Η περιπέτεια μιας Αμερικανίδας που απέδρασε από μοναστήρι ανθελλήνων Ρώσων αιρετικών στην Σιβηρία

Η περιπέτεια μιας Αμερικανίδας που απέδρασε από μοναστήρι ανθελλήνων Ρώσων αιρετικών στην Σιβηρία
Orthodox Old Believer Nekrasov Cossacks pray during a service to celebrate Pentecost in the village of Kumskaya Dolina, some 250 km (155.3 miles) west of the South Russian city of Stavropol, June 3, 2012. The Nekrasov Cossacks migrated to the Ottoman Empire from present day Southern Russia in the 18th century, returning to their homeland only 50 years ago, in 1962. REUTERS/Eduard Korniyenko (RUSSIA - Tags: SOCIETY RELIGION)
Orthodox Old Believer Nekrasov Cossacks pray during a service to celebrate Pentecost in the village of Kumskaya Dolina, some 250 km (155.3 miles) west of the South Russian city of Stavropol, June 3, 2012. The Nekrasov Cossacks migrated to the Ottoman Empire from present day Southern Russia in the 18th century, returning to their homeland only 50 years ago, in 1962. REUTERS/Eduard Korniyenko (RUSSIA - Tags: SOCIETY RELIGION)
Eduard Korniyenko / Reuters

Αίσθηση προκαλεί η είδηση ότι μια Αμερικανίδα κρατούνταν επί 15 χρόνια παρά την θέλησή της σε ένα μοναστήρι αιρετικών στην Σιβηρία, που αποσχίστηκαν από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία λόγω της αποστροφής τους προς τις ελληνορθόδοξες συνήθειες.

Η Γελιζαβέτα γεννήθηκε στην Πολιτεία του Όρεγκον από γονείς ρωσικής καταγωγής. Στην ηλικία των 15, η οικογένειά της την έστειλε στην Μόσχα για να επισκεφτεί τα ξαδέλφια της, χωρίς όμως να γνωρίζει ότι δεν θα γύριζε ποτέ πίσω. Εκεί, ένας θείος της την μετέφερε στο Κρασνογιάρσκ, την τρίτη μεγαλύτερη πόλη της Σιβηρίας, από όπου πήραν ένα ελικόπτερο για ένα μικρό χωριό ονόματι Σαντάκτσες.

Η περιπέτεια όμως της Γελιζαβέτας δεν σταμάτησε εκεί. Ο θείος της την οδήγησε σε μια απομονωμένη κοινότητα που μπορούσε να προσεγγίσει κανείς μόνο διασχίζοντας έναν ποταμό με βάρκα. Εκεί ζούσαν οι λεγόμενοι «Παλαιοί Πιστοί» που αποσχίστηκαν από την Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία το 1666, λόγω των εκκλησιαστικών μεταρρυθμίσεων που εισήγαγε ο Πατριάρχης Νίκων.

Ο Νίκων έτρεφε απεριόριστο θαυμασμό προς τα βυζαντινά πρότυπα των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας και επιχείρησε εκκλησιαστικές μεταρρυθμίσεις προς την κατεύθυνση αυτή. Πρώτα από όλα άρχισε την αναθεώρηση ορισμένων λειτουργικών κειμένων. Εστράφη προς τα ελληνόφωνα Πατριαρχεία της Ανατολής και τους Έλληνες λογίους, με τους οποίους διαβουλεύτηκε για την ανανέωση της λατρείας και της παράδοσης προς την κατεύθυνση των ελληνικών προτύπων.

Η στροφή του προς την ελληνόφωνη Ορθοδοξία και η επιρροή του προς τον Τσάρο, προκάλεσαν την αντίδραση εθνικιστικών και ανθελληνικών μοναστικών κύκλων. Οι αντιδράσεις ήταν οξείες και κατέληξαν στο σχίσμα των Ρασκόλνικων, το οποίο κλόνισε και τη σχέση του Νίκωνος με τον Τσάρο Αλέξιο, ο οποίος ψυχράνθηκε απέναντί του. Μόλις το αντελήφθη αυτό ο Νίκων, το 1658, έβγαλε δημόσια τα πατριαρχικά του ενδύματα και αποσύρθηκε στη Μονή της Αναστάσεως, χωρίς να δώσει εξηγήσεις.

Οι Παλαιοί Πιστοί συνεχίζουν τις λειτουργικές πρακτικές τις οποίες η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρούσε πριν την εφαρμογή αυτών των μεταρρυθμίσεων. Άγνωστες παραμένουν πολλές πτυχές της ζωής τους, καθώς ζουν σε συνθήκες απομόνωσης, όμως είναι γνωστό πως οι άνδρες απαγορεύεται να απαγορεύεται να ξυρίσουν την γενειάδα τους και οι γυναίκες καλύπτουν τα μαλλιά τους.

Η Γελιζαβέτα λέει πως δεν κακοποιήθηκε τα 15 χρόνια που διέμενε εκεί, όμως κρατούνταν παρά την θέλησή της, ενώ ζούσε κάτω από δύσκολες συνθήκες. Για να επιβιώσει, μάζευε ξύλα σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν και έπρεπε να ακολουθεί τους αυστηρούς κανόνες της αίρεσης. Η ίδια κατάφερε να ξεφύγει μια νύχτα, ενώ όλοι κοιμούνταν, και ζητώντας βοήθεια από τους κατοίκους ενός άλλου χωριού, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δημοφιλή