Όταν επισκέπτεσαι μια χώρα με σκοπό να καλύψεις δημοσιογραφικά ένα συνέδριο επιστημών (το Παγκόσμιο Συνέδριο Επιστημών του Ισραήλ ή αλλιώς World Science Conference Israel) στο οποίο θα βρίσκονται για να μιλήσουν τουλάχιστον μια...ντουζίνα Νομπελίστες, περιμένεις ότι όλη η προσοχή του δημοσιογραφικού κόσμου θα είναι στραμμένη εκεί. Στις τελευταίες ανακαλύψεις, στους φυσικούς νόμους που διέπουν το σύμπαν, στα αχαρτογράφητα άδυτα των εγκεφάλων που προσπαθούν να ανακαλύψουν κάτι καινούριο. Μια επίσκεψή μας όμως σε μια φάρμα μέσα στην έρημο Νεγκέβ, στη φάρμα της Λέα και του Γκάντι (με καταγωγή από την Αργεντινή) Νεχίμοβ, μας θύμισε για τα καλά ότι οι κρυμμένοι θησαυροί μιας χώρας είναι οι άνθρωποί της.
Η Λέα και ο Γκάντι (photo credits: Antonio Demma)
Έχοντας για χρόνια εστιατόρια -και μάλιστα πολύ επιτυχημένα- στο Τελ Αβίβ, το ζεύγος Νεχίμοβ αποφάσισε να απαρνηθεί τα καλά της πόλης, και να εγκατασταθεί για τα καλά στα βάθη της ερήμου, για να φτιάξει μια φάρμα, που θα προσφέρει αγνά προϊόντα στους επισκέπτες της, και φιλοξενία ζεστή, όση και οι 45 βαθμοί υπό σκιάν, που κατά διαστήματα μάς έκαναν να αναρωτιόμαστε για τα ελατήρια της πράξης τους...Ας δούμε τι μάς είπε η Λέα (όσο ο Γκάντι τάιζε τις κατσίκες):
Τα συνεργεία δημοσιογράφων από όλο τον κόσμο ετοιμάζονται για τη συνέντευξη (photo credits: Thanos Kampylis)
-Γιατί αποφασίσατε να έρθετε εδώ;
-Ήρθαμε εδώ πριν 12 χρόνια, γιατί θέλαμε να αλλάξουμε τη ζωή μας. Μέναμε για πολλά χρόνια στην πόλη του Τελ Αβίβ, όπου είχαμε κάποια εστιατόρια, δουλεύαμε μέχρι αργά το βράδυ, μιλούσαμε με πολλούς ανθρώπους, είχαμε φίλους και γνωστούς, αλλά κάποια στιγμή θελήσαμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.
-Θέλατε να είστε κοντά στη φύση ή μακριά από τους ανθρώπους;
-Θέλαμε να είμαστε μέσα στη φύση. Όχι να αποκοπούμε από τους ανθρώπους. Θέλαμε να φτιάξουμε μια φάρμα από την αρχή.
-Οικογένεια έχετε;
Είχαμε πέντε παιδιά, όλα αγόρια μέχρι εκείνη την περίοδο. Και μόλις ήρθαμε εδώ, στην έρημο, κάναμε κι ένα κοριτσάκι.
-Πώς είναι να ζεις σε φάρμα στην έρημο;
- Σίγουρα δεν είναι εύκολο, ειδικά σωματικά. Προσπαθούμε να είμαστε μέρος του περιβάλλοντος. Η μέρα εδώ ξεκινά στις 5.30 το πρωί, αρμέγουμε τις κατσίκες, ταΐζουμε όλα τα ζώα. Για να είμαι ειλικρινής ο άντρας μου ξυπνά στις 5.30, εγώ λίγο πιο μετά, στις 6.30, γιατί έχω αναλάβει τα γαλακτοκομικά, φτιάχνω τα τυριά, κι ο άνδρας μου φροντίζει τα ζώα. Ποτέ δεν ξέρουμε τι ώρα θα τελειώσει η μέρα.
Λίγο πριν τη συνέντευξη είχε προηγηθεί η...φιλοξενία
Η οικοδέσποινα, Λέα (photo credits: Antonio Demma)
Απομεινάρια ενός καλού γεύματος: ό,τι περίσσεψε από τα σπιτικά τυριά της Λέα...
Χειροποίητη μανιταρόπιτα με τυρί από τη φάρμα (photo credits: Thanos Kampylis)
Έχουμε περίπου 150 κατσίκες, αρμέγουμε 70 κατσίκες δυο φορές τη μέρα, περίπου 70 πρόβατα, που μεγαλώνουμε για το κρέας τους, και φτιάχνουμε τυρί από όλο το γάλα που παίρνουμε. Το έχουμε και για τους επισκέπτες στη φάρμα αλλά και το πουλάμε εδώ στο Ισραήλ. Μη με ρωτήσετε την τιμή γιατί ο άντρας μου ασχολείται με αυτά.
(photo credits: Antonio Demma)
-Πόσοι δουλεύετε στη φάρμα;
-Εγώ και ο σύζυγός μου, δυο εργάτες που μένουν στη φάρμα, κι άλλοι δύο εργάτες που δουλεύουν αλλά όχι σε σταθερή βάση, ανάλογα με τις ανάγκες μας.
-Τα παιδιά σας σκέφτονται να έρθουν εδώ για δουλειά;
-Ο μεγαλύτερος γιος μου είναι 31 (είμαι ήδη γιαγιά). Όταν ήρθαμε εδώ ήταν ήδη στρατιώτης. Και καλύτερα, γιατί δεν είχαμε ηλεκτρικό ρεύμα για ένα χρόνο, ούτε το πλυντήριό του δε μπορούσα να κάνω. Αργότερα αποφάσισε ότι θέλει να μείνει εδώ, ήρθε για δύο χρόνια, κι ύστερα πήγε στο πανεπιστήμιο. Τα υπόλοιπα παιδιά μας ζουν σχετικά κοντά μας, αλλά και πάλι εδώ τριγύρω στην έρημο. Όλα τους δούλεψαν εδώ για 1-2 χρόνια, αλλά δε μένουν μαζί μας.
-Πώς ήταν εδώ τα πράγματα όταν ήρθατε; Υπήρχε κάποια υποδομή;
-Όχι. Απέραντη έρημος. Μόνο έρημος. Είδαμε μερικά μέρη και διαλέξαμε αυτό. Χωρίς ηλεκτρικό και χωρίς νερό.
Η είσοδος στη φάρμα (photo credits: Antonio Demma)
-Και πώς ζούσατε;
-Σαν τους Βεδουίνους (χαμογελά γλυκά). Στην αρχή κοιμόμαστε σε σκηνή, ύστερα σε κοντέινερ, μετά από μερικούς μήνες πήραμε ένα μικρό σπίτι (προκατασκευασμένο), νερό έπρεπε να φέρνουμε κάθε μέρα. Μας πήρε περίπου δύο μήνες να φτιάξουμε τις σωληνώσεις στη φάρμα για να έχουμε νερό, και ένα χρόνο για να έρθει το ρεύμα. Ήταν πολύ ρομαντικά τις πρώτες μέρες, αλλά μετά έγινε πιο δύσκολο...
(photo credits: Thanos Kampylis)
-Τι σας έδωσε μεγαλύτερη ικανοποίηση: το μεγάλωμα των παιδιών σας ή η δημιουργία αυτής της φάρμας;
-Δεν το έκανα ταυτόχρονα. Πρώτα κάναμε τα παιδιά μας, και πολύ μετά αποφασίσαμε για τη φάρμα. Όμως θα έλεγα ότι είναι σχεδόν η ίδια ικανοποίηση. Και τα δύο περιλαμβάνουν πολλή δουλειά αλλά και πολλή ικανοποίηση.
-Αντιμετωπίσατε πρόβλημα με το νερό;
-Πρώτα απ' όλα υπάρχει νερό παντού στο Ισραήλ. Υπάρχει δίκτυο σε ολόκληρη τη χώρα, σε βάθος περίπου 700 μέτρων, αλλά έχει και πολύ αλάτι. Μπορούμε να το χρησιμοποιούμε για άρδευση, αλλά όχι για να το πίνουμε εμείς ή τα ζώα. Στην περίπτωσή μας έρχεται από μια περιοχή που ονομάζεται Ασκελόν.
Μοιάζει με ένα άδειο μέρος απ' έξω, αλλά μέσα έχει ζωή. Τα ζώα, τα τοπία, το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, και η πανέμορφη δύση, η ησυχία, τα αμέτρητα αστέρια του γαλαξία. Είναι πανέμορφα.
-Πόσοι τουρίστες έρχονται εδώ και πώς το μαθαίνουν; Έχετε ιστοσελίδα;
-Ναι, έχουμε ίντερνετ μέσα από το κινητό μας (δεν έχουμε σταθερό τηλέφωνο) και ιστοσελίδα, και όλο και περισσότεροι άνθρωποι μας επισκέπτονται στους ξενώνες που έχουμε. Οπότε δε μπορώ να πω αριθμό.
-Πώς είναι η ζωή το χειμώνα;
-Έχει πολύ κρύο. Δεν πέφτει κάτω από το μηδέν το θερμόμετρο αλλά έχει πολύ δυνατούς ανέμους. Ο χειμώνας είναι η καλύτερη εποχή για τον τουρισμό εδώ.
H Λέα στη διάρκεια της συνέντευξης (photo credits: Thanos Kampylis)
-Έχετε αποφασίσει αν θα μείνετε για πάντα εδώ;
-Προς το παρόν λέμε ναι, αλλά δεν ξέρουμε αν θα θέλουμε στο μέλλον να ξαναλλάξουμε τη ζωή μας.
-Γιατί πιστεύετε ότι οι τουρίστες επιλέγουν αυτό το μέρος;
-Γιατί είναι πολύ ξεχωριστό. Μοιάζει με ένα άδειο μέρος απ' έξω, αλλά μέσα έχει ζωή. Τα ζώα, τα τοπία, το υπέροχο ηλιοβασίλεμα, και η πανέμορφη δύση, η ησυχία, τα αμέτρητα αστέρια του γαλαξία. Είναι πανέμορφα.
(photo credits: Thanos Kampylis)
-Τώρα που έχετε ζήσει και εδώ, στην έρημο, ποια από τις δυο ζωές προτιμάτε περισσότερο;
-Αναμφισβήτητα εδώ. Οπωσδήποτε εδώ. Εδώ είμαστε μέρος της φύσης, και όχι εχθρός της. Προσπαθούμε να ζούμε τη ζωή μας «περιβαλλοντικά», αλλά δεν μπορούμε να το κάνουμε 100%. Για παράδειγμα δε μπορούμε να καλλιεργούμε λαχανικά και φρούτα λόγω της ερήμου. Προσπαθούμε όμως να εξοικονομούμε ενέργεια.
-Δεν έχετε πρόβλημα με το νερό;
-Δεν υπάρχει πραγματικά πρόβλημα νερού. Απλώς πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός στο που θα το χρησιμοποιήσεις.
-Πώς είναι οι άνθρωποι που σας επισκέπτονται;
-Στην αρχή είχαμε πει ότι θα έχουμε μόνο ζώα, όχι ξενώνες. Στη συνέχεια σκεφτήκαμε να το κάνουμε λίγο πιο τουριστικό και να προσθέσουμε ξενώνες. Οι άνθρωποι λοιπόν...Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν γιατί έρχονται. Ξέρουν ότι δεν έχουμε τηλεόραση, ότι έρχονται στην έρημο. Ξέρουν ακριβώς τι θα βρουν εδώ.
-Τι θα βρουν ακριβώς;
-Μπορούν να περπατήσουν στη φάρμα, να κάνουν βόλτα στην έρημο, να μας κάνουν παρέα στο άρμεγμα ή να δουν πως φτιάχνεται το τυρί. Να ηρεμήσουν και να σκεφτούν ό,τι θέλουν.
-Έχετε αποκοπεί εντελώς από τον πολιτισμό;
-Όχι, όπως σας είπα, ήρθαμε εδώ για να είμαστε κοντά στη φύση, όχι για να αποφύγουμε τους ανθρώπους. Μια φορά το μήνα πάμε στην πόλη, τρώμε σε ένα καλό εστιατόριο, παρατηρούμε τα φανάρια της πόλης με θαυμασμό. Δεν είμαστε απομονωμένοι εδώ. Δεν έχουμε κάτι εναντίον της πόλης. Απλώς προτιμάμε την έρημο.
-Πιστεύετε μετά την παρουσίαση της φάρμας σας στην έρημο από τα διεθνή μέσα, θα αυξηθούν κατακόρυφα οι επισκέπτες;
-Όχι. Οι επισκέπτες εδώ έρχονται γιατί ξέρουν τι θέλουν. Δε νομίζω να αυξηθούν. Έχουμε επισκέπτες που ταιριάζουν περισσότερο στη νοοτροπία μας.
*Η συνέντευξη παραχωρήθηκε από κοινού στα διεθνή μέσα που κάλυπταν το συνέδριο WSCI 2015.