Εάν κάνετε ένα γκάλοπ για το τι θα μπορούσε να φέρει την καταστροφή της ανθρωπότητας, το πιθανότερο είναι ότι θα λαμβάνατε απαντήσεις όπως «πυρηνικός πόλεμος», «κλιματική αλλαγή», «φονική επιδημία», «μετεωρίτης» κ.α. Ωστόσο, δεν είναι μόνο αυτά τα προφανή που θα μπορούσαν να μας βάλουν...ταφόπλακα ως είδος, και είναι πολλά τα φαινόμενα ή γεγονότα (δύσκολο ή όχι και τόσο δύσκολο να συμβούν) τα οποία θα είχαν τη δυνατότητα να φέρουν το τέλος του κόσμου μας.
Ένα από αυτά τα «ασυνήθιστα» και «δύσκολο να συμβούν» εξετάζεται σε δημοσίευμα του Popular Science: Πρόκειται για την επιτάχυνση της επιστροφής του πλανήτη. Αυτή τη στιγμή, η ταχύτητα με την οποία η Γη περιστρέφεται εξαρτάται από το πού βρίσκεται ο παρατηρητής: Προφανώς η ταχύτητα είναι μεγαλύτερη όσο πιο κοντά βρίσκεται στον ισημερινό, όπου η ταχύτητα αγγίζει τα 1.670 χλμ/ ώρα.
Εάν η ταχύτητα της περιστροφής αυξανόταν κατά ένα μίλι ανά ώρα (1,6 χλμ ανά ώρα), η στάθμη της θάλασσας γύρω από τον ισημερινό θα αυξανόταν, καθώς μεγαλύτεροι όγκοι νερού θα κατέφθαναν εκεί από τους πόλους. «Μπορεί να χρειάζονταν χρόνια για να γίνει αντιληπτό» λέει ο Βίτολντ Φράτσεκ, αναλυτής της ESRI, εταιρείας που φτιάχνει λογισμικό GIS (Geographic Information System). Επίσης, κάποιοι δορυφόροι θα βρίσκονταν εκτός πορείας, καθώς θα έχαναν τις θέσεις τους, με δυσάρεστα αποτελέσματα- αλλά τα πράγματα θα γίνονταν πολύ χειρότερα στη συνέχεια.
Όπως αναφέρει το Popular Science, το βάρος μας θα μειωνόταν: Η φυγόκεντρος δύναμη από την περιστροφή της Γης προσπαθεί συνέχεια να μας πετάξει από την επιφάνειά της, αλλά η βαρύτητα είναι πιο δυνατή (και για αυτό το βάρος μας είναι ελαφρώς μικρότερο στον ισημερινό από ότι πχ στην Αρκτική). Αν η Γη περιστρεφόταν πιο γρήγορα, η φυγόκεντρος δύναμη θα αυξανόταν, εξηγεί ο Στεν Όντενβαλντ, αστρονόμος της NASA. Κατά τον Όντενβαλντ, θα χάναμε όλο μας το βάρος αν ο ισημερινός έπιανε τα 28.400 χλμ/ ώρα (αν και μέχρι να φτάσουμε εκεί θα είχαμε ήδη αφανιστεί).
Όσο πιο γρήγορα περιστρέφεται η Γη, τόσο πιο μικρές γίνονται οι ημέρες- και με ταχύτητα 160 χλμ/ ώρα παραπάνω, η μέρα μας θα έπεφτε στις 22 ώρες, με επώδυνες συνέπειες για τον οργανισμό μας, οι οποίες θα χειροτέρευαν, καθώς θα χάνονταν δύο ώρες κάθε ημέρα, χωρίς να προλάβει ο άνθρωπος (ή τα φυτά και τα ζώα) να προλάβει να προσαρμοστεί (ωστόσο, κατά τον Όντενβαλντ, αυτό θα συνέβαινε αν η επιτάχυνση γινόταν ξαφνικά- αν γινόταν σε βάθος χρόνου θα προσαρμοζόμασταν).
Συνεχίζοντας, θα προκαλούνταν ισχυρότεροι τυφώνες (καθώς η περιστροφή θα παρέσυρε και την ατμόσφαιρα), ενώ επίσης- όπως προαναφέρθηκε – το νερό των ωκεανών θα μαζευόταν στον ισημερινό, ανεβάζοντας τη στάθμη της θάλασσας, με καταστροφικές συνέπειες (αν η επιτάχυνση λάμβανε χώρα απότομα). Όπως εκτιμά ο Φράτσεκ, ένας διπλασιασμός της ταχύτητας στον ισημερινό θα είχε αποτέλεσμα τον καταποντισμό της στεριάς, πλην των πιο υψηλών βουνών. Ακόμη, η ζωή εκεί θα γινόταν πιο δύσκολη, λόγω αύξησης της υγρασίας, καθώς το νερό θα ήταν πιο δύσκολο να συγκρατηθεί κάτω. Η «εξίσωση» περιλαμβάνει επίσης σεισμούς, λόγω μεταβολών στον φλοιό της Γης- με ταχύτερη κίνηση των τεκτονικών πλακών.
Πέρα από όλα αυτά τα «Αποκαλυπτικά», αξίζει να σημειωθεί πως η ταχύτητα της περιστροφής της Γης μεταβάλλεται διαρκώς, καθώς είναι πάρα πολλά τα φαινόμενα που την επηρεάζουν (τσουνάμι, σεισμοί, μεγάλες μάζες αερίων, λιώσιμο πάγων κ.α.). Επίσης, κάποια κοσμικά φαινόμενα μπορεί να επηρεάσουν πιο δραστικά τα πράγματα, όπως η σύγκρουση της Γης με ένα ουράνιο σώμα πριν από 4,4 δισ. χρόνια, που είχε αποτέλεσμα τη δημιουργία της Σελήνης. Από τότε, η περιστροφή της Γης επιβραδύνεται κατά 6,1 χλμ/ ώρα κάθε 10 εκατ. χρόνια, κυρίως λόγω της βαρυτικής έλξης της Σελήνης στον πλανήτη μας- οπότε, όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα του Popular Science, το πιθανότερο είναι η περιστροφή να συνεχίσει να επιβραδύνεται στο μέλλον, όχι να επιταχύνεται.
«Δεν υπάρχει τρόπος που να μπορούμε να φανταστούμε ο οποίος θα έκανε τη Γη να επιταχύνει την περιστροφή της τόσο δραματικά. Θα έπρεπε να χτυπηθεί με τον κατάλληλο τρόπο από το κατάλληλο αντικείμενο, και αυτό θα ρευστοποιούσε τον φλοιό, οπότε θα ήμασταν όλοι νεκροί όπως και να έχει» λέει ο Όντενβαλντ.