Νέο ηγέτη αναζητούν οι Εργατικοί στη Μ. Βρετανία μετά την πανωλεθρία στις βουλευτικές εκλογές- με τον αριστερό Τζέρεμι Κόρμπιν να φαίνεται να έχει το προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, προκαλώντας προβληματισμούς στους κόλπους του κόμματος.
Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα της Deutsche Welle, ο Κόρμπιν, τον οποίον αρκετοί χαρακτηρίζουν ακόμα και ως ακραίο αριστερό, στην αρχή φάνταζε αουτσάιντερ, ωστόσο τώρα είναι φαβορί- κάτι που προκάλεσε την αντίδραση του Τόνι Μπλερ, ο οποίος σπάνια επενέβαινε στις κομματικές διεργασίες. «Εάν η καρδιά σας χτυπά για τον Κόρμπιν τότε χρειάζεστε μεταμόσχευση» δήλωσε χαρακτηριστικά ο πρώην πρωθυπουργός.
Σύμφωνα με κορυφαία στελέχη των Εργατικών ο Κόρμπιν θα οδηγήσει το κόμμα εκ νέου σε ήττα με την ακραία πολιτική ατζέντα του. «Εάν κάνουμε τώρα μια λάθος επιλογή θα καταδικαστούμε να έχουμε και στο μέλλον κυβέρνηση των Τόρις», ανέφερε η Ιβέτ Κούπερ, υποψήφια για την προεδρία του κόμματος. Η Λιζ Κένταλ, επίσης συνυποψήφια από το περιβάλλον του Τόνι Μπλερ, εκτιμά ότι το Εργατικό Κόμμα υπό τον Κόρμπιν θα μπορούσε να μετατραπεί σε έναν «βρετανικό ΣΥΡΙΖΑ». Έτερος διεκδικητής της αρχηγίας είναι και ο πρώην υπουργός Υγείας Άντι Μπέρνχαμ. Σημειώνεται ότι σε σχετικό δημοσίευμα του «Βήματος», ο «κόκκινος Τζέρεμι» χαρακτηρίζεται ως «Ο Τσίπρας των Εργατικών της Βρετανίας». Έχει ψηφίσει πάνω από 500 φορές κατά της κεντρικής γραμμής του κόμματος, είναι υπέρ των εθνικοποιήσεων, θέλει αύξηση του κατώτατου μισθού και της φορολογίας των πλουσίων, ενίσχυση κοινωνικών δαπανών, μείωση διδάκτρων στα πανεπιστήμια, ενώ παράλληλα τάσσεται υπέρ της Ευρώπης αλλά κατά των πολιτικών λιτότητας. Επίσης, υποστηρίζει τον μονομερή πυρηνικό αφοπλισμό της χώρας- και δέχεται σφοδρά πυρά από τους Συντηρητικούς, αλλά και από το εσωτερικό των Εργατικών. «Ο Τζέρεμι Κόρμπιν εκφράζει πολιτικές ανάλογες με εκείνες του Podemos ή του ΣΥΡΙΖΑ» αναφέρει σχετικά στο «Βήμα» η Μάρι Μπριν Σμιθ, καθηγήτρια Διεθνούς Πολιτικής στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ.
Όπως αναφέρει η Deutsche Welle, ο Κόρμπιν είναι γνωστός ορκισμένος αριστερός εκ πεποιθήσεως και εκπροσωπεί το Ίσλιγκτον στη βρετανική Κάτω Βουλή τα τελευταία 30 χρόνια. Ποτέ δεν διεκδίκησε ένα υψηλότερο πολιτικό πόστο και ποτέ δε συμμετείχε σε άτυπα κυβερνητικά συμβούλια. Η απόσταση που τήρησε από κυβερνητικές θέσεις του έδωσε την ευχέρεια να αποστασιοποιείται συχνά απέναντι στις επιλογές των ίδιων των Εργατικών. Έχει ταχθεί ευθέως κατά της συμμετοχής της Μ. Βρετανίας στον πόλεμο του Ιράκ και εξακολουθεί να ζητά την παραπομπή του Μπλερ σε δίκη για εγκλήματα πολέμου. Επίσης είναι χορτοφάγος και μισεί τα αυτοκίνητα, ενώ είναι επίσης κατά του ΝΑΤΟ και ασκεί συχνά κριτική στη συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ. Διαχρονικά απορρίπτει το καπιταλιστικό σύστημα, αλλά πολύ περισσότερο το βρετανικό Στέμμα.