Ένας σοφός άντρας είχε πει κάποτε: «Η μεγαλύτερη δύναμη εκπολιτισμού στον κόσμο δεν είναι η θρησκεία, είναι το σεξ». Αυτός ο άντρας ήταν ο Hugh Hefner. Και αυτό το απόφθεγμα μάλλον υπήρχε στο μυαλό του από το 1953, όταν και ίδρυσε το, θρυλικό πλέον, περιοδικό Playboy.
Υπό μία έννοια, το πνεύμα του Playboy ήταν επαναστατικό. Η δεκαετία του '50 παρουσίαζε την πορνογραφία -και την ίδια τη σεξουαλικότητα, γενικότερα- ως ένα βρώμικο, ντροπιαστικό μυστικό το οποίο πρέπει να απολαμβάνεις είτε πίσω από κλειστές πόρτες είτε και καθόλου. Ο Hefner, ωστόσο, αναγνώρισε την ομορφιά και τη δύναμη της ερωτικής απεικόνισης και πίστεψε πως χρήζει αναγνώρισης.
Μέσα από τη φίρμα του Playboy, ευθυγράμμισε τις αρετές ενός σεξουαλικού όντως με αυτές ενός τζέντλεμαν. Δημιούργησε ένα νεότευκτο αμερικάνικο όνειρο για τον ετερόφυλο άντρα -το όνειρο του να είσαι καλλιεργημένος, σοφιστικέ, μορφωμένος και «βυθισμένος» μέσα σε δεκάδες γυμνές γυναίκες. Το σεξ έγινε από κατακριτέο, κοσμοπολίτικο, αριστοκρατικό και προοδευτικό. Τουλάχιστον για τους straight άντρες.
Σήμερα, όλοι ξέρουν τη λέξη Playboy και όσα σχετίζονται με αυτή: σατέν ρόμπες, αριστοκρατικές επαύλεις, ξανθές γυναίκες, την αποτρίχωση σε στυλ Brazilian, ένα ακέφαλο κουνέλι ντυμένο με κοστούμι. Σίγουρα υπήρχαν παγίδες στον κόσμο του Playboy, όπως η αντικειμενοποίηση και φετιχοποίηση των γυναικών, η επιβολή αδύνατων προτύπων ομορφιάς, αλλά ας μην το πάμε εκεί τώρα. Είτε μας αρέσει είτε όχι, το Playboy είναι ένας θεσμός που άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο η κοινωνία αντιμετωπίζει το σεξ, το πορνό και, δυστυχώς, τα κουνελάκια.
Μια νέα έκθεση στο Slow Culture, μια γκαλερί στο Highland Park του Los Angeles, τιμά κάθε κομμάτι της διαχρονικής επιρροής του Playboy καθώς και την νέα κατεύθυνση που έχει πάρει εδώ κι ένα χρόνο το περιοδικό -στο πλαίσιο της οποίας έχει αποκλείσει τις εντελώς γυμνές φωτογραφήσεις. Η έκθεση έχει τον τίτλο «Playboys & Girls» και βασίζεται στη θρυλική φίρμα του Playboy ενώ ταυτόχρονα φαντάζεται τους πιθανούς νέους δρόμους που μπορεί να πάρει η τωρινή, εκσυγχρονισμένη εκδοχή του, στόχος της οποίας είναι πλέον να προσελκύει τόσο γυναίκες όσο και άντρες.
Η γκαλερί ζήτησε από 20 καλλιτέχνες, από φωτογράφους μέχρι tattoo artists, να δημιουργήσουν νέα, πρωτότυπα έργα αντλώντας έμπνευση από την κουλτούρα του Playboy. Η ποικιλία στη θεματολογία τους είναι μεγάλη, όλα τους όμως έχουν κοινό παρανομαστή την απεικόνιση ξανθών γυναικών. Γιατί, όπως είχε πει ο Hefner «Ο Picasso είχε την ροζ περίοδό του και την μπλε περίοδό του. Εγώ βρίσκομαι αυτόν τον καιρό στη ξανθή μου περίοδο».
Λάγνα, παιχνιδιάρικη και πέρα για πέρα κομψή, η έκθεση «Playboys & Girls» επικοινωνεί εύστοχα την ουσία του Playboy: το ότι, δηλαδή, τα όρια ανάμεσα στο σεξ και την τέχνη είναι πολύ πιο θολά από όσο φαίνονται στην αρχή. Η έκθεση τιμά το παρελθόν του Playboy και γιορτάζει το μέλλον του, το οποίο φαίνεται να στοχεύει στο να «γεφυρώσει το κενό» ανάμεσα στο πώς κατανοούν το σεξ οι άντρες και πώς οι γυναίκες.
Η έκθεση «Playboys & Girls» τρέχει μέχρι και τις 24 Σεπτεμβρίου στη γκαλερί Slow Culture στο L.A.
