Στην πρεσβεία του Ισημερινού στη Βρετανία, όπου έχει καταφύγει ο Τζούλιαν Ασάντζ, ιδρυτής του WikiLeaks, εθεάθη να εισέρχεται ο ευρωσκεπτικιστής Βρετανός πολιτικός, γνωστός για τη θητεία του στην ηγεσία του UKIP, Νάιτζελ Φάρατζ, στις 9 Μαρτίου 2017, σύμφωνα με δημοσίευμα του Observer.
«Σκέφτηκα “για περίμενε λίγο”, αυτό φαίνεται κάπως περίεργο» λέει ο 35χρονος Ίαν Στάμπινγκς, ο οποίος είδε τον Φάρατζ να μπαίνει στο κτίριο. «Ήξερα πως το κτίριο ήταν η πρεσβεία επειδή βλέπω συχνά τηλεοπτικά συνεργεία έξω. Αλλά δεν υπήρχε κανείς άλλος εκεί γύρω. Ήμουν το μόνο άτομο που τον είχε δει. Και δεν ήξερα τι σημασία είχε- και ακόμα δεν ξέρω- αλλά σκέφτηκα: Πρέπει να αξίζει να το πω, και ήμουν ο μόνος μάρτυρας».
Οπότε το έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter (@custardgannet) – και λίγο αργότερα του απευθύνθηκε δημοσιογράφος του BuzzFeed. 40 λεπτά αργότερα «πέτυχαν» τον Φάρατζ να αποχωρεί. «Ερωτηθείς από το BuzzFeed News εάν είχε επισκεφθεί τον Τζούλιαν Ασάντζ, ο πρώην επικεφαλής του UKIP είπε πως δεν μπορούσε να θυμηθεί τι έκανε στο κτίριο».
Όπως σημειώνει ο Observer, το όλο περιστατικό σχετικά σύντομα ξεχάστηκε, στο πλαίσιο της ευρύτερης παραδοξότητας που χαρακτηρίζει πλέον τα διεθνή δρώμενα. Ωστόσο, όπως υπογραμμίζεται, πρόκειται για κάτι που χρήζει περαιτέρω εξέτασης, καθώς ο Ασάντζ, ο Φάρατζ και ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, είναι τρία πρόσωπα τα οποία έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις που έλαβαν χώρα το 2016- και «αυτό που δεν ήταν γνωστό μέχρι που ο Ίαν Στάμπινγκς αποφάσισε να πάει νωρίτερα για φαγητό ήταν πως υπήρχε ένα κανάλι επικοινωνίας μεταξύ τους». Υπενθυμίζεται επίσης, πως, σε μια πρόσφατη εξέλιξη, το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης ανακοίνωσε πως είχε ετοιμάσει κατηγορίες προσανατολιζόμενο προς τη σύλληψη του Ασάντζ- ενώ λίγο μετά ανακοινώθηκε η διερεύνηση του Leave.EU (του οποίου ηγήθηκε ο Φάρατζ) από την αρμόδια βρετανική αρχή, και ειδικότερα το αν μία ή περισσότερες δωρεές που αποδέχτηκε το Leave.EU ήταν επιτρεπτές. Ένας από τους λόγους που μια δωρεά μπορεί να μην είναι επιτρεπτή είναι να προέρχεται από το εξωτερικό.
Σύμφωνα με τον Observer, ο Ρόμπερτ Μέρσερ, δισεκατομμυριούχος ιδιοκτήτης hedge fund, υποστήριξε την καμπάνια του Τραμπ, και η εταιρεία του, Cambridge Analytica, παρείχε υπηρεσίες υπέρ του Leave.EU (σημειώνεται πως η συγκεκριμένη εταιρεία έχει αναφερθεί ξανά σε σχέση με τις αμερικανικές εκλογές και το δημοψήφισμα για το Brexit- λόγω της τεχνολογίας «στοχευμένης διαφήμισης/ επικοινωνίας» της).
«Επεδίωξε το Leave.EU να λάβει ξένη στήριξη για μια βρετανική εκλογική αναμέτρηση; Και, αν ναι, συνιστά αυτό “υπονόμευση από το εξωτερικό”; Αυτό που συνέβη ή δεν συνέβη στις 9 Μαρτίου ίσως να αποκαλύψει στοιχεία για να το κατανοήσουμε αυτό. Για να γίνουν κατανοητές οι σχέσεις μεταξύ του WikiLeaks, της Μ. Βρετανίας και της κυβέρνησης Τραμπ- μια κυβέρνηση που εμφανίζεται να έχει βαθείς δεσμούς με τη ρωσική κυβέρνηση. Μεταξύ του Τραμπ- η καμπάνια του οποίου χρηματοδοτήθηκε από τον Μέρσερ, και ο οποίος ανέβηκε στην εξουσία με τη βοήθεια της ίδιας εταιρείας analytics που διερευνάται για τον ρόλο της στο Leave.EU- και του Brexit».
Όπως υποστηρίζεται στο δημοσίευμα, στις 9 Μαρτίου υπήρξε αυτή η σύγκλιση, ρίχνοντας για πρώτη φορά φως σε έναν κρυμμένο κόσμο, όπου υπάρχει ευθυγράμμιση μεταξύ της ιδεολογίας του WikiLeaks, της ιδεολογίας του UKIP και αυτής του Τραμπ. Ο Ντέιβιντ Γκολούμπια, επίκουρος καθηγητής στο Κοινοπολιτειακό Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια στις ΗΠΑ, ο οποίος έχει μελετήσει το WikiLeaks, κάνει λόγο για τη στιγμή που «οι γραμμές γίνονται ορατές».
«Ήταν σαν να υπάρχει ξαφνικά εστίαση στην εικόνα. Υπάρχει αυτό το παγκόσμιο, δεξιό εθνικιστικό κίνημα, που είναι ενάντια στην ΕΕ, και αυτό είναι παρόν στις ΗΠΑ και την Ευρώπη και τη Ρωσία, και απλά αρχίζουμε να κατανοούμε πώς όλα αυτά φαίνονται να επικοινωνούν και να συνεργάζονται μεταξύ τους» προσθέτει.
Όπως σημειώνει η αρθρογράφος του Observer, Καρόλ Καντβαλάντρ, κάτι τέτοιο δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς υπάρχουν σαφείς ιδεολογικές ομοιότητες μεταξύ του Ασάντζ και του Φάρατζ: Και οι δύο είναι τακτικοί του RT (Russia Today), και οι δύο έχουν πληρωθεί έμμεσα από τη ρωσική κυβέρνηση για να εμφανιστούν σε αυτό. Ο Μπεν Νίμο αμυντικός αναλυτής του Digital Forensic Research Lab του Atlantic Council, υποδεικνύει πως ο Φάρατζ έχει συστηματικά ψηφίσει υπέρ των ρωσικών συμφερόντων στο Ευρωκοινοβούλιο. «Υπάρχει πολύ, πολύ ισχυρή στήριξη για το Κρεμλίνο μεταξύ της ακροδεξιάς στην Ευρώπη. Και ο Φάρατζ είναι εμφανώς σε αυτό το μπλοκ, μαζί με το Front National στη Γαλλία, το Jobbik στην Ουγγαρία κ.α». Ακόμη, οι σχέσεις του Τραμπ με τον Φάρατζ είναι γνωστές.
Όπως σημειώνεται στη συνέχεια του δημοσιεύματος, σχεδόν κάθε ημέρα του 2017 περιελάμβανε κάποια αναφορά στις σχέσεις Τραμπ – Ρωσίας, αλλά στις αρχές του Μαρτίου η κατάσταση είχε κλιμακωθεί πολύ, μέχρι που στις 7 Μαρτίου το WikiLeaks προέβη στις αποκαλύψεις για το «Vault 7»- τα εργαλεία hacking της CIA, εν μέσω των ερευνών σχετικά με το ενδεχόμενο ξένης κυβερνοεμπλοκής στις αμερικανικές εκλογές.
Πηγή με σχέσεις με τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών δήλωσε στον Observer: «Όταν αυξάνεται η πίεση και όλες οι ηλεκτρονικές επικοινωνίες, όπως θεωρείς, παρακολουθούνται στενά, τότε αυτή είναι η ώρα που οι υπηρεσίες πληροφοριών επιστρέφουν στους ανθρώπους- αγγελιοφόρους. Εκεί έχεις ανθρώπους να μεταφέρουν πληροφορίες σε μέρη, με τρόπους που δεν μπορούν να παρακολουθηθούν». Ερωτηθείς για τη συνάντηση στην πρεσβεία, ο Φάρατζ είπε: «Ποτέ δεν συζητώ πού πάω ή ποιον βλέπω».
Στη συνέχεια του κειμένου αναφέρεται πως τον Οκτώβριο ο Ρότζερ Στόουν, ειδικός στρατηγικής των Ρεπουμπλικανών, οι σχέσεις του οποίο με το FBI διερευνώνται με το FBI, μίλησε σε δημοσιογράφο του CBS για ένα ανεπίσημο κανάλι επικοινωνίας με τον Ασάντζ, «επειδή έχουμε ένα καλό κοινό φίλο...ο οποίος ταξιδεύει από και προς τις ΗΠΑ προς/ από το Λονδίνο, και μιλάμε». Ερωτηθείς από τον Observer αν αυτός ο φίλος ήταν ο Φάρατζ, ο εκπρόσωπος του Στόουν είπε «σίγουρα όχι».
Όπως υπογραμμίζεται στο δημοσίευμα πάντως, το θέμα δεν είναι αν ο αγγελιοφόρος αυτός είναι ο Φάρατζ ή όχι. «Υπάρχει κανάλι. Στην απόλυτη θύελλα των fake news, της παραπληροφόρησης και των social media στην οποία ζούμε, το WikiLeaks είναι, από πολλές απόψεις, η δίνη στο κέντρο των πάντων. Η σχέση του Φάρατζ μαζί του είναι μόνο μια από πολλές ερωτήσεις στις οποίες δεν έχουμε απάντηση».