Πώς κάποιες αρσενικές αράχνες- «χήρες» καταφέρνουν να αποφεύγουν τον κανιβαλισμό από τα θηλυκά στο σεξ

Πώς κάποιες αρσενικές αράχνες- «χήρες» καταφέρνουν να αποφεύγουν τον κανιβαλισμό από τα θηλυκά στο σεξ
SYDNEY, NSW - JANUARY 23: A Redback Spider is pictured at the Australian Reptile Park January 23, 2006 in Sydney, Australia. The Redback, probably Australia's best-known deadly spider is found all over Australia and is a close relative of the Black Widow Spider from the U.S. Only the female Redback is considered dangerous, with their venom containing neurotoxins, which works very slowly. Fatalities, even from untreated bites, are rare. Australia is home to some of the most deadly and poisonous animals on earth. (Photo by Ian Waldie/Getty Images)
SYDNEY, NSW - JANUARY 23: A Redback Spider is pictured at the Australian Reptile Park January 23, 2006 in Sydney, Australia. The Redback, probably Australia's best-known deadly spider is found all over Australia and is a close relative of the Black Widow Spider from the U.S. Only the female Redback is considered dangerous, with their venom containing neurotoxins, which works very slowly. Fatalities, even from untreated bites, are rare. Australia is home to some of the most deadly and poisonous animals on earth. (Photo by Ian Waldie/Getty Images)
Ian Waldie via Getty Images

Οι σεξουαλικές συνήθειες του εξαιρετικά επικίνδυνου είδους αράχνης υπό το όνομα «Μαύρη Χήρα» είναι γνωστές και μη εξαιρετέες, καθώς έχουν δώσει στο είδος το όνομά του: Οι μεγάλες θηλυκές συχνά καταβροχθίζουν τις μικρότερες αρσενικές κατά το σεξ (εξ ου και το «χήρα»). Σε κάποιες περιπτώσεις, το θηλυκό πιάνει το αρσενικό ενώ προσπαθεί να διαφύγει, αλλά σε κάποιες άλλες το αρσενικό φαίνεται να δέχεται με...ενθουσιασμό τη μοίρα του, πηδώντας απευθείας στις δαγκάνες του θηλυκού.

Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του National Geographic, το 1996 είχε διαπιστωθεί από τη Μεϊντιάν Αντρέιντ ότι το σεξ ανάμεσα στις «redback» αράχνες (μαζί με τις «μαύρες χήρες», ανήκουν στο ευρύτερο είδος των «χηρών») διαρκεί περισσότερο εάν το αρσενικό επιτρέψει τον κανιβαλισμό του: Θυσιάζοντας τη ζωή του, μπορεί να εισάγει περισσότερο σπέρμα στο θηλυκό, το οποίο το κρατά μέσα σε δύο αποθηκευτικά όργανα, και μπορεί να ελέγξει πότε το χρησιμοποιεί για να γονιμοποιηθεί. Αν ζευγαρώσει ξανά, το σπέρμα του δεύτερου αρσενικού μπορεί να απομακρύνει αυτού του πρώτου, νεκρού «μνηστήρα». Αλλά η Αντρέιντ είχε δείξει πως τα θηλυκά που έχουν φάει τον πρώτο ερωτικό σύντροφο είναι πιο πιθανό να απορρίψουν τον επόμενο. Οπότε, εκ των πραγμάτων, «αυτοκτονώντας», τα αρσενικά διασφαλίζουν την αναπαραγωγή τους. Σημειώνεται ότι τα θηλυκά δεν είναι πολλά, και πολλά αρσενικά πεθαίνουν ούτως ή άλλως αναζητώντας σύντροφο.

Κάποια στιγμή, η Ντάνι Μπάτζιο, φοιτήτρια της Αντρέιντ που είχε βάλει νεαρές redback να ζουν μαζί, παρατήρησε πως τα αρσενικά συχνά προσπαθούσαν να καβαλήσουν μη ώριμα (ανήλικα) ακόμα θηλυκά, κάνοντας πολύ δύσκολο τον διαχωρισμό τους. Η εκτίμηση ήταν πως ζευγάρωναν – και αυτό αποδείχθηκε από το ότι τα θηλυκά εν τέλει παρήγαγαν βιώσιμα αυγά.

Αυτό δεν θα έπρεπε να είναι δυνατόν, καθώς σε αυτό το στάδιο ζωής τα γεννητικά όργανα των θηλυκών είναι ανεπτυγμένα, αλλά σφραγισμένα. Παρόλα αυτά, τα αρσενικά ξεκάθαρα ζευγάρωναν μαζί τους, και μάλιστα χωρίς να προσφέρουν τους εαυτούς τους ως τροφή.

Όταν η Αντρέιντ το ανακοίνωσε αυτό σε μια συνδιάσκεψη, διαπίστωσε ότι και άλλη μια φοιτήτρια, η Ιάρα Σαντομίρσκι, είχε δει την ίδια συμπεριφορά σε άλλο ένα συγγενικό είδος, την καφέ χήρα. Όπως διαπιστώθηκε τελικά, τα αρσενικά και των δύο ειδών μπορούν να χρησιμοποιούν τις δαγκάνες τους για να τρυπήσουν το κέλυφος μέσα στο οποίο κρύβονται τα γεννητικά όργανα των θηλυκών και να αποκτήσουν πρόσβαση σε αυτά- και μάλιστα, επιβιώνοντας από την όλη διαδικασία. Πρόκειται για μια διαδικασία που διαφέρει πολύ από τη διαδικασία της «τραυματικής γονιμοποίησης», που παρατηρείται σε άλλα είδη: Εκεί τα αρσενικά αγνοούν τα γεννητικά όργανα των θηλυκών και εισάγουν το σπέρμα καρφώνοντας τα αιχμηρά τους πέη στις ράχες, τραυματίζοντας τα θηλυκά. Ωστόσο, αυτό δεν γίνεται στις redbacks και τις καφέ χήρες.

Τα αρσενικά σε αυτή την περίπτωση δείχνουν να επωφελούνται: Όταν ένα ζευγαρώνει με ένα ανήλικο θηλυκό, είναι πιο πιθανό να γεμίσει και τα δύο γεννητικά όργανά του και να τα «σφραγίσει», αποκλείοντας το ενδεχόμενο μελλοντικοί σεξουαλικοί σύντροφοι της θηλυκής να απομακρύνουν το σπέρμα του. Και, από τη στιγμή που δεν κανιβαλίζεται και συνεχίζει να ζει, έχει την ευκαιρία να ζευγαρώσει (και αναπαραχθεί) ξανά. Για τις redbacks, οι πιθανότητες για κάτι τέτοιο είναι λίγες (μόνο το 8% των αρσενικών που ζευγαρώνουν με ανώριμα θηλυκά βρίσκουν και δεύτερη παρτενέρ), αλλά στις καφέ χήρες τα αρσενικά που έχουν μια δεύτερη ευκαιρία ζευγαρώματος φτάνουν το 80%.

Σε αυτή την περίπτωση τίθεται το ερώτημα γιατί τα αρσενικά να μη ζευγαρώνουν μόνο με ανήλικα θηλυκά. Όπως λέει η Αντρέιντ, πρόκειται για μια δύσκολη διαδικασία, καθώς το θηλυκό πρέπει να βρεθεί κατά τη διάρκεια μιας μικρής χρονικής περιόδου κατά την οποία τα γεννητικά του όργανα είναι έτοιμα, αλλά ακόμα κλεισμένα στο κέλυφος. Τα ενήλικα θηλυκά απελευθερώνουν στον αέρα φερομόνες που προσελκύουν αρσενικά, αλλά τα ανήλικα/ ανώριμα δεν το κάνουν. «Τα δεδομένα δείχνουν πως τα αρσενικά κάποιες φορές πέφτουν πάνω σε ιστούς με ανήλικα θηλυκά ενώ ψάχνουν για ενήλικα» αναφέρει η Αντρέιντ.

Όπως και να έχει πάντως, αυτό φαίνεται να συμβαίνει αρκετά συχνά ώστε το ένα τρίτο των ανήλικων θηλυκών redbacks να ζευγαρώνουν πριν «ωριμάσουν» πλήρως. Όπως φαίνεται, είναι η ίδια εξελικτική πίεση που, τη στιγμή που έκανε κάποιους αρσενικούς να έχουν...τάσεις αυτοκτονίας, αφήνοντας τους εαυτούς τους στις δαγκάνες των θηλυκών, έκανε κάποιους άλλους να επιδιώξουν πιο...πονηρό (και ασφαλές!) σεξ.

Δημοφιλή