City of Errors: Μια ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να μάθει καλούς τρόπους στους πολίτες των ελληνικών πόλεων

City of Errors: Μια ομάδα ανθρώπων προσπαθεί να μάθει καλούς τρόπους στους πολίτες των ελληνικών πόλεων
City of Errors

Στην ερώτηση «Τι αγαπάς περισσότερο στην Αθήνα;», η δημοφιλέστερη απάντηση που έχω δει να δίνουν διάφοροι γνωστοί Αθηναίοι σε συνεντεύξεις τους ή λιγότερο γνωστοί Αθηναίοι, φίλοι, σε κατ' ιδίαν συζητήσεις, είναι «το χάος της». Μερικές φορές είναι «το όμορφο χάος της», άλλες «η ασχήμια της» ή «οι αντιθέσεις της», πάντα όμως η απάντηση θα περιέχει ένα αρνητικό στοιχείο χρησιμοποιημένο με κολακευτικό τρόπο. Καταλαβαίνω τι θέλουν να πουν, ίσως κι εγώ στη θέση τους να απαντούσα το ίδιο. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τα κακώς κείμενα της πόλης μας, και μάλιστα να τα περνάμε από ένα ρομαντικό φίλτρο για να φαίνονται πιο χαριτωμένα, αντί να κάνουμε κάτι ουσιαστικό για να τα αλλάξουμε.

Η ομάδα του City of Errors δεν συμβιβάζεται με φίλτρα ούτε βρίσκει χαριτωμένα τα λάθη που ξεφυτρώνουν σε κάθε γωνιά της πόλης μας -ή και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Αντίθετα, προσπαθεί να τα διορθώσει. Το City of Errors είναι ένας κοινωνικός συνεταιρισμός που παράγει οπτικοακουστικό υλικό για οργανισμούς, start-ups, εταιρείες και ΜΚΟ που οι δραστηριότητές τους έχουν κάποιο θετικό κοινωνικό αντίκτυπο. Ή, όπως λένε και οι ίδιοι, μια εταιρεία παραγωγής που κάνει βίντεο για πελάτες που θέλουν να κάνουν τον κόσμο καλύτερο.

Πώς προέκυψε η ιδέα για τη δημιουργία του και πώς λειτουργεί στην πράξη;

Η ιδέα προέκυψε όταν το 2012 μαζί με μια ομάδα ανθρώπων που προσέφεραν εθελοντικά την εργασία τους ξεκινήσαμε το ομώνυμο πρότζεκτ City of Errors: μια διαδικτυακή οπτικοακουστική πλατφόρμα που στόχο είχε την δημιουργία μιας κοινότητας νέων ενεργών πολιτών, ανθρώπων που πασχίζουν να διατηρήσουν μια σχετική ποιότητα ζωής σε πόλεις σαν την Αθήνα: πόλεις παρατημένες τόσο από τις τοπικές αρχές όσο και από τους πολίτες τους. Πόλεις που υποφέρουν από αδιαφορία και καφρίλα, γιατί οι κάτοικοί τους ενδιαφέρονται μόνο για το “εγώ" και τους διαφεύγει το “εμείς”. Η πλατφόρμα αποτελείται από α) μια σειρά από βίντεο μικρού μήκους που στόχο έχουν να αναδείξουν τους ενεργούς πολίτες που καθημερινά κάνουν την πόλη καλύτερη με μικρές και άμεσες πράξεις β)την εφαρμογή για κινητά City of Errors όπου ο χρήστης μπορεί να τραβήξει μια φωτο-ιστορία που να δείχνει πως αυτός προσπαθεί να κάνει την πόλη καλύτερη και να την ανεβάσει στην ιστοσελίδα μας γ) ένα παιχνίδι που παίζεται στους δρόμους όπου οι παίκτες καλούνται να λύσουν όσο πιο πολλά μικροπροβλήματα μπορούν μέσα σε λίγες ώρες. Η παιδεία μας έχει τεράστιο κενό και εκεί. Πολίτης δεν γεννιέσαι, γίνεσαι και απ’οτι φαίνεται πολλοί από εμάς δεν έγιναν…και το σχολείο φέρει μια τεράστια ευθύνη και σε αυτό.

Ποιο είναι, κατά τη γνώμη σας, το μεγαλύτερο ελάττωμα των Αθηναίων, το οποίο έχει φέρει την πόλη σε αυτή την κατάσταση;

Το City of Errors δεν μιλάει μόνο για την Αθήνα. Απλά η ελλειψη χρηματοδοτήσεων δεν μας επέτρεψε να πάμε αλλού και έτσι δουλέψαμε με αυτό που είχαμε μπροστά μας.Οι περισσότερες ελληνικές πόλεις πάσχουν από το ίδιο πράγμα: τον εγωκεντρισμό των πολιτών της. Παρκάρω όπου γουστάρω γιατί έτσι γουστάρω. Το τι γουστάρουν οι άλλοι δεν είναι δική μου δουλειά. Οταν βέβαια κάποιος πάει να αντιμετωπίσει αυτή τη «λογική» έρχεται άμεσα αντιμέτωπος είτε με λεκτική ή και σωματική βία (βλ. «και σένα τι σε κόφτει που έχω παρκάρει στη θέση αναπήρων μωρή; κοίτα μη κατέβω κάτω...») ή με την παντελή έλλειψη ευθύνης που μας κάνει να νιώθουμε πως δεν κάναμε και τίποτα κακό (βλ. «μα αφού όλοι έτσι παρκάρουν τι να κάνουμε, έτσι όπως γίναμε…»). Αυτό είναι το ελλάτωμα. Δε φέρουμε καμμία ευθύνη για το δημόσιο χώρο. Γιατί; Δε μας ανήκει;

Με ποιους τρόπους σκοπεύετε να ευαισθητοποιήσετε και, κυρίως, κινητοποιήσετε τους πολίτες της Αθήνας ώστε να αναλάβουν δράση και να αρχίσουν να φροντίζουν την πόλη τους;

Το City of Errors παρέχει τα εργαλεία (βίντεο, εφαρμογές, παιχνίδια) ωστε ο καθένας μας να πάρει έμπνευση, ιδέες και αυτό το μικρό σπρώξιμο που όλοι χρειαζόμαστε για να ξεκουνηθούμε από τον καναπέ μας και να πάμε να προσφέρουμε στο κοινωνικό σύνολο.

H πλατφόρμα του City of Errors όμως μετά από 3 χρόνια λειτουργίας έκλεισε τον κύκλο της. Καταφέραμε αρκετά πράγματα αλλά δυστυχώς όχι ουσιαστικά. Στόχος μας ήταν να κάνουμε το City of Errors ένα διαδυκτιακό σχολείο για πολίτες, με ντοκιμαντέρ, εκπαιδευτικές εφαρμογές σαν και αυτή που δημιουργήσαμε και παιχνίδια δρόμου για μαθητές γυμνασίου και λυκείου. Ξεκινήσαμε να δημιουργούμε ένα-ένα τα στοιχεια της πλατφόρμας και παράλληλα ψάξαμε για χρηματοδότηση ενώ ταυτόχρονα προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε ένα επιχειρησιακό μοντέλο που θα μας εξασφάλιζε βιωσιμότητα, ωστε να μην καταφύγουμε σε ΕΣΠΑ κλπ. Αλλά όπου κι αν στραφήκαμε βρήκαμε πολύ καλά σχόλια αλλά τίποτα παραπάνω. Η έλλειψη στήριξης από το Δήμο Αθηναίων μαζί με πολλές αποτυχημένες προσπάθειες συνεργασίας με διάφορους φορείς και μια αποτυχημένη crowdfunding campaign μας οδήγησε στο συμπέρασμα πως μάλλον είναι πολύ νωρίς για ένα τέτοιο project για την Ελλάδα. Και φυσικά δεν είμαστε οι μόνοι που βρήκαμε αυτό το εμπόδιο. Έτσι αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε την γνώση και εμπειρία μας και να την εφαρμόσουμε παρέχοντας τις υπηρεσίες μας σε τρίτους. Παράλληλα έχουμε και ένα καινούριο project στα σκαριά που ελπίζουμε να καταφέρουμε να φέρουμε εις πέρας αν και οι συνθήκες αυτή τη στιγμή είναι πολύ αντίξοες.

Πόσο έχουν βοηθήσει τα social media το έργο σας; Μπορεί όντως να γίνει σημαντική δουλειά μέσα από το Facebook, το Twitter και τα λοιπά κοινωνικά δίκτυα;

Τα κοινωνικά δίκτυα μας βοήθησαν πολύ, αλλά δεν αρκούν αυτά για να διαφημίσουν μια ομάδα ή προσπάθεια αρκετά ώστε να της δώσουν ουσιαστική ώθηση (χωρίς χρήματα πάντα). Ειδικά στην Ελλάδα που ο κόσμος δεν εμπλέκεται ιδιαίτερα σε αυτά που βλέπει, δε μοιράζεται, δε σχολιάζει, η απάθεια της κοινωνίας μας δε βοηθάει καθόλου ειδικά αν προσπαθείς μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα να μοιραστείς γνώση και πληροφορίες και όχι φωτογραφίες από γατάκια και τούρτες. Σίγουρα είναι σημαντικό να υπάρχει κάποιος στην ομάδα που να κάνει μόνο αυτή τη δουλειά. Εμείς είχαμε στην ομάδα μας τη Ζαϊρα και τη Μαριάννα που έκαναν όντως πολύ καλή δουλειά. Αλλά είναι κάτι που δεν μπορεί να τη κάνει ο καθένας με επιτυχία.

Ποια είναι τα πιο σημαντικά πράγματα που νιώθετε πως έχετε πετύχει μέχρι σήμερα;

Το πιο σημαντικό είναι πως καταφέραμε να προτείνουμε ένα είδος κοινωνικής και πολιτικής αγωγής που λειτουργεί. Και που αν κάποια μέρα εφαρμοστεί σε μεγάλη κλίμακα θα μπορέσει πιστεύω να αλλάξει τους πολίτες των πόλεων.

Έχετε σκοπό να επεκταθείτε και σε άλλες πόλεις πέρα από την Αθήνα;

Ναι. Είμαστε ανοιχτοί πάντα σε καινούριες προκλήσεις. Αλλά είναι πολύ δύσκολο ειδικά αφού δεν έχουμε καμία στήριξη στην Αθήνα και την πιλοτική δηλαδή πόλη του project. Και φυσικά μια τέτοια επέκταση χρειάζεται χρήματα… Πάντως γενικά συνεργαζόμαστε με φορείς στο εξωτερικό για τους οποίους κάνουμε βίντεο για τη διδικτυακή τους προώθηση. Πρόσφτατα κάναμε και ένα βίντεο για τη πόλη του Ιασίου ως μέρος της υποψηφιότητας της για πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης του 2020.

Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια για το City of Errors;

Όνειρό μας είναι να δημιουργήσουμε κι άλλα τέτοια προτζεκτ σε συνεργασία με μεγάλους και μικρούς φορείς που θα διδάξουν μέσα από διαδραστικές και οπτικοακουστικές διαδικασίες τι πραγματικά σημαίνουν έννοιες όπως αλληλεγγύη, αγάπη για το περιβαλλον, ακτιβισμός, συνεργατικότητα, ποιότητα ζωής. Η οπτικοακουστική τέχνη που είναι ουσιαστικά η ιδιότητά μας έχει τεράστια δύναμη και την προοπτική να κάνει καλό ειδικά στην κοινωνία μας που αυτή τη στιγμή είναι χαμένη στις κάλπες, τα παράθυρα και τις ανακυκλωμένες σαπουνόπερες.