Οι αποκαλύψεις του WikiLeaks ότι η CIA χρησιμοποιούσε εργαλεία υποκλοπής δείχνουν τους κινδύνους που ενέχει η μαζική επιτήρηση και ενισχύουν τα επιχειρήματα για την ανάγκη διεθνούς ρύθμισης, δήλωσε ανεξάρτητος ειδικός των Ηνωμένων Εθνών για την ιδιωτικότητα.
To WikiLeaks δημοσιοποίησε την Τρίτη χιλιάδες σελίδες εσωτερικών συνομιλιών της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για τεχνικές υποκλοπών που χρησιμοποιούνταν επί σειρά ετών.
Η CIA αρνήθηκε να σχολιάσει την αυθεντικότητα των εγγράφων. Ειδικοί στην κυβερνοασφάλεια λένε πως τα έγγραφα φαίνεται να είναι αυθεντικά.
Ο Τζο Κανατάτσι, ειδικός εισηγητής του ΟΗΕ για το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, μια θέση που δημιουργήθηκε το 2015 μετά τις αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόυντεν για τις παρακολουθήσεις των ΗΠΑ, είπε πως δεν εξεπλάγη από την ικανότητα της CIA, αλλά πως η υπόθεση υπογράμμισε τους αυξανόμενους κινδύνους ασφαλείας και την ανάγκη για αποτελεσματική εποπτεία.
«Πιθανόν η πραγματική ιστορία είναι πως κάποιος μπόρεσε να εισχωρήσει στους υποτίθεται ασφαλείς χώρους της CIA, να αποσπάσει και να δημοσιοποιήσει αυτό το υλικό», δήλωσε στο Reuters.
Ο Κανατάτσι υπέβαλε αυτή την εβδομάδα την έκθεσή του στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ και κάλεσε τα κράτη να εργαστούν από κοινού για μια διεθνή συνθήκη που θα προστατεύει την ιδιωτικότητα των ανθρώπων, λέγοντας πως οι παραδοσιακές δικλείδες ασφαλείας έχουν πλέον ξεπεραστεί στην ψηφιακή εποχή.
Οι αποκαλύψεις του WikiLeaks ενίσχυσαν την επιχειρηματολογία για την ανάγκη αποτίμησης των μηχανισμών εποπτείας των υπηρεσιών πληροφοριών και ενίσχυσής τους σε παγκόσμιο επίπεδο, είπε.
«Η ιστορία των τεχνικών υποκλοπής της CIA που αποκάλυψε ο WikiLeaks είναι μία ακόμη απόδειξη, αν μας χρειαζόταν, ότι οι υπηρεσίες πληροφοριών και τα δεδομένα που συλλέγουν είναι συχνά το ίδιο ευπρόσβλητες όπως ο οποιοσδήποτε και δεν πρέπει να παίρνουν το ρίσκο να συγκεντρώνουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων για όλους μας αδιακρίτως».
Ο Κανατάτσι παρέθεσε αποδείξεις πως οι πληροφορίες που συλλέγουν τα κράτη είναι όλο και πιο ευπρόσβλητες σε υποκλοπές από ξένες κυβερνήσεις ή από το οργανωμένο έγκλημα.
«Ο κίνδυνος που δημιουργείται από τη συλλογή τέτοιων δεδομένων δεν έχει αποδειχθεί πουθενά να ήταν ανάλογος με τη μείωση του κινδύνου που επιτυγχάνεται με την απόκτηση των πληροφοριών», είπε.
Η επιτήρηση είναι ένα νόμιμο εργαλείο για την καταπολέμηση του εγκλήματος, αλλά πρέπει να εποπτεύεται, να στοχοθετείται και να διαθέτει εγγυήσεις ασφαλείας, με εντάλματα να εκδίδονται από μια ανεξάρτητη εποπτική αρχή στη βάση βάσιμης υποψίας ότι κάποιος μπορεί να αποτελεί απειλή για την εθνική ασφάλεια ή έχει διαπράξει, ή ετοιμάζεται να διαπράξει, έγκλημα, είπε ο Κανατάτσι.
«Στοχευμένη επιτήρηση: Καλό. Μαζική επιτήρηση: κακό», πρόσθεσε.
(με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ, Reuters)