Πριν από χρόνια μία υπέρβαρη γυναίκα αποτέλεσε αντικείμενο χλευασμού από τους χρήστες των social media όταν μία φωτογραφία που την έδειχνε να πέφτει από ένα ηλεκτρονικό καροτσάκι στον διάδρομο ενός σούπερ μάρκετ δημοσιεύτηκε στο Διαδίκτυο.
Ο λόγος για την Τζένιφερ Ναπ Γουίλκινσον, η οποία λίγες μέρες πριν αποφάσισε να σπάσει τη σιωπή της, σχολιάζοντας το ατυχές συμβάν στην ιστοσελίδα ερωταπαντήσεων Quora.
Ακολουθεί η ανάρτηση της Τζένιφερ Ναπ Γουίλκινσον:
«Αυτά είναι τα 15 λεπτά δόξας μου. Αν ρίξετε μία ματιά στο People of Walmart ή στο Reddit θα βρείτε κι άλλες φωτογραφίες σαν κι αυτή.
Το χειρότερο πράγμα με την εν λόγω φωτογραφία είναι ότι οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πρόκειται απλά για μία χοντρή γυναίκα που κάθεται πάνω σε ένα καροτσάκι επειδή βαριέται να σηκωθεί για πιάσει το κουτάκι με τη σόδα.
Έχω μία πάθηση στην σπονδυλική μου στήλη που ονομάζεται σπονδυλολίσθηση. Όταν κάποιος πάσχει από σπονδυλολίσθηση ένας σπόνδυλος της σπονδυλικής του στήλης έχει μετακινηθεί από τη θέση του. Αυτό μπορεί να συμβεί καθ' όλο το μήκος της σπονδυλικής στήλης αλλά πιο συχνά προκύπτει στο κάτω μέρος της πλάτης (οσφυϊκή μοίρα). Σε κάποιους ανθρώπους η συγκεκριμένη πάθηση δεν παρουσιάζει συμπτώματα. Κάποιοι άλλοι ωστόσο ίσως υποφέρουν από πόνους στην πλάτη μέχρι το πόδι που κυμαίνονται από ήπιοι έως αρκετά σοβαροί. Τα πιο κοινά συμπτώματα που σχετίζονται με τα πόδια περιλαμβάνουν μία αίσθηση συνεχούς αδυναμίας η οποία επιδεινώνεται με τη παρατεταμένη ορθοστασία. Στην περίπτωσή μου όσο περισσότερο στέκομαι όρθια τόσο περισσότερο μουδιασμένα και αδύναμα νιώθω τα πόδια μου. Είναι γνωστό ότι έχω καθηλωθεί στο καροτσάκι λόγω αυτής της πάθησης.
Είμαι επίσης υπέρβαρη, γεγονός που δεν βοηθάει την κατάσταση της μέσης μου. Έμαθα ότι λόγο της κακής ψυχολογικής μου κατάστασης συνήθιζα να τρώω γιατί πίστευα ότι έτσι θα αντιμετώπιζα αυτό που περνούσα. Πολεμάω προκειμένου να μειώσω το βάρος μου καθημερινά και πρόσφατα γράφτηκα και στο γυμναστήριο. Αλλά το βάρος μου εξακολουθεί να παραμένει μία διαρκής μάχη για εμένα.
Το περιστατικό της φωτογραφίας συνέβη πριν από αρκετά χρόνια (περίπου το 2011-2012). Τότε η ψυχολογική μου κατάσταση ήταν άθλια. Πονούσα πολύ εκείνη την ημέρα. Πήρα το καροτσάκι και πήγα στο μπακάλικο για να ψωνίσω για την οικογένειά μου. Προσπαθούσα να πάρω μία σόδα για τον σύζυγό μου. Γύρισα και προσπάθησα να αρπάξω μία σόδα από το ράφι και τότε το καροτσάκι αναποδογύρισε. Τότε ήταν σαν να είδα μία λάμψη φωτός και άκουσα κάτι νεαρά κορίτσια να χαχανίζουν. Εκείνη την ώρα δεν σκέφτηκα τίποτα γιατί έχω συνηθίσει να βλέπω τους ανθρώπους να σπάνε πλάκα μαζί μου ή να κάνουν υπαινικτικά σχόλια. Δεν ήταν τίποτα καινούριο για εμένα.
Λίγους μήνες αργότερα, είδα τη φωτογραφία σε ένα site που κάνει πλάκα με όσους μένουν στο Walmart. Είδα επίσης τη φωτογραφία μου να συνοδεύει διάφορες ιστορίες που δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με την πραγματική κατάσταση. Για το μόνο πράγμα που είμαι ευτυχισμένη είναι το γεγονός ότι στη φωτογραφία δεν φαινόταν το πρόσωπό μου.
Ο λόγος για τον οποίο γράφω όλα αυτά είναι επειδή οι άνθρωποι νομίζουν ότι είναι αστείο να γελάς με ανθρώπους με αναπηρία. Δεν μπορείτε να δείτε ότι είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες, αλλά αυτό είναι πέρα για πέρα ΑΛΗΘΕΙΑ. Οπότε την επόμενη φορά που θα δείτε φωτογραφίες και θα είστε έτοιμοι να σπάσετε πλάκα με ανθρώπους απλά θυμηθείτε ότι δεν γνωρίζουμε τίποτα γι αυτούς τους ανθρώπους και τις μάχες με τις οποίες έρχονται αντιμέτωποι καθημερινά. Το γέλιο δεν είναι πάντα άκακο για όλους».