Τις παράνομες φυλακίσεις δημοσιογράφων στην Τουρκία εξετάζει σε νέο του δημοσίευμα ο Guardian. Επικοινωνώντας με κρατουμένους, η βρετανική εφημερίδα παρουσιάζει ένα θέμα που κοντεύει να ξεχαστεί, ίσως επειδή δεν έχει μείνει κανένας πλέον στην Τουρκία που θα μπορούσε να γράψει ανοιχτά για αυτό.
Μετά την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του Ιουλίου 2016, η κυβέρνηση του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν επέβαλε στη χώρα κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Έκτοτε έχουν συλληφθεί και κρατούνται χωρίς δίκη εκατοντάδες δημοσιογράφοι, περίπου 170 μέσα ενημέρωσης έχουν κλείσει, ενώ ακυρώθηκαν οι δημοσιογραφικές ταυτότητες σχεδόν 800 δημοσιογράφων, σύμφωνα με τις δημοσιογραφικές ενώσεις.
Στην πλειονότητά τους, οι δημοσιογράφοι κατηγορούνται για «τρομοκρατική προπαγάνδα», επειδή μπορεί να στήριξαν σε άρθρα την κουρδική μειονότητα. Υπενθυμίζουμε ότι η τουρκική κυβέρνηση θεωρεί το φιλοκουρδικό κόμμα PKK «τρομοκρατική οργάνωση» και έχει συνδέσει τους υποστηριχτές του με πλήθος επιθέσεων σε πόλεις της Τουρκίας. Άλλοι πάλι κατηγορούνται ότι σχετίζονται με τον αυτοεξόριστο ιεροκήρυκα Φετουλάχ Γκιουλέν που ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν «βλέπει» πίσω από το αποτυχημένο πραξικόπημα.
«Έχω σπάσει και λυγίσει με τρόπους που δεν μπορώ ούτε καν να φανταστώ», λέει η πρόσφατα απελευθερωμένη συγγραφέας Ασλί Ερντογάν που πέρασε πέντε ημέρες -από την τετράμηνη φυλάκισή της- στην απομόνωση.
Ο δημοσιογράφος Μεχμέτ Αλτάν που πρόκειται να περάσει σύντομα από δίκη με την κατηγορία ότι προσπάθησε να ρίξει την κυβέρνηση περιγράφει την φυλακή σαν ένα μέρος «όπου δεν καλύπτει τις ανάγκες ενός ώριμου μυαλού. Είναι σαν να φοράς ριγέ πυτζάμες. Είναι μια “στενή” ζωή που δεν έχει καμία αίσθηση ή χαρά».
«Δεν έχω ξαναδεί τόσες αδικίες», λέει ο Μπάρις Γιαρκαντάς, βουλευτής της αντιπολίτευσης και μέλος μιας επιτροπής που παρέχει νομική στήριξη σε δημοσιογράφους.
Σύμφωνα με τον Guardian, εκτός από τους 800 δημοσιογράφους που έχασαν την διαπίστευσή τους, άλλοι 200 κρατούνται στις φυλακές για άρθρα που έχουν γράψει. Αν και οι περισσότεροι δεν έχουν καταδικαστεί για κάποιο έγκλημα, αντιμετωπίζονται ως ύποπτοι για τρομοκρατία και υφίστανται απίστευτα βασανιστήρια. Οι ίδιοι κάνουν λόγο για ξυλοδαρμούς και απάνθρωπες συνθήκες κράτησης. Η κυβέρνηση από την άλλη αρνείται τα βασανιστήρια και λέει πως μόλις 30 δημοσιογράφοι βρίσκονται στις φυλακές.
«Η Τουρκία τώρα έχει την τιμή να θεωρείται η μεγαλύτερη “φυλακή” δημοσιογράφων στον κόσμο και η ελευθεροτυπία στην χώρα αργοπεθαίνει», είχε ανακοινώσει η Διεθνής Αμνηστία.