Ακόμη και 11.000 ενήλικες που μεγάλωσαν σε ευρωπαϊκέ χώρες- κυρίως του Βορρά- και στις οποίες πιθανότατα ζουν μέχρι σήμερα, αγνοούν πως γεννήθηκαν σε «φάρμα μωρών» στη Σρι Λάνκα και εν συνεχεία πουλήθηκαν, δεν έχουν ιδέα ποιοι είναι οι βιολογικοί τους γονείς, αδυνατούν να βρουν επαρκή στοιχεία για να τους αναζητήσουν και φυσικά κάποιοι συνεχίζουν να έχουν πλήρη άγνοια για την καταγωγή τους.
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα- και δυστυχώς είναι πολλά- σκάνδαλα παράνομων υιοθεσιών που ξεχωρίζουν για το βαθμό οργάνωσης του κυκλώματος που εμπορευόταν τα μωρά αλλά και για τον μεγάλο αριθμό υιοθεσιών που οι εμπλεκόμενοι κατάφεραν να φέρουν σε πέρας.
Τα γεγονότα δεν επιδέχονται αμφισβήτησης αφού οι ίδιες οι αρχές της Σρι Λάνκα, στο πλαίσιο σχετικού ολλανδικού ντοκιμαντέρ, παραδέχθηκαν πως χιλιάδες παιδιά είχαν πουληθεί σε ευρωπαϊκές οικογένειας τη δεκαετία του 1980 ενώ για πρώτη φορά επιβεβαιώνουν την ύπαρξη αυτών των «μονάδων», δηλαδή τις «φάρμες μωρών» η λειτουργία των οποίων ανάγκασε τη Σρι Λανκα να σταματήσει τις διακρατικές υιοθεσίες το 1987.
Όπως εξήγησε ο υπουργός, Υγείας της χώρας, Dr. Rajitha Senaratne η σύλληψη των παιδιών γινόταν σε αυτές τις φάρμες με εντατικούς ρυθμούς προκειμένου το κύκλωμα να...ανταποκριθεί στη ζήτηση που υπήρχε για μωρά προς υιοθεσία. «Υπήρχαν πολλές φάρμες μωρών τότε. Εκεί, μάζευαν τα μωρά και τα πουλούσαν σε ξένους για υιοθεσία» λέει ο υπουργός, αποδεικνύοντας πως οι ιστορίες για την ύπαρξη αυτών των εγκαταστάσεων δεν ήταν απλά φήμες, όπως κάποιοι υποστήριζαν.
Μόνο στη Δανία εκτιμάται πως ο αριθμός των παιδιών που πουλήθηκαν ανέρχεται σε 4.000 ενώ μεγάλος αριθμός παιδιων κατέληξε σε χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία, η Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Τώρα οι προσπάθειες για να μπορέσουν βρουν αυτά τα παιδιά τους βιολογικούς τους γονείς έχουν ενταθεί αλλά η παραμένει εξαιρετικά επώδυνη, χρονοβόρα και πάντα με αμφίβολο αποτέλεσμα. Το Υπουργείο Υγείας της Σρι Λάνκα προτίθεται να δημιουργήσει μια βάση δεδομένων με DNA προκειμένου να διευκολυνθεί η αναζήτηση όσων θέλουν να έρθουν σε επαφή με τη βιολογική τους μητέρα.
Ανάλογες προσπάθειες με διάφορα μέσα και κυρίως με τη βοήθεια του διαδικτύου, γίνονται και στην Ολλανδία. Μέλος ενός τέτοιου δικτύου αναζήτησης των βιολογικών γονιών είναι και ο υιοθετημένος Rowan van Veelen. «Τα υιοθετημένα παιδιά και οι μητέρας έχουν λανθασμένες πληροφορίες, κάτι που κάνει (την αναζήτηση) πολύ δύσκολη...Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια τράπεζα με το DNA όλων των υιοθετημένων παιδιών στην Ολλανδία για να δούμε εάν έχουμε συγγενείς» ενώ στη συνέχεια όπως λέει, αυτή η τράπεζα θα μπορούσε να ενισχυθεί με το DNA υιοθετημένων παιδιών από ζουν σε άλλες χώρες όπως η Σουηδία, η Δανία και η Γερμανία.
Οι κινηματογραφιστές του κινηματογραφιστές «Zembla» άρχισαν να ερευνούν την υπόθεση όταν τον Νοέμβριο του 2016 το ολλανδικό Συμβούλιο για θέματα Ποινικής Δικαιοσύνης και Προστασίας των Ανηλίκων συνέστησε την κυβέρνηση την απαγόρευση των υιοθεσιών από το εξωτερικό εξαιτίας των ανήθικων πρακτικών που ακολουθούνται σε ορισμένες από τις χώρες καταγωγής των παιδιών.
Ο Norbert Reinjens, ερευνητής του Zembla, δήλωσε στο BBC ότι είχαν βρει στοιχεία ότι όλα τα είδη των εγγράφων που δόθηκαν στα παιδιά είχαν παραποιηθεί από τις αρμόδιες αρχές για θέματα υιοθεσιών - συμπεριλαμβανομένων των πιστοποιητικών γέννησης, τα ονόματα των παιδιών και την ταυτότητα των βιολογικών γονέων. «Σε μερικά ιδρύματα υπήρχαν γυναίκες που παρουσιάζονταν ως οι βιολογικές μητέρες των παιδιών που προορίζονταν για υιοθεσία και αμείβονταν για τις υπηρεσίες τους». Μια από αυτές τις γυναίκες μάλιστα, υποστηρίζει πως μέλη του κυκλώματος, της έδωσαν 30 δολάρια για να υποκριθεί ενώπιον των θετών γονιών πως είναι η βιολογική μητέρα του μωρού που υιοθετούσαν.
Στο ντοκυμαντέρ καταγράφονται επίσης μαρτυρίες ντόπιων οι οποίοι υποστηρίζουν πως ανάμεσα στα μέλη του κυκλώματος των παράνομων υιοθεσιών, ήταν και εργαζόμενοι σε νοσοκομεία ενώ πολλές ήταν οι μητέρες που υποστηρίζουν ότι οι γιατροί σε συγκεκριμένο νοσοκομείο τις ενημέρωναν πως τα παιδιά τους έχουν πεθάνει ενώ δίνονταν για υιοθεσία