Το 1505 η Βασίλισσα Άννα της Γαλλίας παρήγγειλε ένα εικονογραφημένο χειρόγραφο για την 5χρονη κόρη της, την πριγκίπισσα Claude.
Το χειρόγραφο απεικόνιζε την ιστορία του Αδάμ και της Εύας που, αψηφώντας τη μία και μοναδική απαγόρευση που είχαν στον Κήπο της Εδέμ, δοκίμασαν τον απαγορευμένο καρπό και εξορίστηκαν από τον Παράδεισο. Το έργο έγινε από τον ζωγράφο του παλατιού, Master of Antoine de Roche και είχε ως στόχο να διδάξει στην Claude την αλφάβητο καθώς και την ιστορία της δημιουργίας του ανθρώπου.
Αυτό που δεν δίδασκε όμως στην μικρή πριγκίπισσα, ήταν βασική ανθρώπινη ανατομία. Παρά το πασίγνωστο γεγονός πως ο Αδάμ και η Εύα, πριν εξοριστούν από την Εδέμ, κυκλοφορούσαν εντελώς γυμνοί στον Παράδεισο χωρίς να νιώθουν ντροπή, ένας μετέπειτα κάτοχος του χειρόγραφου θεώρησε πως η γύμνια τους είναι προσβλητική.
Έτσι, αποφάσισε να τους «ντύσει». Επί αιώνες, τα «επίμαχα σημεία» στα σώματα του Αδάμ και της Εύας ήταν άτσαλα καλυμμένα -της Εύας με ένα ημιδιάφανο παρεό από γάζα και του Αδάμ με ένα παράξενο γούνινο ρούχο. Και το αποτέλεσμα ήταν κάπως αλλόκοτο.
Πρόσφατα, το χειρόγραφο στάλθηκε στο Fitzwilliam Museum στο Cambridge της Αγγλίας, ως κομμάτι της έκθεσης «Colour: The Art and Science of Illuminated Manuscripts». Το μουσείο, ωστόσο, δεν χάρηκε ιδιαίτερα με την σεμνότυφη κάλυψη των σωμάτων του Αδάμ και της Εύας και τόλμησε να προσπαθήσει να επαναφέρει το χειρόγραφο του 16ου αιώνα στην αρχική του κατάσταση. Για την ακρίβεια, προσπάθησαν να το κάνουν αυτό χωρίς να αγγίξουν καν το αρχικό χειρόγραφο.
Η επιμελήτρια του Fitzwilliam, Stella Panayotova, που γνώριζε εδώ και καιρό για τη κάλυψη των σωμάτων στο χειρόγραφο και ενδιαφερόταν να αποκαταστήσει το έργο στην αρχική του κατάσταση, επικοινώνησε με το Τμήμα Εφαρμοσμένων Μαθηματικών και Θεωρητικής Φυσικής του University of Cambridge. Οι ερευνητές εκεί είχαν αναπτύξει ένα πρόγραμμα που αποκαθιστά τα έργα τέχνης μέσω ψηφιακών σαρώσεων, γεμίζοντας τα όποια κενά μπορεί να υπάρχουν με χρωστικές ουσίες από την αρχική εποχή που δημιουργήθηκε το εκάστοτε έργο.
Η Panayotova αναρωτήθηκε αν αυτή η διαδικασία μπορεί να γίνει και αντίθετα: αν, αντί το πρόγραμμα να ψεκάζει μπογιά στο έργο, να μπορεί να την αφαιρεί. Όπως αποδείχθηκε, μπορούσε. Κι έτσι, αρκετά σύντομα, ο Αδάμ και η Εύα ξεγυμνώθηκαν και πάλι, επιστρέφοντας στην αρχική, αληθινή τους κατάσταση. «(Η διαδικασία) πέτυχε πέρα από κάθε προσδοκία μας», είπε η Panayotova στον Guardian «και χωρίς καν να αγγίξουμε την πρωτότυπη σελίδα με γάντια -όλα έγιναν μέσω αλγορίθμων».
Χάρη σε ένα εντυπωσιακό κοκτέιλ τέχνης και επιστήμης, έχουμε τώρα την ευκαιρία να θαυμάσουμε τις μυθικές φιγούρες του Αδάμ και της Εύας όπως προορίζονταν πάντα να είναι: τσίτσιδες.
Η έκθεση «Colour: The Art and Science of Illuminated Manuscripts» θα κρατήσει μέχρι και τις 30 Δεκεμβρίου 2016.