Στο σχολείο «με λέγανε ανάπηρο και κούτσαβο...μου πετούσαν τις τσάντες»: Εξομολόγηση του Παύλου Μάμαλου

Στο σχολείο «με λέγανε ανάπηρο και κούτσαβο...μου πετούσαν τις τσάντες»: Εξομολόγηση του Παύλου Μάμαλου
2016 Rio Paralympics - Powerlifting- Final - Men's 107kg Group A Final - Riocentro Pavillion 2 - Rio de Janeiro, Brazil - 14/09/2016. Pavlos Mamalos (C) of Greece reacts. REUTERS/Ueslei Marcelino FOR EDITORIAL USE ONLY. NOT FOR SALE FOR MARKETING OR ADVERTISING CAMPAIGNS.
2016 Rio Paralympics - Powerlifting- Final - Men's 107kg Group A Final - Riocentro Pavillion 2 - Rio de Janeiro, Brazil - 14/09/2016. Pavlos Mamalos (C) of Greece reacts. REUTERS/Ueslei Marcelino FOR EDITORIAL USE ONLY. NOT FOR SALE FOR MARKETING OR ADVERTISING CAMPAIGNS.
Ueslei Marcelino / Reuters

Τον γύρο του ελληνικού διαδικτύου κάνει συνέντευξη του παραολυμπιονίκη Παύλου Μάμαλου σε μαθητές του Περιστερίου το 2013, όπου μιλούσε για τα παιδικά του χρόνια.

« Όταν πήγαινα δημοτικό… μέχρι την Πέμπτη δημοτικού.. τα παιδιά με κοροϊδεύανε, με λέγανε ανάπηρο, κούτσαβο και τέτοια πράγματα.. εγώ καθόμουν σε μια γωνιά και έκλαιγα.. όταν κτύπαγε το κουδούνι και ανέβαιναν τα παιδιά πάνω, εγώ καθόμουν από κάτω και έκλαιγα…μου πετούσαν τις τσάντες από το παράθυρο και μου ερχόντουσαν στο κεφάλι και με κορόιδευαν… Δεν με παίρνανε σε εκδρομές, δεν με παίρνανε σε πενταήμερες, δεν με παίρνανε από δω , δε με παίρνανε από κει .. καθόμουν μόνος στο σχολείο μέχρι να γυρίσουν τα άλλα παιδιά .. και έτσι κάποτε, όταν έφτασα στην έκτη δημοτικού, τα παράτησα το σχολείο τελείως και δεν πήγα γυμνάσιο» έλεγε ο χρυσός παραολυμπιονίκης, τονίζοντας πως «το 2006 με 2007 που ήμουν σε ολυμπιακή προετοιμασία, γνώρισα το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας, έχει και στον Πειραιά και νομίζω έχει και εδώ στο Περιστέρι. Με έβαλε η ομάδα μου εκεί και το αγάπησα και εκεί το τελείωσα το σχολείο».

«Η καλύτερη σχολική μου ανάμνηση είναι το 2007 που τελείωσα το σχολείο…!! Όλες τις άλλες δεν θέλω να τις θυμάμαι , γιατί στενοχωριέμαι» συμπληρώνει σε άλλο σημείο, προσθέτοντας πως «τα παιδιά δεν με ήθελαν. Ήταν εποχές δύσκολες… κοίτα δεν είναι όπως είναι τώρα, ήταν πιο δύσκολα, τα παιδιά ήταν διαφορετικά, δηλαδή ένα διαφορετικό παιδί δεν το πρόσεχαν, δεν το ήθελαν για παρέα. Με έσπρωχναν και έπεφτα κάτω. Τώρα, αν ερχόταν ένα παιδάκι στο σχολείο σας και είχε κάποιο πρόβλημα υγείας στα πόδια ή στα χέρια του, θα το σπρώξετε εσείς; Τότε ήταν οι καιροί δύσκολοι και με έσπρωχναν. Οι καθηγητές μίλαγαν, μίλαγαν… αλλά τα παιδιά δεν άκουγαν. Με πήγαινε η μάνα μου στο σχολείο με ένα ποδήλατο με τρεις ρόδες και η μάνα μου ερχόταν και με έπαιρνε».

Ερωτηθείς περί ρατσισμού, απάντησε ότι «ρατσισμός είναι εκεί που μας πιάνουν τις ράμπες και δεν μπορώ να παρκάρω, δεν έχουμε κράσπεδα να περπατήσουμε».

Επίσης, σε άλλο σημείο, όταν τον ρώτησαν για την αντιμετώπιση από τους Ολυμπιονίκες, απάντησε πως «οι Ολυμπιονίκες οι κανονικοί .. δεν μας μιλάνε...τους δίνουμε το χέρι και...μας θεωρούν κατώτερους».

Δημοφιλή