Η Τουρκία στην κόψη του ξυραφιού: Ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό για το Κυπριακό;

Επιπρόσθετα, υπό τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες και με τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό να βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή, το ερώτημα που πρέπει άμεσα να θέσουμε είναι το εάν η τουρκική οικονομία μπορεί να υποστεί το βάρος: α) των αποζημιώσεων προς τους Ελληνοκυπρίους που απαιτούνται για το κλείσιμο της περιουσιακής πτυχής του προβλήματος β) το κόστος της επανεγκατάστασης κάποιων Τουρκοκυπρίων και κυρίως των εποίκων που θα πρέπει να μετακινηθούν αλλού με την επιστροφή των νόμιμων ιδιοκτητών στα σπίτια στα οποία αυτοί κατοικούν σήμερα και γ) το κόστος της διαγραφής των συσσωρευμένων χρεών του ψευδοκράτους προς αυτή. Κι αν όχι η Τουρκία, τότε ποιος;
Umit Bektas / Reuters

Σε ανησυχητική κατάσταση η Τουρκική οικονομία σύμφωνα με το ΔΝΤ

1. Πτώση ρυθμού ανάπτυξης στο 2.9% (από 4% το 2015) λόγω πολιτικής αβεβαιότητας, η οποία προκάλεσε πτώση στον τουρισμό και τη φυγή ξένων επενδυτικών κεφαλαίων από τη χώρα. Η πολιτική αβεβαιότητα πολλαπλασιάζει επικίνδυνα την οικονομική αστάθεια που προκαλείται λόγω υψηλών επιπέδων εταιρικού χρέους και πιθανής χρεωκοπίας των τουρκικών επιχειρήσεων.

2. Η δυνατότητα της οικονομίας να αντεπεξέλθει σε πιθανά ενδογενή/εξωγενή σοκ μειώθηκε δραστικά, με την επιχειρηματική εμπιστοσύνη να βρίσκεται στο ναδίρ και να αποτρέπει άμεσες ή μακροχρόνιες επενδύσεις.

3. Η ανεργία κινείται με ανοδικούς ρυθμούς, πράγμα που οξύνει τις εντάσεις μέσα στην Τουρκική κοινωνία. Η ελπίδα για εξεύρεση εργασίας για πολλές κοινωνικοοικονομικές ομάδες παραμένει απλά αυτό- ελπίδα.

4. Αντίθετα με το στόχο που έχει θέσει η κυβέρνηση, ο πληθωρισμός θα κινηθεί πάνω από το 5%, με πιθανό αποτέλεσμα τη μείωση των πραγματικών μισθών και του βιοτικού επιπέδου στη χώρα.

5. Η κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τον Ερντογάν, με αφορμή το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, προκαλεί αν μη τι άλλο αμηχανία στους διεθνείς χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς και ιδρύματα, με την αντιπαράθεση μεταξύ της τουρκικής κυβέρνησης και διεθνών οργανώσεων για την προάσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο τα πράγματα.

Το ανησυχητικό της κατάστασης συνοψίζεται πάντα στην απλή αυτή φράση - the economic becomes political. Η ανησυχία μας θα έπρεπε να γίνει ακόμη πιο έντονη, αν θυμηθούμε την τάση της Τουρκίας να εξάγει τις εσωτερικές της εντάσεις προς εξομάλυνση του εσωτερικού μετώπου.

Επιπρόσθετα, υπό τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες και με τις διαπραγματεύσεις για το Κυπριακό να βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή, το ερώτημα που πρέπει άμεσα να θέσουμε είναι το εάν η τουρκική οικονομία μπορεί να υποστεί το βάρος: α) των αποζημιώσεων προς τους Ελληνοκυπρίους που απαιτούνται για το κλείσιμο της περιουσιακής πτυχής του προβλήματος β) το κόστος της επανεγκατάστασης κάποιων Τουρκοκυπρίων και κυρίως των εποίκων που θα πρέπει να μετακινηθούν αλλού με την επιστροφή των νόμιμων ιδιοκτητών στα σπίτια στα οποία αυτοί κατοικούν σήμερα και γ) το κόστος της διαγραφής των συσσωρευμένων χρεών του ψευδοκράτους προς αυτή. Κι αν όχι η Τουρκία, τότε ποιος;

Δημοφιλή