Για πρώτη φορά από το 1940 τόσοι πολλοί νέοι στις ΗΠΑ μένουν με τους γονείς τους. Το ρεκόρ όμως το χουν οι νέοι Ευρωπαίοι

Γιατί για πρώτη φορά από το 1940 τόσοι πολλοί νέοι στις ΗΠΑ μένουν με τους γονείς τους
Father and son laughing
Father and son laughing
Jupiterimages via Getty Images

Στην αμερικανική κωμωδία του 2006 «Failure to launch» ένας υπερδραστήριος, εξωστρεφής και γοητευτικός 30+ άνδρας συνεχίζει να μένει στο σπίτι των γονιών του. Η ζωή του είναι τακτοποιημένη μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Το φαγητό είναι πάντα έτοιμο και ζεστό στο τραπέζι, τα ρούχα καθαρά και σιδερωμένα, το δωμάτιό του πάντα καθαρό. Έχει τους φίλους και τις σχέσεις του.

Όταν όμως η σχέση πάει να σοβαρέψει αποκαλύπτει στη σύντροφό του πως μένει ακόμη με τους γονείς του, πηγαίνοντας την για πρώτη φορά στο σπίτι του και...μέσα σε μια νύχτα η σχέση γίνεται παρελθόν. Οι γονείς του που θέλουν επιτέλους να φύγει από το σπίτι, αναθέτουν σε μια νεαρή γυναίκα- που ειδικεύεται ακριβώς σε αυτές τις περιπτώσεις ανδρών- να τον κάνει να ξεκολλήσει από το σπίτι. Η συνέχεια επί της οθόνης...

Αυτό που έχει ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη περίπτωση του νεαρού ήρωα και του όλου σεναρίου, είναι πως δεν είναι μια κωμωδία που στερείται αντιστοίχησης με αυτό που συμβαίνει σήμερα στην αμερικανική κοινωνία- και όχι μόνο.

Συγκεκριμένα, για πρώτη φορά από το 1940 χρόνια, παρατηρείται να μένει με τους γονείς του ένας τόσο μεγάλος αριθμός νεαρών Αμερικανών ηλικίας 18 έως 34 ετών. Βέβαια κάπου εκεί οι «συμπτώσεις» με την ταινία σταματούν- αφού τον προφίλ των νέων που αδυνατούν να... ξεκολλήσουν από το σπίτι είναι στην πραγματικότητα πολύ διαφορετικό από αυτό του ήρωα της ταινίας.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον εύρημα για την αλλαγή συμπεριφοράς των νέων που επηρεάζει άμεσα φυσικά και τον τρόπου που ζουν αλλά και ενηλικιώνονται – όχι με την καθαρά νομική έννοια αλλά αυτή της ανάληψης του πλήρη ελέγχου της ζωής τους.

Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα του Pew Research Center, σήμερα το 32,1% των νέων – της ανωτέρω ηλικιακής ομάδας- μένουν ακόμη στο σπίτι των γονιών τους, το 31,6% με την/τον σύντροφό τους, ένα 14% μένουν μόνοι ή είναι υπεύθυνοι του σπιτιού (είτε ως άνδρες ή γυναίκες που μένουν με τα παιδιά τους στο πλαίσιο μονογονεϊκών οικογενειών ή συγκατοικούν ή υπενοικιάζουν κάποιο δωμάτιο του σπιτιού. Τέλος ένα 22% συγκατοικεί με μη μέλη της οικογένειας του ή είναι μέλος ομάδας ενοικιαστών κάποιου σπιτιού.

Τελευταία φορά που παρατηρήθηκε ανάλογα υψηλό ποσοστό νέων να ζουν με τους γονείς τους στο πατρικό τους σπίτι ήταν το 1940 και το ποσοστό ήταν στο 35%. Ακόμη και τότε όμως τα ποσοστά ατόμων που ζούσαν με τον σύντροφό τους ήταν υψηλότερο απ' ότι σήμερα.

Το σπίτι των γονιών τους επιλέγουν τόσο άνδρες όσο και γυναίκες ενώ περισσότερες πιθανότητες να δυσκολευτούν να το εγκαταλείψουν έχουν άτομα χαμηλότερου επιπέδου μόρφωσης αφού όχι μόνο φεύγουν για να πάνε στην περιοχή που είναι το Πανεπιστήμιο που επέλεξαν αλλά παράλληλα έχουν και λιγότερες πιθανότητες για γρήγορη οικονομική αποκατάσταση και ικανοποιητικές απολαβές.

Επίσης Αφροαμερικανοί και Ισπανόφωνοι αντιμετωπίζουν ανάλογες δυσκολίες να φύγουν από το πατρικό τους ενώ ειδικά για τους πρώτους φαίνεται πως αποτελεί μια σταθερή επιλογή ήδη από την δεκαετία του 1980. Στον αντίποδα, πιο εύκολα απομακρύνονται από το σπίτι, λευκοί και άτομα ασιατικής καταγωγής, με πτυχίο.

Η απάντηση για όλα αυτά είναι κατά πολλούς μια: οικονομική κρίση!

Κι όμως είναι λάθος. Γιατί αυτή η τάση παρατεταμένης συμβίωσης με τους γονείς ξεκίνησε πριν την κρίση στην αμερικανική οικονομία . Στην πραγματικότητα όλοι και περισσότεροι-κυρίως άνδρες- έκαναν αυτή την επιλογή γιατί πολύ ήδη από τη δεκαετία του '70 υπάρχει σταθερή μείωση εισοδήματος και σήμερα ακόμη και αυτοί που δεν είναι άνεργοι, βγάζουν πολύ λιγότερα απ' ότι οι γονείς τους όταν ήταν στη δική τους ηλικία. Ένας ακόμη παράγοντας για την παρατεταμένη παραμονή στο πατρικό είναι και το γεγονός πως αυξάνουν διαρκώς οι ηλικίες στις οποίες οι άνδρες αλλά και οι γυναίκες αποφασίζουν να παντρευτούν.

Σημειώνεται πως ιδιαίτερα υψηλά ήταν και σε έρευνα που είχε κάνει επίσης το Pew Research Center το 2014 για τις χώρες της Ευρώπης (βάσει και στοιχείων της Eurostat) όπου όπως διαπιστώθηκε κυρίως σε χώρες του Νότου και της Ανατολικής Ευρώπης η συγκατοίκηση με τους γονείς μπορεί να φθάσει σε πολύ υψηλότερα ποσοστά απ' ότι στις ΗΠΑ αφού φτάνουν ακόμη και το 60%.

Δημοφιλή