Την απίστευτη ιστορία ενός Ινδού καλλιτέχνη που ταξίδεψε με το ποδήλατό του μέχρι την Ευρώπη για να επανενωθεί με την αγαπημένη του εξιστόρησε το BBC.
Όλα ξεκίνησα ένα χειμωνιάτικο απόγευμα στο Δελχί το 1975. Ο σκιτσογράφος PK Mahanandia, γνωστός στην τοπική κοινωνία για το ταλέντο του και την δυνατότητά του να σχεδιάζει πορτρέτα μέσα σε 10 λεπτά, γνώρισε την Charlotte Von Schedvin, μια νεαρή Σουηδή τουρίστρια που είχε ταξιδέψει μέχρι την Ινδία μαζί με ένα καραβάνι χίπηδες.
Η Charlotte είχε ακούσει για τον περίφημο Mahanandia και τον επισκέφτηκε προκειμένου αυτός να σχεδιάσει το πορτρέτο της. Εκείνη όμως δεν ήταν ευχαριστημένη από το αποτέλεσμα. Για αυτό τον λόγο επέστρεψε την επόμενη ημέρα. Όμως το αποτέλεσμα δεν την ικανοποίησε για μια ακόμα φορά. Τότε ο Mahanandia της είπε ότι το τελευταίο διάστημα δεν μπορούσε να συγκεντρωθεί, καθώς τον τυραννούσε μια προφητεία που είχε κάνει η μητέρα του για τον ίδιο.
Όταν ήταν μικρός, ένιωθε συχνά αποκλεισμένος από την κοινωνία, καθώς ανήκε στην κατώτερη κοινωνική κάστα. Κάθε φορά που ήταν λυπημένος, η μητέρα του του έλεγε ότι ο ίδιος θα παντρευόταν μια γυναίκα από πολύ μακριά, η οποία θα ήταν ταύρος στο ζώδιο, θα αγαπούσε την μουσική και θα είχε στην κατοχή της μια ζούγκλα. Έκπληκτος τότε έμαθε ότι η κοπέλα που είχε μπροστά του ήταν ταύρος, έπαιζε πιάνο και είχε στην κατοχή της ένα δάσος.
«Μια εσωτερική φωνή μου έλεγε ότι αυτή είναι η μία και μοναδική. Κατά την διάρκεια της πρώτης μας συνάντησης νιώσαμε μια έλξη, σαν μαγνήτες. Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά», δήλωσε ο Mahanandia στο BBC.
Ο νεαρός Ινδός αμέσως πρότεινε στην Charlotte να πιουν μαζί τσάι, περιμένοντας από την ίδια, η οποία προερχόταν από γαλαζοαίματη οικογένεια, να απορρίψει την πρότασή του. Όμως εκείνη δέχτηκε και σύντομα επισκέφτηκε μαζί του την Ορίσα, όπου ερωτεύτηκαν.
«Φόρεσε σάρι όταν γνώρισε τον πατέρα μου για πρώτη φορά. Δεν ξέρω πως τα κατάφερε. Με τις ευχές της οικογενείας μου παντρευτήκαμε σύμφωνα με τις φυλετικές παραδόσεις», είπε.
Σύντομα η Charlotte επέστρεψε στην πατρίδα της μαζί με τους υπόλοιπους χίπηδες, όμως τον έβαλε να υποσχεθεί ότι ο ίδιος θα ερχόταν μέχρι την πόλη Μπόρας στη Σουηδία για να μείνουν μαζί.
Ένας χρόνος πέρασε και οι δύο ερωτευμένοι ακόμα αντάλλασσαν αλληλογραφία. Ο Mahanandia δεν είχε αρκετά χρήματα για να αγοράσει αεροπορικό εισιτήριο, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε από το να προσπαθήσει να βρει την αγαπημένη του.
Ο νεαρός καλλιτέχνης πούλησε ό,τι είχε στην κατοχή, του, αγόρασε ένα ποδήλατο και ακολούθησε τα ίχνη των χίπηδων μέχρι την Ευρώπη. Το τξίδι του ξεκίνησε στις 22 Ιανουαρίου του 1977 και ο ίδιος διένυε καθημερινά 70 χλμ.
«Η τέχνη μου με έσωσε. Ζωγράφιζα πορτρέτα και κάποιοι μου έδιναν χρήματα ή φαγητό ή καταφύγιο», είπε.
Μιλώντας στο BBC, ο ίδιος αναπολεί την δεκαετία του 1970, όταν μπορούσες να ταξιδέψεις χωρίς βίζα στους περισσότερους προορισμούς και χώρες της Μέσης Ανατολής, όπως το Αφγανιστάν, ήταν ειρηνικές.
«Τα πόδια μου πονούσαν. Όμως η σκέψη ότι θα συναντούσα την Charlotte και θα έβλεπα νέα μέρη μου έδινε κουράγιο», θυμάται.
Ο ίδιος έφτασε στην Ευρώπη στις 28 Μαΐου. Από την Κωνσταντινούπολη έφτασε στη Βιέννη και από εκεί πήρε το τραίνο για το Γκέτεμποργκ. Μετά από πολλές προσπάθειες, η οικογένεια της Charlotte αποδέχτηκε τον Mahanandia και οι δύο νέοι παντρεύτηκαν και επισήμως στη Σουηδία.
«Είμαι ακόμα ερωτευμένος όπως ακριβώς και το 1975», λέει ο Mahanandia, ο οποίος ζει στη Σουηδία με την αγαπημένη του και τα δύο τους παιδιά.
«Έκανα αυτό που έπρεπε, δεν είχα λεφτά αλλά έπρεπε να τη βρω. Έκανα ποδήλατο για την αγάπη, όμως δεν αγαπούσα την ποδηλασία. Είναι απλό».