Αν έχει νόημα και ενδιαφέρον η πολιτική σήμερα στην Ελλάδα, αυτό εστιάζεται στην ανάγκη ανάσχεσης της γενικευμένης εθνικής παρακμής και δημιουργίας των προϋποθέσεων για μια ανάταση. Όλοι οι τομείς του δημοσίου βίου πάσχουν ενώ οι συμπεριφορές της διοίκησης, των ατόμων και των συντεχνιών έχουν συχνά αντικοινωνικά χαρακτηριστικά.
Δεν έχουν συνεπώς ενδιαφέρον οι παλιές ή νέες αντιθέσεις και τα γνωστά δίπολα (δεξιά/αριστερά, μνημόνιο/αντιμνημόνιο, ευρώ/δραχμή, κοκ) ούτε και οι προσπάθειες δημιουργίας νέων κομμάτων, υπό την ισχύουσα λογική της τυφλής κομματικής αντιπαράθεσης. Αυτό που θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά τα δεδομένα και να ανοίξει τον δρόμο μια νέα πορεία, είναι μια συλλογική Πρωτοβουλία κατά της εθνικής παρακμής, μέσα από ένα νέο πολιτικό σύστημα κι έναν καινούργιο τρόπο διακυβέρνησης.
Είναι γνωστά πλέον τα σημαντικά προβλήματα της χώρας κι έχει αποδειχθεί ότι η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα μιας γενικότερης κοινωνικής παρακμής, που αντανακλάται τόσο στους θεσμούς της Πολιτείας, όσο και στην οικονομία και την κοινωνία. Είμαστε σε βαθιά κρίση, η χώρα βρίσκεται στα όρια των αντοχών της και δυστυχώς βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Το πολιτικό σύστημα, αφού οδήγησε την κοινωνία σε αδιέξοδο, στην πλήρη εγκατάλειψη αρχών και αξιών προς όφελος της ξέφρενης κατανάλωσης και του εγωκεντρισμού, επιβιώνει ακόμα χάρη στις υποσχέσεις, στις συναλλαγές και τις κομματικές παροχές. Πρέπει να κατανοήσουμε όλοι ότι με αυτό τον τρόπο δεν υπάρχει προοπτική και δεν θα μας σώσουν ούτε οι νέες αποφάσεις των δανειστών, ούτε οι επαναλαμβανόμενες εκλογές. Χρειάζεται πλέον μια νέα μέθοδος πολιτικής παρέμβασης.
Δεν υπήρξαμε ποτέ βιομηχανική κοινωνία, δεν παράγουμε αγαθά για εξαγωγές, αλλά υιοθετήσαμε άκριτα ένα μοντέλο κατανάλωσης εισαγομένων προϊόντων με δανεικά κεφάλαια. Προβάλλονται γι' αυτό διάφορες ερμηνείες, ανάλογα με τον κυριαχούντα μύθο της συγκυρίας, αλλά δεν αναζητούνται τα βαθύτερα αίτια του εθισμού όλων μας, στη γενική ανομία και στην υποβάθμιση του κοινού συμφέροντος.
Για να ανατραπεί η σημερινή πολιτική ατζέντα πρέπει να τεθούν στο δημόσιο διάλογο καίρια ερωτήματα. Είναι απαραίτητη μια εθνική, συλλογική, πρωτοβουλία αυτενέργειας και υπέρβασης. Τόσο οι δημόσιες πολιτικές, όσο και η ευρωπαϊκή και διεθνής παρουσία της χώρας πρέπει να αντανακλούν μια ισχυρή πολιτική βούληση για ουσιαστική κοινωνική μεταμόρφωση, με δικό μας σχέδιο και στόχους. Με βάση αυτό το εθνικό σχέδιο θα βαδίσει η χώρα στη νέα εποχή, κάνοντας μια πολιτιστική υπέρβαση, για ριζική αλλαγή του κράτους, ενίσχυση της πραγματικής οικονομίας και δημιουργία θέσεων εργασίας ειδικά για τους νέους.
Τα θέματα προς συζήτηση, αφού αφομοιωθεί η οργή, η αγανάκτηση, η σημαντική αποχή και κάθε αναμενόμενη αντίδραση των πολιτών, θα πρέπει να αντανακλούν ρεαλισμό και την αναζήτηση λύσεων με επανεξέταση όλων των πρακτικών και της νομοθεσίας και κυρίως αλλαγή των νοοτροπιών που μας οδήγησαν μέχρις εδώ.
Μια τέτοια πρωτοβουλία ειλικρίνειας και αυτογνωσίας θα ξαφνιάσει ενδεχομένως τα πολιτικά κόμματα και τους απαρχαιωμένους θεσμούς.
Θα έχει όμως έναν, εν δυνάμει, λυτρωτικό χαρακτήρα και μια στόχευση επανάκτησης της πολιτικής και ενίσχυσης της δημοκρατίας, ως αναπαλλοτρίωτου δημόσιου αγαθού. Θα έχει αναγκαστικά χαρακτήρα επαναπροσδιορισμού των σχέσεων εξουσίας και πολίτη, με την πολιτική να εδράζεται σε μια ηθική διάσταση, ώστε να αντανακλά δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια. Σε αυτή τη βάση η επεξεργασία μεθόδων και θεσμών υποχρεωτικής και διαρκούς συμμετοχής των πολιτών στα δημόσια πράγματα προκύπτει ως βασική προϋπόθεση για την ανανέωση της πολιτικής ζωής και την εξισορρόπηση της ασφυκτικής επιρροής του χρηματοπιστωτικού τομέα που κατευθύνει τα δημόσια πράγματα. Η πρόκληση είναι μεγάλη τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την ΕΕ.
Θα συζητηθεί, από τους ενδιαφερόμενους για μια τέτοια Πρωτοβουλία πολίτες, ο τρόπος εκδήλωσής της, οι στόχοι και τα διαδικαστικά ζητήματα. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει είναι η πρόταξη μιας άλλης λογικής, αυτή της συνειδητής συλλογικής δράσης κατά της γενικευμένης εθνικής παρακμής, αφού η πολιτική, η οικονομία και η κοινωνία πρέπει να λειτουργούν πλέον σε μια νέα βάση.
Θα είναι δύσκολο και δυσάρεστο κάτι τέτοιο για πολλούς, αφού θα χτυπηθεί σκληρά το σύστημα της διαφθοράς, η προκλητική ανευθυνότητα των θεσμών, η έλλειψη ελέγχου και λογοδοσίας, ο χρόνιος εθισμός όλων μας στην ισοπέδωση. Παράλληλα θα πρέπει όμως να γίνει κατανοητό ότι η διάλυση του παραγωγικού ιστού, η υποβάθμιση της δημόσιας διοίκησης, η εγκατάλειψη της υπαίθρου, η συνεχής αύξηση του δημοσίου χρέους, η διόγκωση των ελλειμμάτων, ο ευτελισμός των συντάξεων, κοκ, είναι δείγματα ενός γενικότερου ξεπεσμού.
Η πολιτική είναι το προσφορότερο δημόσιο αγαθό, γι' αυτό και αξίζει να αναληφθεί μια πρωτοβουλία ανάτασης που θα συζητήσει τα πάντα, χωρίς προκαταλήψεις: νέο Σύνταγμα και νέοι θεσμοί για μια ευνομούμενη Πολιτεία, μια παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία, μια δημιουργική κοινωνία ίσων ευκαιρών, με υπεύθυνους πολίτες που έχουν συναίσθηση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεών τους. Με τόλμη και αποφασιστικότητα, με συνεργασία και ειλικρινή εθνικό διάλογο με στόχο μια βιώσιμη ευημερία.
Η νέα αυτή δυναμική θα επηρεάσει σημαντικά τις εξελίξεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό και θα δημιουργήσει ελπίδα για όλους και πρωτίστως για τη νέα γενιά. Αξίζει λοιπόν η προσπάθεια για μια συλλογική πανελλήνια Πρωτοβουλία ανάσχεσης της εθνικής παρακμής, σε όλα τα επίπεδα, με συναίσθηση της σοβαρότητας του εγχειρήματος και ένα σχέδιο για την Ελλάδα του 21ου αιώνα.