Ο Nicolas Chagrin είναι ηθοποιός για εδώ και περίπου τέσσερις δεκαετίες και έχει συνεργαστεί με τεράστια ονόματα του χώρου, όπως η Elizabeth Taylor, ο Peter O' Toole και ο Colin Firth. Τα τελευταία 16 χρόνια όμως ασχολείται, εκτός από την υποκριτική, και με το χώρο των επιχειρήσεων ως αναγνωρισμένος σύμβουλος και εκπαιδευτής στο κομμάτι των παρουσιάσεων και της συμπεριφοράς στον εταιρικό τομέα.
Πιο συγκεκριμένα, από το 1993 εργάζεται ως σύμβουλος ανάπτυξης και διαχείρισης βοηθώντας εταιρικούς ηγέτες να αναπτύσσουν καλύτερες επιδόσεις μέσω προγραμμάτων ηγετικής ανάπτυξης και συμπεριφοριστικής αλλαγής, ενώ το 2000 ίδρυσε την Time2Act, μια εταιρεία που ειδικεύεται ακριβώς σε αυτά τα προγράμματα. Σήμερα είναι ανώτερος σύμβουλος της εταιρείας The Ariel Group της Βοστόνης και εργάζεται σε διεθνές επίπεδο με εταιρείες από τη διάσημη έγκυρη λίστα του Fortune, Fortune 500. Παράλληλα είναι αναπληρωτής σύμβουλος στο Κέντρο Ανάπτυξης Υψηλής Απόδοσης του Λονδίνου, ενώ το 2015 έπαιξε στην τηλεοπτική μίνι-σειρά London Spy με τον Ben Whishaw.
Αυτές τις μέρες ο Nicolas Chagrin βρίσκεται στην Ελλάδα ως καλεσμένος της V+O Greece για να παρευρεθεί στα Ermis Awards, το φεστιβάλ επικοινωνίας που πραγματοποιείται σήμερα (Δευτέρα 7 Μαρτίου) και αύριο στο Κέντρο Πολιτισμού «Ελληνικός Κόσμος». Λίγο πριν την ομιλία του με τίτλο «Flip the Switch» στα Ermis Awards, ο κ. Chagrin μίλησε στη HuffPost Greece για τη σημασία της παρουσίας του ατόμου στον εργασιακό -κι όχι μόνο- χώρο και για το πώς η πρώτη του δουλειά, αυτή του ηθοποιού, τον βοήθησε να πετύχει στη δεύτερη, αυτή του εταιρικού coach.
Είστε, μεταξύ άλλων, ο ιδρυτής και διευθυντής του Time2Act (συμβουλευτική εταιρεία σχετικά με τεχνικές παρουσίασης). Μπορείτε να μας πείτε περισσότερα σχετικά με την εταιρεία και τους στόχους της;
Σας ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Η Time2Act ιδρύθηκε το 2004 και παρότι όντως καλύπτει κάποια κομμάτια του τομέα της παρουσίασης, επικεντρώνεται περισσότερο στη συμπεριφοριστική αλλαγή. Με τον τρόπο που γίνονται ορισμένες παρουσιάσεις, σίγουρα θέλεις να δεις μια αλλαγή στη συμπεριφορά! Και αυτό είναι κάτι στο οποίο μπορώ να βοηθήσω.
Το σημείο στο οποίο επικεντρώνομαι είναι η παρουσία. Η παρουσία του ατόμου στο χώρο και η ηγετική παρουσία ή η επιχειρηματική παρουσία. Όταν λέω «παρουσία» δεν εννοώ το να θαμπώνεις κάποιον με τη συμπεριφορά σου -ή να έχεις επικοινωνιακό χάρισμα, κάτι που είναι άμεσα ελκυστικό αλλά μπορεί να ξεθωριάσει με τον καιρό. Είναι κάτι που έχει μεγαλύτερη διάρκεια και είναι πιο ουσιαστικό. Μπορεί να είναι μια διακριτική έλξη που κερδίζει το τεστ του χρόνου. Είναι κάτι αυθεντικό που μιλά στην καρδιά και το μυαλό του άλλου.
Η παρουσία ενός ατόμου δεν έχει σχέση με το κοινωνικό του στάτους, αν και μπορεί να το ανορθώσει. Ο καθένας μπορεί να την έχει. Όλοι έχουμε γνωρίσει, για παράδειγμα, σερβιτόρους ή σερβιτόρες με παρουσία και νιώθουμε να μας ελκύουν ενώ συχνά μας εμπνέουν εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η δύναμη της παρουσίας. Αν εσύ κι ένας ανταγωνιστής στοχεύετε τον ίδιο πελάτη, ακόμα και αν έχετε ίδιες ευκαιρίες σε όλους τους άλλους τομείς, είναι η παρουσία σου που θα παίξει τον καθοριστικό ρόλο στο αν θα κλείσεις τη δουλειά. Η παρουσία βοηθά στο να υπογράψεις το συμβόλαιο, στο να περάσεις στη συνέντευξη για δουλειά, στη δουλειά σου, στο να πάρεις αύξηση, στο να εμπνέεις τον κόσμο.
Τι είναι ακριβώς, λοιπόν, και πώς το αποκτάς; Γεννιέσαι με αυτό ή είναι μια σειρά δεξιοτήτων που μπορείς να μάθεις; Αναμφίβολα κάποιοι άνθρωποι έχουν ισχυρή παρουσία χωρίς να χρειάζεται να προσπαθούν ιδιαίτερα. Η εμπειρία μου όμως μου έχει δείξει πως ο καθένας μπορεί να μάθει αυτές τις δεξιότητες.
Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε με αυτόν τον τομέα;
Λατρεύω τη χρήση της λέξης «αποφασίζω»! Η ζωή μου είναι λίγο περισσότερο ακατάστατη (γέλια). Για να είμαι ειλικρινής συνέβη κατά λάθος. Μάλλον προέκυψε από το γεγονός πως μία από τις κύριες ανάγκες μου είναι να συνεισφέρω με κάποιο τρόπο ώστε να προκαλέσω μια ουσιαστική αλλαγή στον κόσμο. Να βοηθήσω ώστε να γίνει ένα περισσότερο γενναιόδωρο, ενωμένο και διασκεδαστικό μέρος για να ζούμε, να εργαζόμαστε και να παίζουμε. Έρχομαι από τον κόσμο των παραστατικών τεχνών και όπως μπορείτε να δείτε και από το όνομα της εταιρείας, Time 2 Act, το νόημά του είναι διττό: σημαίνει πως έχει έρθει η ώρα να παίξουμε κάποιους ρόλους αλλά και να αναλάβουμε δράση (σ.σ. Το act στα αγγλικά σημαίνει τόσο “υποδύομαι” όσο και “ενεργώ”).
Είχα την τύχη να δουλέψω με μερικούς από τους πιο ταλαντούχους ανθρώπους στον κόσμο και να μάθω από αυτούς πώς να μεταφέρω τις αρχαίες και αποδεδειγμένα επιτυχημένες τεχνικές του Θεάτρου στον επιχειρηματικό κόσμο. Πράγματα όπως το πώς να συνδέεσαι ειλικρινά με τους άλλους, πώς να έχεις επιρροή πάνω τους, πώς να εκφράζεις δυναμικά τον εαυτό σου και να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον του κοινού. Μου έμαθαν τη σημασία του να βρίσκεις την αλήθεια ενός χαρακτήρα (του δικού σου συμπεριλαμβανόμενου), του να καταλαβαίνεις και να αποδέχεσαι τον εαυτό σου, του να χειρίζεσαι τα συναισθήματά σου και να έχεις αυτοέλεγχο.
Έπειτα από λίγο δημιούργησα ένα εννοιολογικό μοντέλο που εμπερικλείει όλα τα στοιχεία που θεωρώ εγώ σημαντικά ώστε να είσαι ένας πιο αποτελεσματικός ηγέτης στον επιχειρηματικό κόσμο. Λειτουργεί επίσης ως χάρτης για να αποκτήσεις μια αίσθηση αυτονομίας και αυτοκυριαρχίας ως ανθρώπινο ον -ελπίζοντας πως όλο αυτό δεν ακούγεται υπερβολικά επιτηδευμένο.
Είστε επαγγελματίας ηθοποιός εδώ και σχεδόν 40 χρόνια και έχετε συνεργαστεί με μερικούς από τους μεγαλύτερους θρύλους του παγκόσμιου σινεμά. Τι αποκομίσατε από την υποκριτική σας καριέρα που σας βοήθησε σημαντικά στη καριέρα σας ως εκπαιδευτής στον επιχειρηματικό τομέα;
Εξαιρετική ερώτηση! Κέρδισα τόσα πολλά από τόσους ανθρώπους. Πριν συνεχίσω ωστόσο, να σας πω πως αυτό που ίσως δεν ξέρετε είναι πως αρχικά ξεκίνησα ως επαγγελματίας χορευτής. Ακολούθησα κλασική εκπαίδευση και είμαι ένας από τους ιδρυτές του πρώτου Jazz Ballet & Contemporary Dance Company της Αγγλίας. Η διάσημη χορογράφος Gillian Lynne μου έμαθε τη δύναμη της ατσάλινης πειθαρχίας και πως πρέπει να παλεύω για αυτά που πιστεύω ακόμα κι αν οι άλλοι δεν πιστεύουν σε μένα.
Η Elizabeth Taylor, παρά το μέγεθος και την ισχύ του ονόματός της, ήταν εξαιρετική επαγγελματίας και πολύ γλυκιά γυναίκα -μου έμαθε τη δύναμη της ταπεινότητας.
Ο Peter O' Toole μου έδειξε τη δύναμη του να λες την Αλήθεια.
Ο Colin Firth τη δύναμη του να είσαι ένας άμεσος και ευγενικός τύπος.
Αυτό που μου έμεινε από τον Jim Broadbent είναι το στεγνό του χιούμορ, από τον Ben Whishaw η ευαισθησία του και από τη Charlotte Rampling ο ασυνήθιστος συνδυασμός προσήνειας και επιφυλακτικότητας που τη χαρακτηρίζει.
Ωστόσο, το σημαντικότερο πράγμα που κέρδισα από την υποκριτική μου καριέρα είναι η αίσθηση της κατανόησης που έχουν οι ηθοποιοί εδώ και χρόνια και η οποία επιβεβαιώνεται από τις νευροεπιστήμες.
Οι ηθοποιοί το αποκαλούμε inside-out υποκριτική και outside-in υποκριτική. Η inside-out θα μπορούσε να είναι η γνωστή σχολή της Μεθόδου. Όταν βρίσκεις το κατάλληλο αίσθημα μέσα σου και έπειτα όλα αρχίζουν να συμβαίνουν λίγο-πολύ φυσικά χάρη σε αυτό. Η outside-in υποκριτική είναι όταν υιοθετείς μια συμπεριφορά «σαν» να τη νιώθεις και στην πορεία αρχίζουν να προκύπτουν και τα ανάλογα αισθήματα.
Αυτό που βρίσκω τόσο συναρπαστικό όμως είναι ότι η νευροεπιστήμη ανακάλυψε πρόσφατα πως αν υιοθετήσεις συγκεκριμένες θέσεις, αυτές απελευθερώνουν αυτόματα διάφορες χημικές ουσίες στον οργανισμό μας που μας κάνουν να νιώθουμε συγκεκριμένα πράγματα. Αν νιώθεις νικητής, φτιάχνεις το σώμα σου με τον ανάλογο τρόπο και αναπνέεις με συγκεκριμένο τρόπο με αποτέλεσμα να αυξάνεις την τεστοστερόνη και να μειώνεις την κορτιζόλη. Αντιστρόφως, μπορείς να επιλέξεις να φτιάξεις πρώτα το σώμα σου με ένα συγκεκριμένο τρόπο και να μάθεις να αναπνέεις με συγκεκριμένη μέθοδο, καταφέρνοντας έτσι να αυξήσεις την τεστοστερόνη και να και να μειώσεις την κορτιζόνη και στην πορεία να νιώσεις νικητής! Η Amy Cuddy έκανε γνωστά αυτά τα ευρήματα στην ομιλία της στο TEDX, είναι πραγματικά συναρπαστικά.
Έτσι, όσο ανακαλύπτουμε όλο και περισσότερα πράγματα, μαθαίνουμε πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το σώμα και το μυαλό μας για να αλλάξουμε τη χημεία του εγκεφάλου μα και στην πορεία να μας βοηθήσουν να πετύχουμε το αποτέλεσμα που θέλουμε!
Από την εμπειρία σας στο χώρο, ποιο έχετε παρατηρήσει πως είναι το πλέον σύνηθες πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι πελάτες σας στις επιχειρήσεις; Και πώς τους βοηθάτε να το λύσουν;
Είναι τόσα πολλά, από το να χτίσουν μια γερή σχέση συνεργασίας και το να πάρουν θέση σε ένα meeting μέχρι το να απευθύνονται στους άλλους με αίσθηση εξουσίας, να παρουσιάζουν σωστά τον εαυτό τους, να διατηρούν τη ψυχραιμία τους σε κρίσιμες καταστάσεις και να επιστρατεύουν τις κατάλληλες λέξεις, χειρονομίες και συναισθήματα όταν χρειάζεται. Η λίστα είναι ατελείωτη. Και φυσικά, το να κάνουν παρουσιάσεις -τόσο μπροστά σε μικρό όσο και σε μεγάλο κοινό.
Νομίζω όμως πως αυτό που ακούω συχνότερα (από τους πελάτες) είναι πως θέλουν να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση. Μπορεί να είναι τρομερά ικανοί και μορφωμένοι άνθρωποι και παρόλα αυτά να τους λείπει η αυτοπεποίθηση.
Ο τρόπος που δουλεύω μαζί τους είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου βιωματικός. Υπάρχει ένα ρητό του Κομφούκιου που λέει «Πες μου -θα το ξεχάσω. Δείξε μου -θα το θυμάμαι. Συμπεριέλαβέ με -θα το καταλάβω!». Όταν οι άνθρωποι παίρνουν μέρος σε κάτι, αναγκάζονται να βγουν από την άνεσή τους και να πιέσουν τα όριά τους. Βιώνουν διαφορετικά τους εαυτούς τους, βρίσκουν τι τους ταιριάζει καλύτερα και ξεκινούν να τα αποθηκεύουν όλα αυτά στη μυική τους μνήμη -έτσι ονομάζεται.
Κάτι ακόμα που αξίζει να αναφέρουμε είναι η ανάδραση, η οποία πιστεύω πως έχει ζωτική σημασία. Λέω κατευθείαν στους ανθρώπους τι είναι αυτό που κάνουν σωστά. Είναι τρομερό να βλέπεις πως οι περισσότεροι άνθρωποι ακούν κυρίως τι είναι αυτό που δεν κάνουν σωστά και έτσι, αναπόφευκτα, επικεντρώνονται σε αυτό και νιώθουν και σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο -πως δηλαδή δεν εργάζονται σωστά, όταν δεν είναι αυτή η αλήθεια. Όλοι μας κάνουμε κάτι σωστά. Όταν τους επισημαίνεις τα θετικά στοιχεία τους είναι περισσότερο ανοιχτοί στο να δοκιμάσουν νέα πράγματα. Νιώθουν περισσότερο σίγουροι για τον εαυτό τους! Ειλικρινά, δεν πρόκειται για πυρηνική φυσική.
Ο Yves Morieux είχε πει στη HuffPost πως επειδή η εργασία στον επιχειρηματικό τομέα έχει γίνει ιδιαίτερα πολύπλοκη τα τελευταία χρόνια, οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να αναπτύσσουν έντονη δυσαρέσκεια στον εργασιακό χώρο -είτε μιλάμε για διευθυντές, είτε για στελέχη, είτε για απλούς υπαλλήλους. Ποια είναι η γνώμη σας για αυτό το φαινόμενο;
Δεν νομίζω πως έχω τα προσόντα να μιλήσω για κάτι τέτοιο, ο Yves ξέρει πολλά περισσότερα σχετικά με το θέμα από όσα εγώ θα μάθω ποτέ. Ζητήσατε την προσωπική μου άποψη όμως, οπότε θα σας την πω.
Σίγουρα οι άνθρωποι της εποχής μας βιώνουν μεγαλύτερο στρες στις δουλειές τους καθώς και περισσότερο φόρτο εργασίας. Ο όγκος πληροφορίας που δεχόμαστε καθημερινά είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που μπορούμε να επεξεργαστούμε και μέχρι να φτιάξεις ένα πλάνο για το επόμενο τρίμηνο, εξάμηνο ή χρόνο, όλα έχουν ήδη αλλάξει -και τα σχέδιά σου δεν έχουν πια αξία. Οι εταιρείες που προσπαθούν να ελέγξουν αυτή την πληροφορία με όλο και περισσότερους τρόπους, κάνουν τα πράγματα αναπόφευκτα πιο πολύπλοκα. Ίσως η λύση σε αυτό θα ήταν να γίνουμε περισσότερο ευκίνητοι και προσαρμόσιμοι και να δίνουμε περισσότερη αυτονομία στους ανθρώπους έχοντας λιγότερους ελέγχους.