Συνήθως, κοιτάζοντας τα trends του twitter καθημερινά, δίνουμε τα εύσημα στους χρήστες του Μέσου για τη φαντασία που επιδεικνύουν στο σχολιασμό της επικαιρότητας, για την ετοιμολογία και το χιούμορ τους. Αυτή δεν είναι μία τέτοια μέρα.
Από τα πρώτα trends στο twitter αυτή τη στιγμή είναι το hashtag #Alzheimer_songs, με τους χρήστες της πλατφόρμας να κάνουν χιούμορ (;), παραλλάσσοντας γνωστά και μη τραγούδια και γράφοντας τους στίχους από την πλευρά ενός ανθρώπου με Αλτσχάιμερ ο οποίος πολύ πιθανό να τους μπερδεύει και να συνδυάζει στίχους από διαφορετικά τραγούδια σε ένα.
Σε πρώτο επίπεδο, είναι πολύ εύκολο να γελάσει κανείς, βλέποντας αυτά τα tweets. Ωστόσο, αρκεί μόνο μια σύντομη ματιά στα στατιστικά για να αντιληφθούμε το μέγεθος του θέματος. Σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία του 2016, στην Ευρώπη τα άτομα με Άνοια είναι σήμερα 10 εκατομμύρια, στην Ελλάδα 200.000 και παγκοσμίως 44 εκατομμύρια και αναμένεται να φτάσουν τα 135 εκατομμύρια μέχρι το 2050. Επιπλέον, το ετήσιο κόστος της Άνοιας στην Ελλάδα υπολογίζεται σε 3 έως 6 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ο άνθρωπος με Άνοια δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο χιουμοριστικού (ακόμη και καλοπροαίρετου) σχολιασμού. Έχει ανάγκη από κατανόηση και υπομονή και όχι από χλεύη. Θα έκανε κανείς ποτέ χιούμορ με κάποιον που του λείπει πόδι ή χέρι; Γιατί να κάνουμε «χιούμορ» με κάποιον που του λείπει ο νους, η συναίσθηση, η μνήμη;
Το Αλτσχάιμερ είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια νόσος, είναι ένα κοινωνικό και οικονομικό ζήτημα. Έχοντας αυτό ως δεδομένο, ας πούμε ότι κάποια πράγματα χρήζουν συγκεκριμένης μεταχείρισης. Αν δεν το έχουμε, τότε -τουλάχιστον- ας μην τα προσεγγίζουμε με τρόπο αφελή που μπορεί να καταλήξει και προσβλητικός.