Η διευκόλυνση ζωντανής μετάδοσης στο διαδίκτυο, η βελτίωση των εργαλείων βιντεοσκόπησης και οι γρήγορες ταχύτητες ίντερνετ έχουν συμβάλει στην δημιουργία μιας νέας μορφής εκμετάλλευσης παιδιών στις Φιλιππίνες.
Όπως αναφέρει ο Guardian, χάρη στην ανωνυμία που τους παρέχει η παρακολούθηση ζωντανής εικόνας, παιδεραστές παρακολουθούν με μεγαλύτερη ευκολία βίντεο κακοποίησης παιδιών, ενώ ταυτόχρονα έχει συσταθεί μια νέα «βιομηχανία» παιδικής πορνογραφίας. Πρόκειται για μια μετεξέλιξη του σεξοτουρισμού, και αυτή τη φορά η εκμετάλλευση των παιδιών γίνεται συνήθως από τους ίδιους τους γονείς τους, που βιντεοσκοπούν τα παιδιά για χάρη ξένων -συνήθως λευκών- ανδρών. Οι τιμές ξεκινούν από μόλις 5 δολάρια για ένα «σόου» και μπορεί να φτάσουν και τα 200 δολάρια.
Πράγματι, ο αριθμός των καταγεγραμμένων υποθέσεων παιδικής πορνογραφίας στις Φιλιππίνες έχει αυξηθεί τα τελευταία χρόνια: 57 το 2013, 89 το 2014, 167 το 2015. Σύμφωνα όμως με τον αρχηγό της αυστραλιανής ομάδας αστυνομικών που συμβάλλουν στην καταπάτηση του σεξοτουρισμού στη Μανίλα, οι υποθέσεις αυτές αποτελούν την κορυφή του παγόβουνου. Επί παραδείγματι, μόνο το 2015 ο Οργανισμός NCMEC για την προστασία των εξαφανισμένων και κακοποιημένων παιδιών είχε καταγγείλει στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος περίπου 15.000 περιπτώσεις πορνογραφίας ανηλίκων. Όμως, ελάχιστες υποθέσεις έφτασαν στα δικαστήρια.
Σύμφωνα με τον Guardian, η νέα αυτή βιομηχανία δεν έχει υποστεί κανένα πλήγμα και σπανίως οι αρχές προβαίνουν σε συλλήψεις. Εκτός από την προστασία που προσφέρει στους δράστες η μετάδοση ζωντανής εικόνας και οι διάφοροι ανώνυμοι τρόποι πληρωμής, ένας από τους λόγους που είναι δύσκολο να βρεθούν όσοι εμπλέκονται στα κυκλώματα διακίνησης πορνογραφίας ανηλίκων είναι η απροθυμία των θυμάτων να καταθέσουν εναντίον των γονιών τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι θύτες δεν είναι άγνωστοι που απήγαγαν ή πήραν υπό την προστασία τους τα παιδιά αυτά, αλλά άτομα του στενού οικογενειακού περιβάλλοντός τους. Όπως αναφέρει η βρετανική εφημερίδα, η βιομηχανία παιδικής πορνογραφίας ανηλίκων στις Φιλιππίνες έχει μετατραπεί σε «οικογενειακή επιχείρηση».
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι πολλά από τα παιδιά μεγάλωσαν μέσα σε ένα περιβάλλον κακοποίησης και θεωρούν ότι τα «σόου» στα οποία εξαναγκάζονται είναι «φυσιολογικά». Σε αρκετές περιπτώσεις, τα παιδιά νιώθουν ότι οι μυστικοί αστυνομικοί που τα προσεγγίζουν με στόχο να τα διασώσουν στην πραγματικότητα τα εκμεταλλεύτηκαν, στερώντας τους τους γονείς τους. «Νιώθουν προδομένα», ανέφερε μία από τις αστυνομικούς που συμμετείχε το 2011 στην διάσωση παιδιών. Οι αντιδράσεις τους διαφέρουν με εκείνων των παιδιών που δεν βιντεοσκοπούνταν, αλλά κακοποιούνταν από παιδόφιλους που επισκέπτονταν τις Φιλιππίνες. Τέλος, αίσθηση προκαλεί ότι ορισμένες φορές είναι τα ίδια τα παιδιά βιντεοσκοπούνται χωρίς να το γνωρίζουν οι γονείς, έχοντας ακούσει από άλλα ότι βγάζουν χρήματα με αυτό τον τρόπο.