Γιώργος Παυλόπουλος
Δεν υπάρχει πρελούδιο εδώ και καμιά όμορφη λέξη δεν μπορεί να περιγράψει αυτή την πόλη.
05/01/2019 09:54 EET
Γιώργος Παυλόπουλος
Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ έφτασε στο Μινσκ τους πρώτους μήνες του 1960. Εκείνη την εποχή, το Μινσκ ήταν μια υποτονική πόλη που κανένας δεν ήθελε να επισκεφθεί
11/11/2018 16:33 EET
Γιώργος Παυλόπουλος
Το όραμα του Ρισελιέ Από το αεροδρόμιο ως την πόλη, ένας ισχνός ήλιος και σκόρπια, βουλιμικά σύννεφα έτοιμα να καταπιούν
15/07/2018 09:41 EEST
Γιώργος Παυλόπουλος
Φτάνω στις έξι το πρωί στο αεροδρόμιο Σόνεφελντ του Βερολίνου για μια ακόμα πτήση με την Wizz Air. Ο προορισμός αυτή τη φορά
23/06/2018 09:58 EEST
Γιώργος Παυλόπουλος
Δεν ήξερα τι ακριβώς θα συναντήσω την ημέρα που θα διέσχιζα τον ποταμό Δνείστερο. Η Υπερδνειστερία είναι μια στενή λωρίδα
09/06/2018 10:08 EEST
Γιώργος Παυλόπουλος
Το Εθνικό κι Αρχαιολογικό Μουσείο του Κισινάου στεγάζεται σ’ ένα κτήριο που εσωτερικά θυμίζει μαυσωλείο. Διαθέτει δεκάδες
25/03/2018 10:16 EEST
Γιώργος Παυλόπουλος
Στα “Μικρά Περισκόπια” συγκεντρώνονται για πρώτη φορά κείμενα που γράφτηκαν στο Βερολίνο ανάμεσα στο 2010 και το 2017. Προτίμησα
23/12/2017 10:22 EET
Ο άνεμος χτυπάει αλύπητα τις πλαγιές κι όλες οι βάρκες που δένουν στο μικρό λιμάνι μοιάζουν με σκαλισμένα βότσαλα. Ένας ανηφορικός
05/11/2017 03:27 EET
Η πορεία για την ενοποίηση δε θα ήταν εύκολη κι εκείνο το απόγευμα τα πολιτικά συνθήματα ηλέκτριζαν την ατμόσφαιρα. Μόλις οι οπαδοί της Ντιναμό Βερολίνου έγιναν αντιληπτοί, το πλήθος άρχισε να φωνάζει εν χορώ «Έξω η Στάζι», ώσπου τελικά χρειάστηκε να επέμβει η αστυνομία. Η Χέρτα κέρδισε το ματς με 2-1 και το πρώτο της γκολ το σημείωσε ο Άξελ Κρούσε, ο οποίος το καλοκαίρι της προηγούμενης χρόνιας είχε κατορθώσει να δραπετεύσει από την Ανατολική Γερμανία. Όλα τα γκολ πανηγυρίστηκαν εξίσου από τους οπαδούς και των δύο ομάδων.
21/09/2017 14:23 EEST
Το 1906 οι γυναίκες κατόρθωσαν ν' αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και κάθε τόσο μικρά δημοψηφίσματα διοργανώνονταν. Οι άντρες της πόλης πάντως αδιαφορούσαν: το πρωί έβγαιναν για ψάρεμα και τα βράδια έπιναν. Ακόμα και την ημέρα των εκλογών η ρουτίνα των αντρών δεν άλλαξε. Ωστόσο, οι γυναίκες είχαν βαρεθεί να υποδέχονται μεθυσμένους συζύγους στο σπίτι και μία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν χάρη στη γυναικεία ψήφο στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, ήταν η ποτοαπαγόρευση. «Απίστευτο, έτσι;» λέει ο Έιναρ.
26/08/2017 07:03 EEST
Ξεκίνησα να γράφω τους «300 Βαθμούς Κέλβιν» το Απόγευμα το καλοκαίρι του 2003, σ' ένα μικρό διαμέρισμα στο Όσλο. Είχα ανακαλύψει την ιστορία των τριών εξερευνητών έναν χρόνο νωρίτερα, σ' ένα μακρύ ταξίδι με τρένο στο Βορρά της Νορβηγίας. Ακόμα και σήμερα, αναρωτιέμαι συχνά γιατί επέλεξα αυτή την ιστορία ως θέμα για το πρώτο μου βιβλίο, αλλά καμιά απάντηση δεν μοιάζει ικανοποιητική. Το μόνο που ήξερα ήταν πως ήθελα να γράψω για εκείνο το παλιό και ξεχασμένο ταξίδι των τριών αντρών, για το πόσο παράλογο ήταν τ' όνειρό τους να κατακτήσουν για πρώτη φορά τον Βόρειο Πόλο
01/07/2017 07:22 EEST
Είναι ο Μάρτης των φόβων και των αναμνήσεων. Εδώ, στον παγωμενό Βορρά, αρχίζει δειλά η άνοιξη, η πιο ανελέητη εποχή του χρόνου. Ένας μακρύς χειμώνας προσπαθεί να μείνει πίσω, όλο εκείνο το ασημένιο φως του χιονιού δεν παύει να είναι το πιο βαθύ σκοτάδι. Σκαρφαλώνει κανείς μέχρι το Ελσίνκι για να επιβιβαστεί αργά ή γρήγορα στο βορειότερο μετρό του κόσμου. Οι υπόγειες πορείες δεν είναι ποτέ πολύ μακρινές αλλά μοιάζουν με διαδρομές κάτω απ' το δέρμα. Οι σταθμοί μοιάζουν χτισμένοι στην κοιλιά βράχων και τα δρομολόγια συνεχίζονται αδιάκοπα.
01/05/2017 08:12 EEST
Θα πρέπει λοιπόν ν' ακούσουμε τις φωνές των ανθρώπων καθώς επίσης και τη συλλογική φωνή των πόλεων στις οποίες κατοικούμε. Αν με ρωτήσετε τι ακούω αυτή την εποχή στο Βερολίνο, θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν σκοτεινό ψίθυρο απ' το παρελθόν∙ αν με ρωτήσετε τι ακούω στη σημερινή Αθήνα, θ' απαντούσα ότι ακούω ένα σιωπηλό κάλεσμα για αλληλεγγύη∙ κι αν με ρωτήσετε τι ακούω στην Κωνσταντινούπολη (μολονότι βρίσκομαι λιγότερες από 48 ώρες στην πόλη), θα έλεγα ότι ακούω το θόρυβο μιας πολιτείας που ξεδιπλώνεται προς άγνωστη ακόμα κατεύθυνση.
10/04/2017 14:03 EEST
Σ' αυτήν εδώ την πόλη, που μοιάζει να προσπαθεί με κόπο ν' ακολουθήσει τις έτερες βαλτικές πρωτεύουσες, η ανάπτυξη μοιάζει με τ' όνειρο ενός ερασιτέχνη οραματιστή. Είναι μια προσπάθεια να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος, με σύμβουλο τη δίψα και καθόλου τη λογική. Η γυναίκα με την ομπρέλα έχει πρόσωπο κουρασμένο αλλά φοράει ρούχα μοντέρνα∙ οι ραβδώσεις στην τσάντα της -που μοιάζει ολοκαίνουργια αλλά είναι απομίμηση ακριβής μάρκας- θυμίζουν οικονομικούς δείκτες, οι οποίοι μετά από μακρόχρονη πτώση έχουν μόλις αρχίσει ν' ανηφορίζουν.
25/12/2016 06:26 EET
Οι Δύο Πύργοι στέκουν στην αρχή του δρόμου και διηγούνται αιώνες τώρα μια ιστορία ακμής κι ανταγωνισμού ταυτόχρονα. Ο δρόμος είναι κλειστός και μια υπαίθρια γιορτή έχει στηθεί κάτω απ' τον χειμωνιάτικο ήλιο. Αγόρια και κορίτσια χτυπούν ταμπούρλα και χορεύουν στον κατάμεστο δρόμο∙ σήμερα, μοιάζει να υπάρχει περισσότερος Φελίνι και λιγότερος Παζολίνι στην πόλη. Στην Πιάτσα Ματζόρε έχουν υψωθεί λευκές τέντες για τη γιορτή σοκολάτας κι εκατοντάδες άνθρωποι στροβιλίζονται μπροστά απ' τα μυρωδάτα κιόσκια. Σ' αυτή την πλουμιστή πλατεία όλοι μοιάζουν υποταγμένοι στην Ιστορία της κόκκινης πόλης. Οι τρεις άντρες κοιτάζουν το πλήθος και ψάχνουν για κάποιον πλανόδιο φωτογράφο.
16/12/2016 07:30 EET
Ένας εβδομηντάρης Ιταλός ξεπροβάλει στο παράθυρο και κρατάει την μπάλα παραμάσχαλα σαν τερματοφύλακας. Λευκή φανέλα αμάνικη και μαλλιά λιπαρά. Έχει ακόμα αρκετή ένταση στα σωθικά του κι απ' το σπάσιμο στη φωνή υποψιάζεται κανείς μια οργή που του 'χει ξεμείνει απ' την εφηβεία. «Μου σπάσατε τον Νίκολα και τον Λούκα!», ωρύεται. Ονόματα αγίων, ονόματα παιδιών. Έπειτα, στέκεται ακίνητος και δε φωνάζει άλλο. Ίσως να ταξιδεύει στο χρόνο, ίσως να θυμάται τον Λούκα και τον Νίκολα στην ηλικία αυτών των παιδιών να κλωτσούν μια μπάλα στο πλακόστρωτο.
10/07/2016 06:05 EEST
Τον Απρίλιο του 1945, κι ενώ τα ρωσικά στρατεύματα προέλαυναν, δόθηκε εντολή εκκένωσης του στρατοπέδου. Οι κρατούμενοι υποχρεώθηκαν να περπατήσουν μέχρι τη Βαλτική θάλασσα -μια απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων- και όπως ήταν αναμενόμενο, πολλοί απ' αυτούς δεν άντεξαν. Ο Nicolaas ήταν ένας από τους τελευταίους που άφησαν πίσω τους το στρατόπεδο. Για καλή του τύχη, μετά από δέκα μέρες πεζοπορίας, απελευθερώθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα στην πόλη του Σβερίν.
06/06/2016 04:45 EEST
Σήμερα, η άγρια βλάστηση έχει άρχισει να καλύπτει τα πάντα. Η ρόδα του λούνα παρκ, αχρησιμοποίητη εδώ και δέκα χρόνια, γυρίζει με τη βοήθεια του ανέμου σκορπίζοντας έναν απόκοσμο μεταλλικό θόρυβο που ακούγεται σε ολόκληρο το πάρκο. Ο δράκος, μέσα στο στόμα του οποίου χανόταν το τρενάκι, έχει ξεβάψει και τυλίγεται από αγριόχορτα. Οι δεινόσαυροι και τα μαμούθ έχουν αναποδογυρίσει και κοιτούν τον ουρανό. Οι νεροτσουλήθρες έχουν γεμίσει βλάστηση και το νερό γύρω τους έχει γίνει βάλτος. Τα κτίσματα που κάποτε λειτουργούσαν ως αναψυκτήρια έχουν μισογκρεμιστεί. Η φύση σβήνει το πάρκο και μαζί της σβήνει τα χνάρια της οικογένειας Witte.
02/05/2016 08:33 EEST
Αυτό το τσούρμο της νύχτας που τρώει το currywurst είναι κατά βάση άντρες μοναχικοί. Έχουν διασχίσει την πόλη επιστρέφοντας από ξενύχτι αλλά μοιάζουν να μην βρίσκονταν πουθενά προηγουμένως. Είναι λες κι έχουν ξεφυτρώσει μέσα στο δάσος του Γκρούνεβαλντ, αρκετά μακριά απ' το κέντρο της πόλης αλλά όχι έξω απ' αυτή, κι έχουν διασχίσει κάμποσα χιλιόμετρα πεινασμένοι μέχρι να βρουν αυτή την όαση μπροστά απ' το σταθμό του τρένου. Το currywurst σερβίρεται μέσα σε χάρτινο πιάτο και συνοδεύεται από χρωματιστό πιρουνάκι. Όλοι αυτοί οι άντρες μοιάζουν με τα παιδιά που κάποτε ήταν αλλά δεν είναι πια.
02/04/2016 07:06 EEST
Δεν πιστεύω πως θα πρέπει να φοβόμαστε ότι η οικονομική κρίση θα μολύνει κατά κάποιο τρόπο την ελληνική λογοτεχνία. Είναι βέβαιο, πως ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας υποφέρει εξαιτίας της κρίσης, όμως, για έναν συγγραφέα η κρίση προσφέρει ένα μοναδικό πεδίο εξερεύνησης. Μπορούμε να στοχαστούμε πάνω σε διάφορα θέματα, μπορούμε για παράδειγμα ν' αμφισβητήσουμε το παρελθόν μας, μπορούμε επίσης να σκεφτούμε (ή ακόμα και να ονειρευτούμε) το μέλλον μας.
28/12/2015 08:39 EET