Ο καθένας μας επηρεάζεται διαφορετικά από έναν χωρισμό: Άλλοι περνούν μια φάση εσωστρέφειας, άλλοι «απελευθερώνονται» και...ξεσαλώνουν, άλλοι βρίσκουν την ευκαιρία να ηρεμήσουν και άλλοι δεν το ξεπερνούν ποτέ. Ωστόσο, το αν ένας χωρισμός αφήνει μόνιμα σημάδια στον χαρακτήρα κάποιου είναι ένα θέμα πάνω στο οποίο δύσκολα κάποιος μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα. Κάποιοι μαθαίνουν από τις εμπειρίες τους και προσέχουν να μην κάνουν ξανά ίδια ή παρόμοια λάθη, άλλοι συνεχίζουν την ίδια πορεία και άλλοι αδιαφορούν, στο πνεύμα του «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει».
Σε έναν βαθμό, το κατά πόσον επηρεάζεται η προσωπικότητα κάποιου/ας έχει να κάνει με το φύλο. Όπως αναφέρεται σε δημοσίευμα του BBC, αμερικανική μελέτη που δημοσιεύτηκε το 2000 διαπίστωσε διαφορετικές επιπτώσεις του διαζυγίου σε άνδρες και γυναίκες. Ο Πολ Κόστα Τζούνιορ και οι συνάδελφοί του έκαναν τεστ προσωπικότητας σε πάνω από 2000 άτομα ηλικίας γύρω στα 40 και ήρθαν ξανά σε επαφή έξι με εννιά χρόνια αργότερα, ρωτώντας τα για τα γεγονότα που είχαν επηρεάσει περισσότερο τις ζωές τους, ώστε να διαπιστωθεί αν οι προσωπικότητές τους είχαν αλλάξει. Όπως διαπιστώθηκε, οι γυναίκες που είχαν περάσει διαζύγια παρουσίαζαν τάσεις μεγαλύτερης εξωστρέφειας και ήταν πιο ανοιχτές σε εμπειρίες, κάτι που οι ερευνητές απέδωσαν στην «απελευθερωτική» επίδραση του χωρισμού. Εν αντιθέσει, οι χωρισμένοι άνδρες φαίνονταν να γίνονται λιγότερο ευσυνείδητοι και περισσότερο συναισθηματικά ασταθείς: Οι ερευνητές ανέφεραν πως ο χωρισμός λειτουργούσε αρνητικά για το ηθικό.
Πάντως, αυτή η τάση δεν διαπιστώνεται σε όλες τις έρευνες: Μια ομάδα Γερμανών επιστημόνων αξιολόγησε τα στοιχεία του χαρακτήρα άνω των 500 ανδρών και γυναικών μέσης ηλικίας, σε τρία χρονικά σημεία εντός διαστήματος 12 ετών, από το 1994 ως το 2006. Όπως διαπιστώθηκε, οι άνδρες και οι γυναίκες που είχαν περάσει διαζύγιο είχαν γίνει λιγότερο εξωστρεφείς. Μια εξήγηση ήταν ότι είχαν χάσει πολλούς φίλους και άλλες σχέσεις που μοιράζονταν με τους/ τις συντρόφους, κάτι που σημαίνει πως είχαν λιγότερες ευκαιρίες για κοινωνικές συναναστροφές και εξωστρεφή συμπεριφορά. Επίσης, οι χωρισμένοι έδειξαν μείωση «αξιοπιστίας», καθώς δεν χρειαζόταν πλέον να υποστηρίζουν σύντροφο.
Ακόμη, προφανώς και η προσωπικότητά μας επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο αντιδράμε σε χωρισμό. Μελέτη που δημοσιεύτηκε φέτος αξιολόγησε τις προσωπικότητες άνω των 2000 ατόμων στη Φλάνδρα που είχαν περάσει διαζύγιο (σημειώνεται πως η Φλάνδρα έχει ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά διαζυγίων στην Ευρώπη). Όπως διαπιστώθηκε, οι διαζευγμένοι εξωστρεφείς ήταν πιο πιθανό από άλλους τύπους χαρακτήρων να ξαναπαντρευτούν γρήγορα. Αυτοί με υψηλά «σκορ» νευρωτισμού ήταν πιο πιθανό από άλλους να παραμείνουν είτε single μέσα σε διάστημα επτά ετών ή να προχωρήσουν σε μια σειρά πολλών βραχυπρόθεσμων σχέσεων- και στις δύο περιπτώσεις, τάσεις που υποδεικνύουν διστακτικότητα σε νέα δέσμευση. Από την άλλη, αυτοί με υψηλά σκορ «ευσυνειδησίας» ήταν πιο πιθανό να συνάψουν νέες σοβαρές σχέσεις και να ξαναπαντρευτούν.
Σημειώνεται πως ένας από τους λόγους που οι χωρισμοί έχουν μεγάλη επίδραση είναι ότι μπορούν να μας κάνουν να αμφισβητήσουμε το ποιοι είμαστε. Ειδικά σε μακροχρόνιες, στενές σχέσεις, οι ταυτότητές μας είναι τόσο συνδεδεμένες με αυτές των συντρόφων μας, που όταν τους χάνουμε νιώθουμε πως χάνουμε τμήμα του εαυτού μας. Σε αυτό το πλαίσιο, είναι ενδιαφέρον το ότι paper που δημοσιεύτηκε φέτος διαπίστωσε πως η αντίδρασή μας ενδεχομένως να επηρεάζεται από τις αντιλήψεις μας περί προσωπικότητας: Το αν συμφωνούμε με θέσεις όπως «το είδος του ατόμου που είμαστε είναι κάτι πολύ βασικό για εμάς και δεν μπορεί να αλλάξει πολύ». Οι Λόρεν Χάου και Κάρολ Ντουέκ του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ διαπίστωσαν πως άνθρωποι με τη συγκεκριμένη άκαμπτη αντίληψη για τον εαυτό τους τείνουν να παίρνουν την απόρριψη πιο προσωπικά, θεωρώντας πως αποκαλύπτει κάτι κακό για τον χαρακτήρα τους- και ως εκ τούτου η εμπειρία είναι μεγαλύτερο σοκ για αυτούς.