταν η δίκη των κατηγορουμένων της Χρυσής Αυγής, μέλη της Κίνησης Ενωμένοι απέναντι στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ), του ΠΑΜΕ και απλοί άνθρωποι όλων των ηλικιών συγκεντρώθηκαν στη διασταύρωση των οδών Γρηγορίου Λαμπράκη και Σολωμού, συμμετέχοντας σε ένα κάλεσμα που απηύθυνε και ο Δήμος Κορυδαλλού. Όλα κύλησαν ήρεμα. Σε αντίθεση με την πρώτη (κυρίως) της δίκης, δεν υπήρχαν συγκεντρωμένοι χρυσαυγίτες.

Τότε, σύμφωνα με καταγγελίες δύο βασικοί μάρτυρες κατηγορίας είχαν δεχθεί επίθεση σε παρακείμενους δρόμους, ενώ οπαδοί της Χ.Α. διασκορπισμένοι σε μικρές ομάδες στη γύρω περιοχή, τρομοκρατούσαν αντιφασίστες διαδηλωτές.

Ο Μαμντού είναι μετανάστης από τη Νιγηρία. Στα χέρια του κρατάει μια σημαία της ιδιαίτερης πατρίδας του, της Μπιάφρα. «Είναι καλό που δικάζονται αυτοί οι άνθρωποι», μου λέει. «Αν είναι εγκληματίες θα κριθούν από το δικαστήριο και θα φυλακιστούν. Προσωπικά είμαι σίγουρος ότι ευθύνονται για τις δολοφονίες που τους καταλογίζονται, ίσως και άλλες, τόσο μεταναστών όσο και Ελλήνων». Τον ρωτάω αν μετά από τις συλλήψεις και τη δικαστική δίωξη των χρυσαυγιτών αισθάνεται πιο ασφαλής στην Ελλάδα. «Ναι, όπως όλοι οι μετανάστες, μαύροι ή λευκοί», απαντάει. «Μέχρι τότε αισθανόμασταν παντού έναν κίνδυνο, ότι μια αγέλη μπορεί να μας σκοτώσει στο δρόμο». Μου διηγείται τις επιθέσεις σε φίλους του. «Ένας τραυματίστηκε σοβαρά όταν τον χτύπησαν στο κεφάλι, έναν άλλο τον μαχαίρωσαν στην κοιλιά, άντρες με μαύρες μπλούζες με τα σύμβολα της Χ.Α.».

Όλη η Σολωμού, ο δρόμος παραπλεύρως της φυλακής, είναι κλειστή από αστυνομικές κλούβες και δυνάμεις της ΕΛ.ΑΣ.. Από τη μια πλευρά της, σχολεία- το 3ο Ενιαίο Λύκειο και το Πολυκλαδικό Κορυδαλλού- και ένα αθλητικό κέντρο. Από την άλλη κτίρια των φυλακών. Ο δρόμος έρημος από ανθρώπους. Τα σχολεία κλειστά, άδεια από τους μαθητές. Μια ομάδα παιδιών την ανεβαίνει, από το σημείο της αντιφασιστικής συγκέντρωσης προς το τέρμα της, σημείο όπου γίνονταν η αντιδιαδήλωση υποστήριξης των χρυσαυγιτών. «Σήμερα δεν ήρθαν φασίστες», λένε μεταξύ τους. Κάποιοι αστυνομικοί, βαριεστημένοι αλλά ήρεμοι. «Δεν ήρθανε σήμερα, ήρεμα τα πράγματα. Άντε να τελειώνουμε να πάμε σπίτι μας», μου λένε. Τα περίπτερα της Σολωμού, ανοιχτά για τους ελάχιστους διερχόμενους, κυρίως μέλη τηλεοπτικών συνεργείων που περιμένουν την εξέλιξη της δίκης υπό σκιά, αστυνομικούς και εμπλεκόμενους με την διαδικασία. «Τίποτα από δουλειά», μου λέει η κυρία πίσω από το «παραθυράκι» του ενός. «Περιμένουμε να τελειώσει για να ανοίξει ο δρόμος».

Η Αγγελική και η Ντίνα είναι καθηγήτριες σε σχολεία του κέντρου. Τις ρωτάω γιατί συμμετέχουν στη συγκέντρωση. «Ο κόσμος είναι που ανάγκασε την κυβέρνηση, κυρίως οι διαδηλώσεις των χιλιάδων αντιφασιστών που ακολούθησαν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, να τους διώξει ποινικά. Τώρα παλεύουμε για την καταδίκη τους, να μπει φυλακή αυτή η ναζιστική συμμορία, να πάψουν να της κάνουν πλάτες το κράτος, οι μηχανισμοί, η αστυνομία, όπως συστηματικά έκαναν τόσα χρόνια. Να μην ξαναεμφανιστούν στους δρόμους τα τάγματα εφόδου και να χτυπηθούν, ρατσισμός και φασισμός, στη ρίζα τους», λέει η Ντίνα. «Ο κόσμος πρέπει να δείξει ότι δεν τους ανέχεται άλλο, ότι ξεσηκώνεται απέναντι τους». Τις ρωτάω αν η «μόδα» της Χ.Α. στα σχολεία έχει υποχωρήσει ως φαινόμενο μετά τις διώξεις του ηγετικού της πυρήνα. «Οι εκπαιδευτικοί, δάσκαλοι και καθηγητές, είτε μεμονωμένα είτε μέσω των συνδικάτων τους, αγωνίστηκαν για αυτό. Με εκδηλώσεις και συζητήσεις για τον φασισμό και το ναζισμό αλλά και για τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο και την κατοχική Ελλάδα. Η νέα γενιά έχει ερωτήματα και αγωνίες για το μέλλον της και η Χ.Α. αυτό εκμεταλλεύτηκε, εμφανίζοντας ένα τάχα αντισυστημικό και εσχάτως αντιμνημονιακό προσωπείο, ενώ είναι τα τσιράκια του παρακράτους. Εκεί «πατούσανε» και ξεγελούσαν τη νεολαία», συμπληρώνει η Ντίνα. «Υπήρχε άνοδος της Χ.Α. στα σχολεία, μάλιστα από μικρές ηλικίες, συχνά από το Γυμνάσιο ακόμα», μου λέει η Αγγελική. «Δεν είναι βέβαια όλα τα παιδιά που ακολούθησαν τη ΧΑ φασίστες, πλάθονταν όμως». Και οι δύο συμφωνούν ότι όταν το ελληνικό κράτος, υπό το βάρος των γεγονότων, της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα και των αντιδράσεων που ακολούθησαν, τους συνέλλαβε και τους οδήγησε σε δίκη, η δυναμική τους στα σχολεία και οι οργανωμένοι πυρήνες που είχαν δημιουργηθεί, εξασθένησαν σημαντικά.

Ο Γιάννης Σηφακάκης είναι δραστήριο μέλος της ΚΕΕΡΦΑ. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα ενημερώνει τους συγκεντρωμένους για τις εξελίξεις εντός της αιθούσης… «Όλες αυτές τις μέρες γίνεται ένα παιχνίδι για το που θα γίνει τελικά η δίκη, αν θα εξακολουθήσει στον Κορυδαλλό ή θα μεταφερθεί στο κέντρο της Αθήνας, στο Εφετείο, όπως έχει ζητήσει η πολιτική αγωγή, τόσο για την προστασία των μαρτύρων όσο και για την πλήρη δημοσιότητα που πρέπει να έχει. Η πρόεδρος του δικαστηρίου έχει ζητήσει την μεταφορά της δίκης αλλά ο πρόεδρος Εφετών αρνείται». Ο κύριος Σηφακάκης καταγγέλλει πως όταν μια μέρα της δίκης ακούστηκαν συνθήματα κατά των χρυσαυγιτών κατηγορουμένων, αυτοί αντέδρασαν σχεδόν βίαια, έβριζαν, έκαναν χειρονομίες, απειλούσαν («κουφάλες θα σας λιώσουμε»). «Ανάμεσα τους ήταν και κατηγορούμενοι που ζητούν να αφεθούν ελεύθεροι για “να εξασκήσουν το επάγγελμά τους”, όπως ο Κουκούτσης. Η αστυνομία τότε έκανε κλοιό στους αντιφασίστες, σε αυτούς είναι στοχευμένα τα μέτρα ασφαλείας αντί στους χρυσαυγίτες που τρομοκρατούν και επιτίθενται στους βασικούς μάρτυρες». «Αυτό είναι προκλητικό», μου λέει. «Ζητάνε βασικοί κατηγορούμενοι να αρθούν οι περιοριστικοί όροι, να αφεθούν ελεύθεροι για να οργανώνουν τα τάγματα εφόδου. Η δίκη πρέπει να συνεχιστεί, δίχως αναβολές, μέχρι την ολοκλήρωσή της».

Έξω από τη δίκη της Χρυσής Αυγής

Δημοφιλή