Όταν αποφάσισα να πάω σε μία σειρά εργαστηρίων με εισηγήσεις από τα βιβλία του Austin Kleon, με τίτλο «Κλέψε σαν καλλιτέχνης» και «Πούλα σαν καλλιτέχνης» που κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Key Βooks, ήμουν σκεπτική.
Λίγο ο έμφυτος κυνισμός μου, λίγο η πεποίθησή μου ότι δεν είμαι ιδιαίτερα δημιουργικό άτομο, λίγο το γεγονός αισθάνομαι άβολα όταν έρχομαι σε επαφή με ανθρώπους που δεν γνωρίζω, με έκαναν να μπαίνω διστακτικά μέσα στα Public για να παρακολουθήσω μία από τις ημέρες δημιουργικότητας που διοργάνωναν.
Την παρουσίαση είχε αναλάβει η σύμβουλος ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού και coach Niki Anandi Koulouri. Πριν πάω εκεί, δεν είχα την ευκαιρία να διαβάσω τα βιβλία του Austin Kleon, αλλά δεν άργησα καθόλου να κατανοήσω το νόημά τους. Τα βιβλία λειτουργούν ως εγχειρίδια και στοχεύουν να ενισχύσουν όλους τους φιλόδοξους καλλιτέχνες αυτού του κόσμου. Η συμμετοχή ήταν αρκετά μεγάλη. Ο κόσμος που συμμετείχε ήταν έτοιμος να μιλήσει, να μοιραστεί τις ιδέες του, να μιλήσει με τον διπλανό του, να ανοιχτεί και να μοιραστεί τους προβληματισμούς του με την υπόλοιπη ομάδα. Ως ψυχολόγος και λόγω επαγγελματικής διαστροφής, το πρώτο πράγμα που μου πέρασε από το μυαλό ήταν ότι το σκηνικό αυτό θυμίζει πολύ τις θεραπευτικές ομάδες αυτοβελτίωσης που έχω παρακολουθήσει κατά καιρούς, με την έννοια ότι αποτελεί έναν χώρο ελεύθερης έκφρασης, Έναν ασφαλή τόπο, που οι συμμετέχοντες μοιράζονται σκέψεις και προβληματισμούς.
Γρήγορα χωριστήκαμε σε ομάδα και ξεκινήσαμε να κάνουμε κάποιες ασκήσεις. Η πρώτη αφορούσε μία κουκίδα σε ένα λευκό χαρτί, την οποία κοιτούσαμε και αφήναμε τον εαυτό μας ελεύθερο να δημιουργήσει και να πει οποιαδήποτε ιδέα του ερχόταν στο μυαλό. Ομολογώ να πω ότι ακούστηκαν πολλές ενδιαφέρουσες ιδέες, γεγονός που ενίσχυσε την άποψη που έχω ότι όταν συνδυάζουμε πολλά μυαλά, το αποτέλεσμα μπορεί να είναι εντυπωσιακό. Το λεγόμενο brainstorming, ο καταιγισμός ιδεών, που λένε και οι Αμερικάνοι είναι πάντοτε καλή ιδέα, όταν κάποιος βρίσκεται σε αδιέξοδο (δημιουργικό ή και όχι).
Έτσι κατέληξε η κουκίδα της ομάδας μου.
«Δεν χρειάζεται να είσαι ιδιοφυΐα, το μόνο που χρειάζεται είναι να είσαι ο εαυτός σου», πιστεύει ο Αustin Kleon, ο καλλιτέχνης και συγγραφέας του γεμάτου αισιοδοξία οδηγού «Κλέψε σαν καλλιτέχνης».
Τρία ήταν τα σημεία που μου έκαναν εντύπωση από το βιβλίο του Kleon. Το πρώτο είναι ότι δεν χρειάζεται να περιμένεις να βρεις τον εαυτό σου για να ξεκινήσεις να κάνεις πράγματα. Με λίγα λόγια, άρχισε να κάνεις πράγματα και μικρά βήματα κάθε μέρα που θα σε κάνουν να έρθεις λίγο πιο κοντά στον στόχο σου. Με αυτόν τον τρόπο, αύριο θα είσαι πιο κοντά σε αυτόν από χτες. Το δεύτερο είναι να «κάνεις τον σπουδαίο μέχρι να γίνεις». Σε όλα τα επαγγέλματα, σε όλες τις διαπροσωπικές σχέσεις, αν δεν «πουλήσεις» εσύ ο ίδιος τον εαυτό σου και, πάνω απ' 'ολα, αν δεν πιστέψεις εσύ στο εαυτό σου, πώς περιμένεις να το κάνουν οι γύρω σου; Μεγάλη αλήθεια! Το τρίτο, ήταν ο μεγαλύτερος φόβος των δημιουργών όλου του κόσμου και αφορούσε την αντιγραφή. Εκεί ο Kleon προτείνει: «άρχισε να αντιγράφεις, αλλά όχι την επιφάνεια». Προσπάθησε να τιμήσεις τους άλλους καλλιτέχνες, να διαβάσεις γι' αυτούς, να τους μελετήσεις και να μην είσαι μία κακή απομίμηση αλλά μία καλή εξέλιξη.
Το εργαστήριο έκλεισε με μία προσωπική άσκηση, όπου έπρεπε να πείσουμε τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί μας για τα πράγματα που μας αρέσουν. Αν δεν το κάναμε, εκείνος μπορούσε να μας αμφισβητήσει.
Πριν φύγω, η Niki Anandi Koulouri με ρώτησε πως μου φάνηκε. Της απάντησα ότι μου άρεσε, αλλά δεν νομίζω ότι είμαι και τόσο δημιουργικός άνθρωπος. «Έτσι, νομίζεις εσύ», μου απάντησε.
«Ναι, γιατί να μην είμαι;», σκέφτηκα καθώς έκλεινα την πόρτα πίσω μου.