Καλώς ήλθατε στου Dior

Το φόρεμα junon που σχεδιάστηκε από τον ίδιο για την κολεξιόν του 1949-1950 είναι αυτό που μέχρι σήμερα αποτελεί τη ναυαρχίδα των παραγγελιών ηψηλής ραπτικής. Είναι ένα φόρεμα, που δημιουργούμε δύο ή τρεις φορές το χρόνο, σε κάθε χρώμα, σε κάθε παραλλαγή και σε κάθε ύφασμα» θα μας πει γεμάτη υπερηφάνια. Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί ότι το εν λόγω φόρεμα ήταν εμπνευσμένο από την αρχαία ελληνίδα θεά, Ήρα. Ωστόσο, αυτός δεν είναι ο μοναδικός ελληνικός δεσμός του σημερινού άρθρου για τον Ντιόρ με την Ελλάδα.

Εκεί που όλα παίρνουν μορφή και φινέτσα

Τα δάχτυλα γλιστρούν πάνω στο ύφασμα. Το χαϊδεύουν, το σέβονται, σχεδόν μιλούν μαζί του. Περιποιούνται τις πτυχές του, νιώθουν την υφή του. Δουλειά χειρωνακτική, μα συνάμα σπάνια και άκρως δημιουργική. Γυναίκες και άντρες, σκύβουν με σεβασμό πάνω από τα σχέδια και ακολουθούν κατά γράμμα τις σκιές του μολυβιού πάνω στο χαρτί. Σε τούτα εδώ τα ατελιέ ο χρόνος έχει σταματήσει στο μολύβι και το χαρτί. Τίποτα δεν γίνεται ηλεκτρονικά ή ψηφιακά. Όλα στο χέρι.

Στα ατελιέ του Κριστιάν Dior, πρωταγωνιστούν τα χέρια, ή όπως έλεγαν άλλοτε, τα «μικρά χέρια» (σ.σ. από το γαλλικό les petites mains)! Μοδίστρες και μόδιστροι, ντυμένοι με τις λευκές στολές τους, κάτω από φώτα φθορίου και καλώδια όπου κρέμονται μπρίζες για τ' ατμοσίδερα, με φόντο τις στέγες του Παρισιού δουλεύουν ευλαβικά σχεδόν τελετουργικά. Σηκώνουν το βλέμμα τους για να ειδωθούν και να χαμογελάσουν, δεν σταματούν να μιλούν, να γελούν και να δημιουργούν.

Υφάσματα ακουμπισμένα στους πάγκους. Καρφίτσες, σχεδιαστήρια και πατρόν σε ημερήσια διάταξη. Οι ραπτομηχανές σαν μια τέλεια ενορχηστρωμένη και καλοκουρδισμένη ορχήστρα δίνουν ρεσιτάλ. Στον αριθμό 30 της Avenue Montaigne, παίρνουν σάρκα και οστά τα σχέδια υψηλής ραπτικής του διασημότερου, ίσως, οίκου μόδας στον κόσμο τα τελευταία σχεδόν 70 χρόνια.

Ο μακράν αγαπημένος σχεδιαστής της Γαλλίας και των γυναικών παγκοσμίως θαρρείς πως είναι παρών και επιβλέπει. Είναι σαν να παρεμβαίνει σε κάθε λεπτομέρεια, να διορθώνει οποιαδήποτε ατέλεια και να παίρνει ο ίδιος τα μέτρα για κάθε πελάτισσα του. Κάθε του δημιουργία μοναδική, αφού δεν υπάρχει άλλη στον κόσμο. Είναι «σιρ μεζίρ» ή αλλιώς κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της κάθε γυναίκας, που περνάει το κατώφλι του οίκου.

Εξάλλου, ακόμη και σήμερα, την εποχή της απόλυτης παγκοσμιοποίησης και της εξ'ολοκλήρου επικράτησης του «πρετ α πορτέ» ο οίκος παραμένει ενθουσιώδης υποστηρικτής της μοναδικής του ταυτότητας, της ηψηλής ραπτικής. «Κάθε πελάτισσα αντιμετωπίζεται ως οντότητα ξεχωριστή στου Dior», μάς εξηγεί η υπεύθυνη του ατελιέ «ταγιέρ», Monique Bailly, για να συνεχίσει λέγοντας ότι: «χρησιμοποιείται κάθε φορά και ένα διαφορετικό μοντέλο, με τις ακριβείς διαστάσεις την πελάτισσας». Ο χρόνος δείχνει να είναι σύμμαχος: «αφού η παραγγελία μπορεί να παραδοθεί μερικούς μήνες αργότερα. Εξαρτάται από τη δουλειά που χρειάζεται για να πάρει τη τελική της μορφή η κάθε δημιουργία, αφού όλα μα όλα γίνονται στο χέρι».

Ο οίκος σαφώς και δεν αρνείται την επιλογή του πρέτ α πορτέ: «κάθε χρόνο έχουμε δύο μεγάλα ντεφιλέ, τον Ιούλιο για το χειμώνα που έρχεται και το Φεβρουάριο για το επερχόμενο καλοκαίρι. Τα σχέδια παραδίδονται μήνες πριν και η προετοιμασία για τις δυο αυτές ετήσιες παρουσιάσεις ξεκινάει τρεις μήνες νωρίτερα».

Ο οίκος έχει περισσότερα από 240 μαγαζιά σε όλο τον κόσμο, ωστόσο, τα πάντα εξαρτώνται από τα ατελιέ της Avenue Montaigne. Εκεί διαφυλάσσονται τα σχέδια, ως επτασφράγιστα μυστικά. Η καινοτομία αν θέλετε σε τούτο το χώρο είναι ότι δεν κάνουν όλοι, όλα. Δηλαδη, το ατελιέ ταγιέρ θα ασχοληθεί με τα σακάκια, τα παλτό, τα μαντό ή τα παντελόνια και τις φούστες. Τα νυφικά και τα φορέματα δημιουργούνται σε ένα άλλο ατελιέ. Πανομοιότυπο μεν, διαφορετικό ακόμη και στον τρόπο δουλειάς δε.

Το να είσαι Γάλλος και να δουλεύεις στου Dior είναι σαν να είσαι θεματοφύλακας και συνεχιστής ενός μεγάλου κεφαλαίου της ιστορίας και της ύπαρξης αυτής της χώρας.

Βελούδα, δαντέλες, σατέν, μουσελίνες, οργάντζες, τούλια και ταφτάδες σε υποδέχονται στο ατελιέ «φλου». Εδώ το κλίμα είναι πιο παιχνιδιάρικο, σε σχέση με το ατελιέ των ταγιέρ. Θαρρείς πιο ανάλαφρο, όπως ακριβώς και οι δημιουργίες. «Ένα φόρεμα ή ένα νυφικό σαφώς και θέλουν άλλη προσέγγιση από ένα μαντό» υπογραμμίζει η υπεύθυνη του ατελιέ Florence Chehet, χωρίς ίχνος όμως σνομπισμού ή απαξίωσης προς τους συνεδέλφους της στο ατελιέ «ταγιέρ». «Κι εδώ ακολουθείται αυστηρά ο κανόνας της μοναδικότητας για κάθε πελάτισσα. Κάθε δημιουργία είναι επίσης μοναδική, είτε πρόκειται για ένα φόρεμα, είτε για ένα νυφικό. Η διαφορά είναι ότι για να ολοκληρωθεί χρειάζονται περισσότερες εργατοώρες. Ένα φόρεμα για να φτάσει στην τελική του μορφή, ίσως χρειαστεί και 500 ώρες εργασίας. Τα φορέματα είναι συνήθως κεντημένα με πέρλες, πούλιες και άλλα αξεσουάρ και έχουν ανάγκη τα πολύτιμα χέρια όσων εργάζονται εδώ».

Πάντως αυτό που είναι σίγουρο είναι η διαχρονικότητα των σχεδίων του Dior. «Το φόρεμα junon που σχεδιάστηκε από τον ίδιο για την κολεξιόν του 1949-1950 είναι αυτό που μέχρι σήμερα αποτελεί τη ναυαρχίδα των παραγγελιών ηψηλής ραπτικής. Είναι ένα φόρεμα, που δημιουργούμε δύο ή τρεις φορές το χρόνο, σε κάθε χρώμα, σε κάθε παραλλαγή και σε κάθε ύφασμα» θα μας πει γεμάτη υπερηφάνια.

Για την ιστορία αξίζει να αναφερθεί ότι το εν λόγω φόρεμα ήταν εμπνευσμένο από την αρχαία ελληνίδα θεά, Ήρα. Ωστόσο, αυτός δεν είναι ο μοναδικός ελληνικός δεσμός του σημερινού άρθρου για τον Dior με την Ελλάδα. Τις τελευταίες εβδομάδες γίνονται τα γυρίσματα ενός ντοκιμαντέρ για τη ζωή και το έργο του Christian Dior, με τίτλο: "Christian Dior, l'élégance du paradis perdu", για το λογαριασμό της France 3. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος του ντοκιμαντέρ, Dominique ADT τυγχάνει φιλέλλην με σπουδαία κινηματογραφική δράση στη χώρα μας και βραβευμένος δύο φορές στην Ελλάδα. Η παραγωγός εταιρεία του ντοκιμαντέρ έχει και αυτή αίμα ελληνικό: ένας εκ των δύο ιδρυτών της είναι Έλληνας.

Ο Χάρης Ντάβας και ο Pierre Milli μιλώντας για το ντοκιμαντέρ αυτό θα μας πουν: «Είναι η πρώτη φορά, που θα μιλήσουμε για τη ζωή του Dior και το πόσο συνδεδεμένη είναι η όλη του καριέρα με το σπίτι των γονιών του στην Γκρανβίλ της Νορμανδίας. Για τα λουλούδια του κήπου του, που επηρέασαν τα σχέδια του, για τις μυρωδιές τους, που τον ενέπνευσαν για τα αρώματά του... Ο Dior με το New Look του διαμόρφωσε και άλλαξε τον ρου της μόδας σε όλο τον κόσμο για δεκαετίες και ακόμη και σήμερα, σχεδόν 70 χρόνια μετά την ίδρυση του οίκου του παραμένει στην κορυφή».

Στα κατάλευκα και γεμάτα παριαζιάνικο φως ατελιέ της Αvenue Montaigne οι περίπου 200 μόδιστροι και μοδίστρες ξέρουν καλά ότι αυτοί είναι η πραγματική ψυχή του οίκου. Μιλώντας με αυτούς κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων καταλαβαίνεις πόσο παθιασμένοι είναι με τη δουλειά τους. Πόσο ευτυχείς είναι. Πόσο περήφανοι είναι. Και αυτό δεν είναι τυχαίο. Το να είσαι Γάλλος και να δουλεύεις στου Dior είναι σαν να είσαι θεματοφύλακας και συνεχιστής ενός μεγάλου κεφαλαίου της ιστορίας και της ύπαρξης αυτής της χώρας.

Δημοφιλή