Για τον Cabu, τον Charb, τον Wolinski και όλους τους άλλους...

Οι φίλοι είναι νεκροί. Οι γνώριμες υπογραφές τους δεν υπάρχουν πια, έπεσαν θύματα μιας ανείπωτης βαρβαρότητας. Οι άνθρωποι εξολοθρεύτηκαν. Τους σκότωσαν σαν να ήταν σκυλιά. Αν και κανένας δεν θα διανοούνταν να σκοτώσει έτσι ένα σκυλί.
Pablo Blazquez Dominguez via Getty Images

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ- Οι φίλοι είναι νεκροί. Οι γνώριμες υπογραφές τους δεν υπάρχουν πια, έπεσαν θύματα μιας ανείπωτης βαρβαρότητας. Οι άνθρωποι εξολοθρεύτηκαν. Τους σκότωσαν σαν να ήταν σκυλιά. Αν και κανένας δεν θα διανοούνταν να σκοτώσει έτσι ένα σκυλί.

Μια εφημερίδα αποκεφαλίστηκε.

Όχι μια οποιαδήποτε ημέρα: Την ημέρα που η συντακτική ομάδα έκανε σύσκεψη, κάτι που προφανώς γνώριζαν και οι δολοφόνοι.

Δεν ήταν μια οποιαδήποτε εφημερίδα: Ήταν εκείνη που περισσότερο από κάθε άλλη, διεκδικούσε το δικαίωμα της γελοιογραφίας να είναι βλάσφημη, να μπορεί να τα βάζει με όλα τα δόγματα, με όλες τις θρησκείες, γιατί ζούμε στη χώρα της εκκοσμίκευσης και της ελευθερίας.

Ήταν οι συνάδελφοι μας. Ήταν φίλοι μου.

Καμπύ, τρυφερέ μου Ζαν Καμπύ, που με συνόδευσες στα πρώτα μου βήματα στην τηλεόραση, σε ανακαλώ στην μνήμη μου, ντροπαλό, ανήσυχο, αιώνιο μαθητή, με το ίδιο πάντα κούρεμα. Δεν υπήρξες ποτέ σκληρός, αν και πάντα ήσουν ανήσυχος, έτοιμος να τσιγκλίσεις τους ισχυρούς, τον στρατό, τους ιερείς όλων των θρησκειών.

Συνέχιζαν, αντιστέκονταν, σχεδίαζαν, γελούσαν με τα πάντα, έτσι αντιμετώπιζαν τις αντιξοότητες οι δημοσιογράφοι του Charlie Hebdo και αυτό πρέπει να κάνουμε κι εμείς για να τιμήσουμε τη μνήμη των νεκρών, των νεκρών που θαυμάζαμε για το ταλέντο και την προσκόλληση τους στην ελευθερία.

Να θυμηθούμε τα βασικά:

Η ελευθερία έχει ένα τίμημα. Ξεχνάμε πολλές φορές πόσο βαρύ μπορεί να γίνει αυτό.

Η ελευθερία έχει απαιτήσεις: Πρέπει να προστατεύσουμε την κοινωνική ειρήνη, με κάθε τίμημα. Να μην δεχτούμε τίποτα λιγότερο από το να ζούμε όλοι μαζί σε αυτή την προνομιούχα χώρα, να μην επιτρέψουμε να δηλητηριαστούμε από την καχυποψία και το μίσος. Οτιδήποτε άλλο είναι γελοίο.

Δημοφιλή