Ομάδα ειδικών στη Βουδαπέστη ισχυρίζεται ότι εντόπισε και κατέγραψε τους τρεις διαφορετικούς τύπους της ηλιθιότητας.
Την έρευνα διεξήγαγε ο πειραματικός ψυχολόγος Balazs Aczel από το Ινστιτούτο Ψυχολογίας του πανεπιστήμιου Eotvos στη Βουδαπέστη.
Όπως μεταδίδει ο Independent οι τρεις τύποι της ανόητης συμπεριφοράς είναι οι εξής: άγνοια – ασχετοσύνη, έλλειψη αυτοελέγχου και η αφηρημάδα.
Η ερευνητική ομάδα συγκέντρωσε δημοσιεύματα από το BBC και τους New York Times τα οποία περιείχαν παραδείγματα ανόητης συμπεριφοράς και στη συνέχεια ζήτησαν από 26 φοιτητές να καταγράψουν, για πέντε ημέρες, σε ημερολόγιο κάθε περιστατικό που έπεφτε στην αντίληψή τους και αφορούσε ανθρώπους που επεδείκνυαν ανόητη συμπεριφορά.
Ένα μικρό μέρος από όλες τις ιστορίες εσκεμμένα παραποιήθηκαν αλλάζοντας τις συνέπειες που προέκυπταν από τα περιστατικά που ενέπιπταν στην κατηγορία του ανόητου.
Στη συνέχεια αυτές οι ιστορίες παρουσιάστηκαν σε 154 μεταπτυχιακούς φοιτητές από τους οποίους ζητήθηκε να ορίσουν τον βαθμό ηλιθιότητας της κάθε ιστορίας, όπως και να δηλώσουν κατά πόσο πίστευαν ότι 30 συγκεκριμένοι ψυχολογικοί παράγοντες, όπως η υπερβολική αυτοπεποίθηση, συνέδραμαν στην εκτέλεση της κάθε ανόητης πράξης.
Η έρευνα έδειξε, αναφέρει ο Independent, ότι οι φοιτητές πίστευαν πως υπήρχαν τρία διαφορετικά είδη ανόητης συμπεριφοράς με τα περιστατικά που χαρακτηρίστηκαν ως τα πιο ηλίθια να είναι αυτά των οποίων οι συνέπειες ήταν οι πιο σοβαρές και αυτοί που τα διέπραξαν είχαν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης.
Έτσι η πρώτη κατηγορία αφορά σε εκείνους οι οποίοι είχαν μεγάλη αυτοπεποίθηση σε συνδυασμο με άγνοια και οι οποίοι προέβησαν σε πράξεις που περιείχαν ρίσκο ενώ δεν είχαν τις απαραίτητες δεξιότητες για να αντεπεξέλθουν, όπως για παράδειγμα διαρρήκτες που έκλεψαν GPS ενώ νόμιζαν ότι ήταν κινητά τηλέφωνα. Η κατηγορία αυτή έλαβε την μεγαλύτερη βαθμολογία.
Η δεύτερη κατά σειρά κατηγορία έχει να κάνει με την έλλειψη αυτοελέγχου η οποία προέκυπτε από ψυχαναγκαστική συμπεριφορά.
Τέλος η αφηρημάδα διαπιστώθηκε ότι προκύπτει από έλλειψη πρακτικότητας με τους μεταπτυχιακούς φοιτητές να είναι πιο επιεικείς όσον αφορά εκείνους που ανήκαν στη συγκεκριμένη κατηγορία.
«Τα αποτελέσματα της έρευνας μας φέρνουν εγγύτερα στο να καταλάβουμε την αντίληψη περί μη ευφυούς συμπεριφοράς, ενώ ταυτόχρονα δίνουμε έμφαση στην ευρύτερη κατανόηση των διάφορων πτυχών της ανοησίας και πως αυτή επηρεάζει τη καθημερινή μας ζωή».