Στους 1.284 ανέρχονται οι νέοι πλανήτες που ανακάλυψε το διαστημικό τηλεσκόπιο της αποστολής Kepler της NASA, στη μεγαλύτερη (από πλευράς συνολικού αριθμού) ανακάλυψη αυτού του είδους μέχρι σήμερα.
«Η ανακοίνωση αυτή υπερδιπλασιάζει τον αριθμό των πλανητών την ύπαρξη των οποίων έχει επιβεβαιώσει το Kepler» δήλωσε η Έλεν Στόφαν, επικεφαλής επιστήμονας στα κεντρικά της NASA στην Ουάσινγκτον. «Αυτό μας δίνει ελπίδες ότι κάπου εκεί έξω, γύρω από ένα άστρο σαν το δικό μας, μπορούμε να βρούμε κάποια στιγμή άλλη μία Γη».
Όπως ανακοινώθηκε από τη NASA, αναλύθηκε εκτενώς ο κατάλογος «υποψηφίων πλανητών» του διαστημικού τηλεσκοπίου από τον Ιούλιο του 2015, στον οποίο υποδεικνύονταν 4.302 πιθανοί πλανήτες. Για 1.284 από αυτούς, η πιθανότητα να είναι όντως πλανήτες είναι μεγαλύτερη του 99%. Άλλοι 1.327 είναι πιο πιθανό να είναι όντως πλανήτες από το να μην είναι, αλλά δεν πιάνουν το απαιτούμενο ποσοστό 99% που έχει θεσπιστεί ως όριο για να κερδίσει ένα ουράνιο σώμα τον χαρακτηρισμό του πλανήτη- και ως εκ τούτου απαιτείται περαιτέρω μελέτη. Για 707 θεωρείται πως είναι πιθανότερο να είναι άλλα αστροφυσικά φαινόμενα. Η ανάλυση επίσης επικύρωσε ακόμη 984 υποψηφίους που είχαν επισημανθεί μέσω άλλων τεχνικών.
«Πριν την εκτόξευση του διαστημικού τηλεσκοπίου, δεν ξέραμε αν οι εξωπλανήτες ήταν πολύ σπάνιοι ή κοινοί στον γαλαξία. Χάρη στο Kepler και την ερευνητική κοινότητα, ξέρουμε ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι πλανήτες από άστρα» είπε σχετικά ο Πολ Χερτζ, διευθυντής του Τμήματος Αστροφυσικής στα κεντρικά της NASA. «Αυτή η γνώση παρέχει πληροφορίες για τις μελλοντικές αποστολές που απαιτούνται για να μας φέρουν ακόμα πιο κοντά στο να μάθουμε αν είμαστε μόνοι στο σύμπαν».
Το Kepler εντοπίζει τα σήματα/ ίχνη μακρινών πλανητών- τις μειώσεις φωτεινότητας που προκύπτουν όταν οι πλανήτες περνούν μπροστά από άστρα. Από την ανακάλυψη των πρώτων πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα, πάνω από δύο δεκαετίες πριν, ο επιστημονικός κόσμος επιδιδόταν σε επίπονες διαδικασίες ελέγχου των πλανητών έναν προς έναν. Ωστόσο, η νέα αυτή εξέλιξη βασίζεται σε μια μέθοδο στατιστικής ανάλυσης που μπορεί να εφαρμοστεί σε πολλούς υποψηφίους πλανήτες ταυτόχρονα.
«Οι υποψήφιοι πλανήτες μπορούν να θεωρηθούν σαν ψίχουλα ψωμιού» λέει ο Τίμοθι Μόρτον, ερευνητής του Πανεπιστημίου Πρίνστον στο Νιου Τζέρσεϊ και επικεφαλής συντάκτης του επιστημονικού paper που δημοσιεύτηκε στο The Astrophysical Journal. «Αν ρίξεις μερικά μεγάλα ψίχουλα στο πάτωμα, μπορείς να τα σηκώνεις ένα – ένα. Αλλά αν ρίξεις μια ολόκληρη σακούλα από μικρά, θα χρειαστείς σκούπα. Αυτή η στατιστική ανάλυση είναι η σκούπα μας».
Από τους πλανήτες αυτούς, περίπου 550 θα μπορούσαν να είναι βραχώδεις, σαν τη Γη, βάσει του μεγέθους τους. Εννέα από αυτούς βρίσκονται στην κατοικήσιμη ζώνη του ήλιου τους (την απόσταση από ένα άστρο στην οποία οι πλανήτες έχουν στην επιφάνειά τους θερμοκρασίες που επιτρέπουν τη συσσώρευση νερού σε υγρή μορφή). Με αυτούς τους εννέα, οι εξωπλανήτες που ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία ανέρχονται πλέον στους 21.