Τα στοιχεία που θα ξεκαθαρίσουν το κλίμα στο οποίο θα γίνει η επόμενη αξιολόγηση αναζητά η κυβέρνηση εν μέσω αλληλοσυγκρουόμενων πληροφοριών. Οι άτυπες διαπραγματεύσεις οι οποίες ξεκίνησαν αμέσως μετά την ολοκλήρωση της πρώτης αξιολόγησης κάνουν ακόμα πιο θολό το τοπίο σχετικά με το χρόνο αλλά και το κλίμα στο οποίο θα διεξαχθεί ο επόμενος έλεγχος από τους θεσμούς.
Μόνο δεδομένο για την κυβέρνηση αυτή τη στιγμή είναι ότι δεν θέλει και η δεύτερη αξιολόγηση να διαρκέσει τόσο πολύ όσο η πρώτη Το θετικό σενάριο για το υπουργείο Οικονομικών είναι όλα να έχουν ολοκληρωθεί πριν από τις γιορτές των Χριστουγέννων.
Αυτό όμως δεν θα κριθεί μόνο από τη διάθεση της κυβέρνησης για ταχεία ολοκλήρωση της αξιολόγησης αλλά και από τις προθέσεις των δανειστών. Και αυτό γιατί ήδη τα πρώτα μηνύματα από την πλευρά των δανειστών δείχνουν ότι οι απαιτήσεις τους θα είναι και πάλι τέτοιες που, εάν η κυβέρνηση δεν τις αποδεχθεί, δύσκολα η διαπραγμάτευση θα ολοκληρωθεί εντός του χρονοδιαγράμματος που θέτει η Αθήνα.
Τα μέτωπα που θα παρουσιαστούν τα μεγαλύτερα προβλήματα είναι ήδη γνωστά, καθώς είτε επίσημα είτε ανεπίσημα οι θεσμοί έχουν ξεκαθαρίσει τις θέσεις τους. Εργασιακά, αξιολόγηση των νέων διοικήσεων του ΤΧΣ και των εμπορικών τραπεζών, η δημιουργία του νέου Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων, η πορεία των μεγάλων αποκρατικοποιήσεων όπως του Ελληνικού, του ΑΔΜΗΕ, της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και βέβαια το δημοσιονομικό θα βρεθούν στις πρώτες θέσεις της ατζέντας των διαπραγματεύσεων του φθινοπώρου.
Σίγουρο θεωρείται ότι τα εργασιακά θα αποτελέσουν το μεγάλο «αγκάθι» της αξιολόγησης. Η κυβέρνηση προσπαθεί σε κάθε τόνο να ξεκαθαρίσει ότι νέες μειώσεις σε μισθούς και περικοπή δικαιωμάτων δεν είναι θέμα προς διαπραγμάτευση, ενώ δεν υπάρχει θέμα μείωσης τους κατώτερου μισθού, κατάργησης του 13ου και 14ου μισθού αλλά και αύξησης του ποσοστού ομαδικών απολύσεων από το 5% στο 10%.
Αντίθετα το Ταμείο φαίνεται να εμμένει στην άποψη του ότι χρειάζονται βαθιές τομές στην αγορά εργασίας, είτε αυτές αφορούν το εργασιακό κόστος και τα δικαιώματα των εργαζομένων, είτε αφορούν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Αντίστοιχες δυσκολίες θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση και στο μέτωπο του δημοσιονομικού. Κυβέρνηση και δανειστές δεν τα έχουν βρει σχετικά με τους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος μετά το 2018, την ώρα που η Ελληνική Οικονομία κινδυνεύει να χτυπήσει και αυτή στο «βράχο» του Brexit και της νέας τραπεζικής κρίσης που ξεκίνησε από την Ιταλία.
Την ώρα που η Ευρωζώνη ετοιμάζεται να ενεργοποιήσει για πρώτη φορά κυρώσεις σε Ισπανία και Πορτογαλία για το δημοσιονομικού τους έλλειμμα που ξεπέρασε το 3%, μια κουβέντα στην Ελλάδα για χαλάρωση των στόχων τα επόμενα χρόνια μοιάζει μάλλον αδύνατη.
Πόσο μάλλον από τη στιγμή που ο ρόλος που θα έχει το ΔΝΤ το επόμενο διάστημα θα κριθεί από τις αποφάσεις που θα λάβουν οι Ευρωπαίοι στο θέμα της αναδιάρθρωσης του χρέους. Εάν τελικά το Ταμείο αποφασίσει να παραμείνει ενεργά στο πρόγραμμα, είναι δεδομένο ότι θα φέρει μεγαλύτερη πίεση για περισσότερα μέτρα προκειμένου να διασφαλιστεί ότι θα επιτευχθούν οι στόχοι του προγράμματος.