Το «φαινόμενο της πρώτης νύχτας». Τι συμβαίνει και δεν μπορούμε να απολαύσουμε τον ύπνο μας σε ξένο κρεβάτι

Το «φαινόμενο της πρώτης νύχτας». Τι συμβαίνει και δεν μπορούμε να απολαύσουμε τον ύπνο μας σε ξένο κρεβάτι
USA - 2005: 3 col x 4.25 in / 146x108 mm / 497x367 pixels Noah Musser color illustration of sleepless traveler lying wide-awake in London hotel room at 3 a.m. (The Kansas City Star/MCT via Getty Images)
Kansas City Star via Getty Images
USA - 2005: 3 col x 4.25 in / 146x108 mm / 497x367 pixels Noah Musser color illustration of sleepless traveler lying wide-awake in London hotel room at 3 a.m. (The Kansas City Star/MCT via Getty Images)

Σίγουρα θα έχετε προσέξει πως οι περισσότεροι εξ ημών όταν αποφασίζουμε να κοιμηθούμε για πρώτη φορά σε ένα ξένο σπίτι, σε ένα δωμάτιο και σε ένα κρεβάτι που δεν είναι το δικό μας αντιμετωπίζουμε κάποιες δυσκολίες. Στριφογυρίζουμε, ο ύπνος δεν μας παίρνει εύκολα και συνήθως καταλήγουμε είτε να μην κοιμόμαστε σχεδόν καθόλου, είτε να...«λαγοκοιμόμαστε».

Μια νέα επιστημονική έρευνα, έρχεται λοιπόν να εξηγήσει τους λόγους αυτής της αναστάτωσης που βιώνουμε και που κάποιοι θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως αδυναμία άμεσης προσαρμογής. Στη πραγματικότητα το φαινόμενο αυτό, κοινό σε πολλούς ανθρώπους, σχετίζεται με το...ένστικτο επιβίωσης.

Οι επιστήμονες Masako Tamaki και Youka Sasaki του Πανεπιστημίου Brown, μελέτησαν τις εγκεφαλικές αντιδράσεις ατόμων την ώρα που κοιμόντουσαν και ανακάλυψαν πως όταν βρισκόνταν σε ένα νέο περιβάλλον κοιμάται μόνο ο μισός μας εγκέφαλος ενώ ο άλλος μισός – και συγκεκριμένα το αριστερό ημισφαίριο- παραμένει...ξάγρυπνο.

Η μελέτη τους, υπό τον τίλο «Το φαινόμενο της Πρώτης Νύχτας», δεν είναι φυσικά η πρώτη που ασχολείται με αυτό το ζήτημα, ωστόσο όπως αναφέρει ο Independent αυτή είναι μία από τις πρώτες μελέτες που φαίνεται να απαντούν στο «γιατί συμβαίνει».

Βάσει των ευρημάτων, οι άνθρωποι που κοιμούνται για πρώτη φορά σε ένα μη οικείο περιβάλλον ήταν πιο επιρρεπείς στο να αντιδράσουν σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως ήχους που ο εγκέφαλος πιθανότατα σε αυτή την περίπτωση εκλαμβάνονται ως απειλές. Μεταξύ αυτών μπορεί να είναι ένα τρίξιμο, οι ήχοι της πόλης (αυτοκίνητα, μοτοσικλέτες κλπ), το γάβγισμα ενός σκύλου κα.

Οι φάλαινες και τα δελφίνια έχουν έναν ανάλογο μηχανισμό, που τους επιτρέπει επίσης να προστατεύσουν το εαυτό τους από μια απειλή αμέσως μόλις την αντιληφθούν και ξυπνήσουν.

«Μπορεί ο εγκέφαλός μας να είναι μια μικρογραφία αυτού του μηχανισμού που διαθέτουν οι φάλαινες και τα δελφίνια» εκτιμά ο Y.Sasaki.