Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή των παραδόσεων και στην Ελλάδα συνεχίζουμε να τις τηρούμε ευλαβικά. Το σπάσιμο του ροδιού που τηρείται κατά κύριο λόγο στην Πελοπόννησο, το τάισμα της βρύσης στην Θεσσαλία, το Χριστόξυλο στην Μακεδονία, το αναμμένο πουρνάρι στην Ήπειρο είναι μόνο μερικά από τα παραδοσιακά έθιμα που έχουμε στην Ελλάδα.
Πέρα από αυτά, όμως, υπάρχουν και μερικά προσωπικά έθιμα που διατηρεί κάθε οικογένεια και δεν αλλάζουν με το πέρασμα του χρόνου. Έτσι, αποφασίσαμε να μαζευτούμε οι συντάκτες της HuffPost Greece και να μοιραστούμε μαζί σας τις δικές μας οικογενειακές παραδόσεις για τα Χριστούγεννα.
Το παραδοσιακό Χριστόψωμο
Στα χωριά της Αρκαδίας ζυμώνουμε το Χριστόψωμο που περιέχει αλεύρι, ροδόνερο, μέλι, σουσάμι, κανέλα και γαρίφαλο. Κατά τη διάρκεια του ζυμώματος λέμε και μια ευχή: «Ο Χριστός γεννιέται, το φως ανεβαίνει, το προζύμι για να γένει».Με τη μισή ζύμη φτιάχνουν μια κουλούρα. Με την υπόλοιπη φτιάχνουν σταυρό με λουρίδες απ' τη ζύμη. Στο κέντρο βάζουν ένα άσπαστο καρύδι ή ένα αυγό, συμβολίζοντας τη γονιμότητα. Μιας και η καταγωγή μου είναι από την Αρκαδία, τηρούμε κι εμείς σπίτι μου το έθιμο.
Ανταλλαγή των δώρων
Eμείς δεν έχουμε κάποια παράδοση, όμως αυτό που σε κάποιους μπορεί να φανεί περίεργο είναι ότι δεν ανταλλάζουμε δώρα την ημέρα των Χριστουγέννων, αλλά την Πρωτοχρονιά.
Χοιρινό για πρωινό
Κάθε πρωί των Χριστουγέννων ο παππούς μου, όταν ζούσε, έφτιαχνε το πιο νόστιμο χοιρινό κρασάτο (τηγανιά) που έχεις φάει, και είτε πηγαίναμε εκκλησία τα παιδιά, είτε όχι, ξυπνούσαμε 7 το πρωί για να δοκιμάσουμε για το καλό.
Μέλι- γάλα
Εμείς έχουμε μια σειρά από παραδόσεις για την αλλαγή του χρόνου. Μαζεύετε όλη η οικογένεια και μόλις τελειώσει η αντίστροφη μέτρηση, ο πατέρας μου κατεβάζει τον γενικό, τον ανεβάζει πάλι και αφήνει μερικές από τις βρύσες να τρέχουν. Αφού πούμε όλη στην οικογένεια τις καθιερωμένες ευχές, βγαίνουμε έξω από την πόρτα και ξαναμπαίνουμε με το δεξί, για να κάνουμε το καθιερωμένο ποδαρικό (μαζί και ο σκύλος). Στη συνέχεια, από έναν δίσκο που έχει ετοιμάσει ο πατέρας μου, πίνουμε μια γουλιά γάλα και τρώμε μια κουταλιά μέλι, για να πάει η χρονιά «μέλι- γάλα» και τρώμε μια μπουκιά ψωμί, για να υπάρχει πάντα ψωμί στο τραπέζι μας. Τέλος, κόβουμε την Βασιλόπιτα.
Δώρα και ποτά πριν την Πρωτοχρονιά
Υπάρχει ένα έθιμο που ακολουθούμε πιστά με τους κολλητούς μου κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς εδώ και τουλάχιστον μια δεκαετία. Το μεσημέρι εκείνης της ημέρας βρισκόμαστε στο κέντρο από νωρίς (εκεί γύρω στις 13.00) και πηγαίνουμε να πάρουμε δώρα για τις γυναίκες και τις οικογένειές μας. Ακούγεται χρονοβόρο αλλά στην πραγματικότητα κρατά το πολύ καμιά ώρα, άντε δύο, καθώς το ουσιαστικό κομμάτι της παράδοσης ακολουθεί αμέσως μετά. Μόλις ξεμπερδέψουμε με τα δώρα, πηγαίνουμε στο εκάστοτε μπαρ-στέκι μας (έχει αλλάξει δυο-τρεις φορές, μαγαζιά είναι, κλείνουν) και παίρνουμε ένα μπουκάλι τζιν ή ουίσκι, ανάλογα με τη διάθεση. Μέχρι να το τελειώσουμε -γιατί πάντα το τελειώνουμε- παρεμβάλλονται και κάποιοι (ν) γύροι με σφηνάκια. Όταν το μπουκάλι και τα σφηνάκια τελειώσουν κι εμείς έχουμε φτάσει στο απαραίτητο στάδιο τύφλωσης, μαζεύουμε ο ένας τον άλλο και επιστρέφουμε σπίτια μας για να ακούσουμε το καθιερωμένο «πάλι χώμα γίνατε ε; δεν είστε πια 20 χρονών έρμοι, πότε θα το καταλάβετε» από τις συντρόφους μας. Πέφτουμε νεκροί στο κρεβάτι και μετά από έναν καλό ύπνο, σηκωνόμαστε, πίνουμε ένα καζάνι καφέ και ετοιμαζόμαστε για το ρεβεγιόν της Πρωτοχρονιάς. Το οποίο σχεδόν πάντα βγάζουμε με ένα ποτό στο χέρι και πολύ νερό. Πολύ νερό.
Ανταλλαγή δώρων με στρατηγική
Λοιπόν, η παράδοση που έχουμε εμείς είναι ότι το βράδυ των Χριστουγέννων ( πριν φάμε τα κρέατα που ψήνουμε στο τζάκι) ανταλλάζουμε τα δώρα (όλοι έχουν πάρει σε όλους από κάτι!) που έχουμε κάτω από το δέντρο. Η ιεροτελεστία είναι η εξής: πρώτος παίρνει τα δώρα ο μικρότερος σε ηλικία και του τα δίνουν οι υπόλοιποι πάλι με σειρά ηλικίας.
Ήρθε ο Άγιος Βασίλης
Στο σπίτι μου συνεχίζουμε ακάθεκτοι την παράδοση που είχαμε από παιδιά. Εγώ κι ο αδερφός μου κλεινόμαστε σε ένα δωμάτιο, οι γονείς μου κλείνουν τα φώτα και ο πατέρας μου με βροντερή φωνή φωνάζει «Χο, χο χο ηρθα πάλι και φέτος,ειστε καλα ελπιζω, ηρθα απο την Καισαρία χοχοχοχοχοχο καλά μου παιδάκια φερνω δωρα, ηρθα απο μακριααααα». Ειμαστε 35 και 40 ετών αντίστοιχα, οπότε είναι κάπως ντροπιαστικό.
Σούπα
Κοίτα αν μπορείς να το πεις ιδιαίτερη παράδοση είναι ότι μεταξύ των άλλων πιάτων ο πατέρας μου φτιάχνει κοτόσουπα εκείνη την ημέρα, την επιμελείται με μεράκι και την κάνει και τέλεια! Εμένα, πάντως, μετά από 3 λίτρα τσίπουρα η κοτόσουπα μου φαίνεται νέκταρ.