Ο Τιμ Στάινερ «πρωταγωνιστεί» σε δημοσίευμα του BBC, καθώς έχει προβεί σε μια ασυνήθιστη αγοραπωλησία: Στην πλάτη του βρίσκεται ένα περίτεχνο τατουάζ, το οποίο σχεδιάστηκε από έναν διάσημο καλλιτέχνη και πωλήθηκε σε έναν Γερμανό συλλέκτη έργων τέχνης. Όταν ο Στάινερ πεθάνει, το δέρμα του θα αποκολληθεί και θα καδραριστεί. Μέχρι τότε, περνά χρόνο καθισμένος σε γκαλερί, χωρίς να φορά μπλούζα.
«Το έργο τέχνης είναι στην πλάτη μου, είμαι απλά ο τύπος που το περιφέρει» λέει ο 40χρονος πρώην μάνατζερ καταστήματος για τατουάζ από τη Ζυρίχη. Πριν από μια δεκαετία, η τότε κοπέλα του συνάντησε έναν Βέλγο καλλιτέχνη, τον Βιμ Ντελβόγιε, ο οποίος έγινε γνωστός για τα αμφιλεγόμενα έργα του, με τατουάζ σε γουρούνια. Ο Ντελβόγιε της είπε ότι έψαχνε κάποιον να κάνει τον ανθρώπινο καμβά για ένα νέο έργο, και ρώτησε αν είχε κάποιον στα υπόψιν του. «Με πήρε τηλέφωνο και της είπα αμέσως “θα μου άρεσε να το κάνω”» είπε ο Στάινερ.
Δύο χρόνια μετά, μετά από 40 ώρες «χτυπήματος» τατουάζ, η εικόνα πιάνει ολόκληρη την πλάτη του- μια Παναγία με ένα κρανίο μεξικανικής τεχνοτροπίας, με κίτρινες ακτίνες να εκπέμπονται από το φωτοστέφανο, καθώς και άλλα στοιχεία. «Είναι η απόλυτη μορφή τέχνης στα μάτια μου» λέει ο Στάινερ.
Το έργο, με τον τίτλο ΤΙΜ, πωλήθηκε για 150.000 ευρώ στον Γερμανό συλλέκτη έργων τέχνης Ρικ Ράινκινγκ το 2008, με τον Στάινερ να λαμβάνει το 1/3 του ποσού. «Το δέρμα μου ανήκει στον Ρικ Ράινγκινγκ τώρα» λέει. «Η πλάτη μου είναι ο καμβάς, εγώ είμαι το προσωρινό κάδρο».
Το πλέον...ανατριχιαστικό της όλης υπόθεσης είναι πως, στο πλαίσιο της συμφωνίας, όταν ο Στάινερ πεθάνει, το δέρμα του θα αφαιρεθεί από την πλάτη του, και το δέρμα θα καδραριστεί μόνιμα, για να πάρει θέση μεταξύ των υπόλοιπων έργων της συλλογής του Ράινκινγκ.
Επίσης, στο πλαίσιο του συμβολαίου του, ο Στάινερ πρέπει να επιδεικνύει το τατουάζ καθισμένος χωρίς να φορά μπλούζα σε γκαλερί, τουλάχιστον τρεις φορές τον χρόνο. Η πρώτη του έκθεση έγινε στη Ζυρίχη τον Ιούνιο του 2006, όταν το τατουάζ φτιαχνόταν ακόμα. Στη 10η επέτειο πέρυσι, ήταν στα μέσα της μεγαλύτερη έκθεσή του, έναν χρόνο στο Μουσείο Παλαιάς και Νέας Τέχνης στο Χόμπαρτ της Τασμανίας, δουλεύοντας πέντε ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα. Αυτό έλαβε τέλος την Τρίτη, με τον ίδιο να κάνει λόγο για μια έντονη εμπειρία. Όταν του μιλάνε οι θεατές, δεν απαντά. «Πολλοί νομίζουν πως είμαι γλυπτό, και τρομάζουν πολύ όταν διαπιστώνουν πως είμαι ζωντανός».