Προειδοποίηση: Το ακόλουθο κείμενο περιέχει γυμνές φωτογραφίες και ίσως δεν είναι κατάλληλο για τον εργασιακό χώρο.
Η Dixie, η Trini, η Ta Ta και η Mac. Αυτές ήταν μερικές από τις ιερόδουλες που εργάζονταν στους δρόμους του Los Angeles κατά την περίοδο των '70s και των '80s, και των οποίων τα πρόσωπα και τα γυμνά σώματα έχουν απαθανατιστεί από τον φωτογράφο Scot Sothern.
Μερικά μοντέλα ξαπλώνουν προκλητικά μπροστά στον φακό, αποκαλύπτουν τα απόκρυφά τους στην κάμερα ή χαμογελούν αμήχανα, σαν να φωτογραφίζονται για τη σχολική φωτογραφία. Ποζάρουν σε δωμάτια μοτέλ, σε γωνίες στους δρόμους, στο πίσω κάθισμα αυτοκινήτων. Για τον θεατή, αυτές οι φωτογραφίες των ιερόδουλων αποτυπώνονται πολύ γρήγορα στο μυαλό, μαζί με τον περίπλοκο συνδυασμό τους από γοητεία και σκοτάδι, ευχαρίστηση και πόνο. Για τα ίδια τα άτομα που φωτογραφίζονται, όμως, «αμφιβάλλω αν οι περισσότεροι από τις γυναίκες και τους άντρες που φωτογραφίζω με θυμούνται πλέον», σχολιάζει ο Sothern στη συνέντευξη που έδωσε στην αμερικάνικη έκδοση της Huffington Post.
Ο Sothern μεγάλωσε στο Springfield του Missouri, όπου και γνώρισε για πρώτη φορά τον σκοτεινό κόσμο του αγοραίου έρωτα στο γυμνάσιο. «Ενηλικιώθηκα με τη σκέψη πως οι οίκοι ανοχής είχαν κάτι το ρομαντικό», λέει ο ίδιος. «Ξέρετε, σκοτεινές και παράνομες επιδρομές σκληρού σεξ, χαμηλός φωτισμός και καπνός από τσιγάρα».
«Η αρχική μου αντίδραση όταν ανακάλυψα το σεξ επί πληρωμή ως έφηβος, ήταν σχετικά φυσιολογική. Το λάτρεψα», λέει ο Sothern. «Τρελάθηκα μαζί του και ξόδεψα όσα, λίγα, λεφτά είχα αλλά τελικά το ξεπέρασα». Λίγο αργότερα, ο Sothern, του οποίου ο πατέρας ήταν φωτογράφος πορτρέτων, ξεκίνησε να φωτογραφίζει τις γυναίκες που συναντούσε σε αυτά τα μέρη. Σύντομα, όπως λέει ο ίδιος, «οι φωτογραφίες έγιναν πιο σημαντικές από τις άλλες ορμές».
Στη δεκαετία του 1980, ο Sothern μετακόμισε από το Missouri στο Los Angeles, όπου ένα ολόκληρο, νέο προάστιο γεμάτο οίκους ανοχής εξαπλώθηκε μπροστά του. Η σειρά του «Lowlife» καταγράφει τις γυναίκες που γνώρισε εκεί, με κάθε φωτογραφία να συλλαμβάνει τη φευγαλέα στιγμή μιας ζωής που είναι πολύ περίπλοκη για να κατανοηθεί σε μία και μόνο συνάντηση. Ο Sothern λέει πως οι επί πληρωμή σχέσεις του, για δουλειά και όχι μόνο, δεν κράτησαν ποτέ περισσότερο από λίγες ώρες. «Ένα αποχαιρετιστήριο φιλί και μια μικρή ιστορία ήταν το μόνο που ήθελα», λέει. «Έχω τους δικούς μου δαίμονες να αντιμετωπίσω».
Τα φωτογραφικά αντικείμενα του Sothern συχνά αποκαλύπτονται πλήρως μπροστά στον φακό και, πλέον, στα μάτια πολλών χρηστών του ίντερνετ. Ωστόσο, ο φωτογράφος πιστεύει πως οι ιερόδουλες δεν είναι οι μόνες που αποκαλύπτουν τα πάντα στις φωτογραφίες. Όπως είπε στο Dazed Digital «Έχω εκθέσει τον εαυτό μου στις φωτογραφίες όσο και όλοι οι άλλοι».
Όταν του ζητήθηκε να εξηγήσει αυτή την κάπως δυσνόητη δήλωση, ο Sothern είπε στην Huffington Post «Αν το κάνω σωστά, κάθε φωτογραφία είναι μια selfie. Αν δείτε μια φωτογραφία μου και τη νιώσετε να σας χτυπά στο στομάχι, τότε θα σας κάνει και να την σκέφτεστε, και δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό χωρίς να κρίνετε με κάποιο τρόπο τον τύπο που την τράβηξε. Πιστεύω πως βρίσκομαι εκεί σε κάθε φωτογραφία, γυμνός απέναντι στον κόσμο».
Ο Sothern δεν κάνει καμία συντονισμένη προσπάθεια να γίνει πιο αγαπητός μέσω των φωτογραφιών του, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η φύση της δουλειάς του. Ο ίδιος πιστεύει πως κρατά μια «άντε γ...ήσου – στάση» απέναντι στην κριτική που γίνεται στις φωτογραφίες του, είτε αυτή είναι αρνητική είτε θετική. Στον πυρήνα της δουλειάς του, όμως, ο Sothern συμπονά τα αντικείμενά του. Όπως εξηγεί ο ίδιος «Ήξερα από την αρχή πως οι περισσότερες ιερόδουλες γεννιούνται θύματα, τις κακοποιούν και τις εκμεταλλεύονται και τις απορρίπτουν ένα σωρό κ...θίκια, όχι πολύ διαφορετικά από εμένα».
Ο Sothern, ο οποίος είναι γύρω στα 65 πλέον, έχει γκρίζα μαλλιά και περπατά με μπαστούνι. Παρότι συγκεντρώνει φωτογραφίες από τη δεκαετία του ΄60, η δουλειά του κατάφερε να αναγνωριστεί όταν έγινε αυτός 60 χρονών. Από το 2011 μέχρι το 2014 αναβίωσε το έργο του, αρχίζοντας να τραβά πάλι φωτογραφίες ιερόδουλων στο LA. «Ακόμα μου αρέσει να βγαίνω έξω τη νύχτα και να περιφέρομαι στις σκιές, μου προκαλεί την ίδια έξαψη που μου προκαλούσε πριν από 50 χρόνια».
Παρότι ο ίδιος παραδέχεται πως ξεκίνησε το project του χωρίς ιδιαίτερη σκέψη, κυρίως από εφηβική περιέργεια προς μια σεξουαλικότητα που θεωρείται ταμπού, στην πορεία κάτι άλλαξε. «Θέλω να πιστεύω πως έχω δημιουργήσει εικόνες που προκαλούν συμπάθεια (για τα άτομα των φωτογραφιών)», λέει. «Οι περισσότερες είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης και δεν μπορώ να πω πως έκανα καλύτερη τη ζωή κάποιου επειδή τον φωτογράφισα, αλλά, ξέρετε, ελπίζω ο κόσμος να δει τις αδικίες στις οποίες, σε άλλη περίπτωση, θα γυρνούσε την πλάτη. Πιστεύω πως η τέχνη χρησιμοποιείται καλύτερα όταν είναι ανατρεπτική και πάντα είχα αυτή την “άντε γ..μήσου” στάση».
Οι φωτογραφίες και οι ιστορίες του Sothern θα κυκλοφορήσουν τον Ιανουάριο του 2016 ως λεύκωμα με τον τίτλο «STREETWALKERS». Οι ακόλουθες φωτογραφίες ανήκουν στο Daniel Cooney Fine Art.
Scot Sothern Photography
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην αμερικάνικη έκδοση της Huffington Post.