Παναθηναϊκός, ο καλύτερος όλων!

Παναθηναϊκός, ο καλύτερος όλων!
Eurokinnisi
Eurokinnisi
Eurokinnisi

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Μαρίνου Ουζουνίδη από τότε που ανέλαβε τον Παναθηναϊκό είναι η δημιουργία ενός συνόλου που δεν τα παρατά, παρά μόνο σε συγκεκριμένες συνθήκες, όταν το πράγμα δεν γυρίζει. Δεν είναι μόνο η γενικότερη αγωνιστική εικόνα που βγάζουν οι "πράσινοι", αλλά η μαχητική ταυτότητα που έχουν αποκτήσει.

ΕΜΑΘΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑ

Πριν το 1-0 ο Παναθηναϊκός έχει καταπιεί την Γκαμπάλα. Πίεση, ένταση, κίνηση με ή χωρίς την μπάλα, χαμένες ευκαιρίες -κάποιες για να τραβάς τα μαλλιά σου- γεμάτη εμφάνιση. Μετά το 1-0, που ουσιαστικά ήρθε από τύχη (των γηπεδούχων, ατυχία της ελληνικής ομάδας) πολλοί ξεροκατάπιαν. Εμφανίστηκαν εφιάλτες του 2015, άρχισε η γκρίνια για τις μεταγραφές, ακούστηκαν φωνές για την μη απόκτηση φορ. Αυτά εκτός γηπέδου. Εντός γηπέδου ο Παναθηναϊκός δεν άλλαξε την εικόνα του.Δεν μάσησε που λέμε.

Συνέχισε στο ίδιο τέμπο. Έβγαλε μία μικρή κούραση όσον αφορά στην σπιρτάδα και την ταχύτητα της σκέψης, αλλά σε τέμπο παρέμεινε ίδιος. Δεν πανικοβλήθηκε, δεν θόλωσε, δεν έβγαλε άγνοια ως προς τη συνέχεια της αναμέτρησης. Οι παίκτες παρέμειναν προσηλωμένοι στο παιχνίδι τους, ο Ουζουνίδης έκανε κινήσεις από τον πάγκο και σαν σε νεράκι, σαν κάτι το φυσιολογικό, ήρθε η ισοφάριση και λίγο αργότερα η ανατροπή.

Αυτό το φυσιολογικό είναι ακριβώς επειδή η δουλειά του Ουζουνίδη έχει να κάνει στο χαρακτήρα και στη διαχείριση. Στο να κάνει κατανοητό στους παίκτες πως μέχρι το τελευταίο σφύριγμα υπάρχουν ελπίδες (και χώροι) για να γυρίσει ένα αποτέλεσμα.

Στα δύο παιχνίδια με την Γκαμπάλα ο Παναθηναϊκός έδειξε πιο έτοιμη ομάδα από τους υπόλοιπους εκπροσώπους μας στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Προσέξτε, το έτοιμη δεν σημαίνει πλήρης. Δεν σημαίνει γεμάτη, δεν σημαίνει ανταγωνιστική ως προς τον πρωταθλητισμό. Το έτοιμη σημαίνει πάνω απ' όλα ωριμότητα. Αγωνιστική ωριμότητα βάσει των δυσκολιών. Χωρίς εναλλακτικές λύσεις, χωρίς επιθετικό, χωρίς τον κόσμο να έχει ψηθεί ακόμη πως μπορεί να γίνει κάτι καλό. Το έτοιμη σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός μπαίνει στο παιχνίδι και ξέρει τι ακριβώς πρέπει να κάνει και πως να το κάνει.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Έχει καταντήσει κουραστικό να λέμε πως για την ιστορία και το μέγεθος του Παναθηναϊκού η πρόκριση με την Γκαμπάλα είναι αυτονόητη. Οκ, αυτονόητη, αλλά μιλάμε για μια ομάδα που τα τελευταία χρόνια μετράει σερί προκρίσεις όχι γιατί κάποιος τις χάρισε, αλλά γιατί το πάλεψε, το πέτυχε. Δεν ήταν φόβητρο η Γκαμπάλα, αλλά δεν ήταν και ο σάκος του μποξ. Ήταν κάτι το επικίνδυνο ειδικά ως προς το προ διετίας φιάσκο που συνόδευε το εφετινό ζευγάρι και δημιουργούσε έναν παραπάνω φόβο.

Ο Παναθηναϊκός δεν έγινε ξάφνου ομάδα πρωταθλητισμού. Δεν έλυσε τα προβλήματά του, δεν γέμισε σε όλες τις γραμμές ούτε απέκτησε ενισχυμένο "οπλοστάσιο". Αλλά κάθε φορά που κάνει μια τέτοια εμφάνιση, κάθε φορά που παίρνει ένα θετικό αποτέλεσμα σβήνει την όποια γκρίνια και ηρεμεί τα πλήθη. Τα πλήθη εκείνα που έχουν καημό μία ευρωπαϊκή διάκριση, το κάτι παραπάνω από τα τελευταία χρόνια. Το κάτι σαν Παναθηναϊκός. Το αυτονόητο που λέγαμε.

Πηγή: Contra

Δημοφιλή