profile image

Γιώργος Παυλόπουλος

Συγγραφέας

Ο Γιώργος Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Είναι ο συγγραφέας τριών μυθιστορημάτων: 300 Βαθμοί Κέλβιν το Απόγευμα (Αλεξάνδρεια, 2007), Ατμός (Κέδρος, 2011) και Το Όριο και το Κύμα (Ποταμός, 2014). Ταξιδιωτικά κείμενα και διηγήματά του έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά του εξωτερικού. Εκτενή αποσπάσματα των βιβλίων του δημοσιεύθηκαν στην αμερικανική λογοτεχνική επιθεώρηση InTranslation ενώ το μυθιστόρημά του Ατμός βρίσκεται στη μόνιμη συλλογή των βιβλιοθηκών Yale, Harvard, Princeton και Columbia. Το 2015 ήταν προσκεκλημένος του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης, όπου μίλησε στην εκδήλωση "New Voices from Greece". Το 2017 συμμετείχε ως ομιλητής στο Διεθνές Φεστιβάλ διηγήματος της Κωνσταντινούπολης. Ζει στο Βερολίνο. Περισσότερες πληροφορίες για τον Γιώργο Παυλόπουλο μπορείτε να βρείτε στην προσωπική του ιστοσελίδα καθώς επίσης και στις σελίδες του στο Instagram (@exil_et_royaume) και στο Facebook.
Η λεωφόρος των χαμένων

Η λεωφόρος των χαμένων ονείρων

Η πορεία για την ενοποίηση δε θα ήταν εύκολη κι εκείνο το απόγευμα τα πολιτικά συνθήματα ηλέκτριζαν την ατμόσφαιρα. Μόλις οι οπαδοί της Ντιναμό Βερολίνου έγιναν αντιληπτοί, το πλήθος άρχισε να φωνάζει εν χορώ «Έξω η Στάζι», ώσπου τελικά χρειάστηκε να επέμβει η αστυνομία. Η Χέρτα κέρδισε το ματς με 2-1 και το πρώτο της γκολ το σημείωσε ο Άξελ Κρούσε, ο οποίος το καλοκαίρι της προηγούμενης χρόνιας είχε κατορθώσει να δραπετεύσει από την Ανατολική Γερμανία. Όλα τα γκολ πανηγυρίστηκαν εξίσου από τους οπαδούς και των δύο ομάδων.
21/09/2017 18:23 EEST
Οδοιπορικό στα Νησιά

Οδοιπορικό στα Νησιά Φερόε

Το 1906 οι γυναίκες κατόρθωσαν ν' αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου και κάθε τόσο μικρά δημοψηφίσματα διοργανώνονταν. Οι άντρες της πόλης πάντως αδιαφορούσαν: το πρωί έβγαιναν για ψάρεμα και τα βράδια έπιναν. Ακόμα και την ημέρα των εκλογών η ρουτίνα των αντρών δεν άλλαξε. Ωστόσο, οι γυναίκες είχαν βαρεθεί να υποδέχονται μεθυσμένους συζύγους στο σπίτι και μία από τις αποφάσεις που ελήφθησαν χάρη στη γυναικεία ψήφο στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, ήταν η ποτοαπαγόρευση. «Απίστευτο, έτσι;» λέει ο Έιναρ.
26/08/2017 11:03 EEST
300 βαθμοί Κέλβιν το

300 βαθμοί Κέλβιν το απόγευμα

Ξεκίνησα να γράφω τους «300 Βαθμούς Κέλβιν» το Απόγευμα το καλοκαίρι του 2003, σ' ένα μικρό διαμέρισμα στο Όσλο. Είχα ανακαλύψει την ιστορία των τριών εξερευνητών έναν χρόνο νωρίτερα, σ' ένα μακρύ ταξίδι με τρένο στο Βορρά της Νορβηγίας. Ακόμα και σήμερα, αναρωτιέμαι συχνά γιατί επέλεξα αυτή την ιστορία ως θέμα για το πρώτο μου βιβλίο, αλλά καμιά απάντηση δεν μοιάζει ικανοποιητική. Το μόνο που ήξερα ήταν πως ήθελα να γράψω για εκείνο το παλιό και ξεχασμένο ταξίδι των τριών αντρών, για το πόσο παράλογο ήταν τ' όνειρό τους να κατακτήσουν για πρώτη φορά τον Βόρειο Πόλο
01/07/2017 11:22 EEST
Φόβοι κι αναμνήσεις στο

Φόβοι κι αναμνήσεις στο Ελσίνκι

Είναι ο Μάρτης των φόβων και των αναμνήσεων. Εδώ, στον παγωμενό Βορρά, αρχίζει δειλά η άνοιξη, η πιο ανελέητη εποχή του χρόνου. Ένας μακρύς χειμώνας προσπαθεί να μείνει πίσω, όλο εκείνο το ασημένιο φως του χιονιού δεν παύει να είναι το πιο βαθύ σκοτάδι. Σκαρφαλώνει κανείς μέχρι το Ελσίνκι για να επιβιβαστεί αργά ή γρήγορα στο βορειότερο μετρό του κόσμου. Οι υπόγειες πορείες δεν είναι ποτέ πολύ μακρινές αλλά μοιάζουν με διαδρομές κάτω απ' το δέρμα. Οι σταθμοί μοιάζουν χτισμένοι στην κοιλιά βράχων και τα δρομολόγια συνεχίζονται αδιάκοπα.
01/05/2017 12:12 EEST
Στο Φεστιβάλ Διηγήματος της

Στο Φεστιβάλ Διηγήματος της Κωνσταντινούπολης

Θα πρέπει λοιπόν ν' ακούσουμε τις φωνές των ανθρώπων καθώς επίσης και τη συλλογική φωνή των πόλεων στις οποίες κατοικούμε. Αν με ρωτήσετε τι ακούω αυτή την εποχή στο Βερολίνο, θα έλεγα ότι πρόκειται για έναν σκοτεινό ψίθυρο απ' το παρελθόν∙ αν με ρωτήσετε τι ακούω στη σημερινή Αθήνα, θ' απαντούσα ότι ακούω ένα σιωπηλό κάλεσμα για αλληλεγγύη∙ κι αν με ρωτήσετε τι ακούω στην Κωνσταντινούπολη (μολονότι βρίσκομαι λιγότερες από 48 ώρες στην πόλη), θα έλεγα ότι ακούω το θόρυβο μιας πολιτείας που ξεδιπλώνεται προς άγνωστη ακόμα κατεύθυνση.
10/04/2017 18:03 EEST
Σαν το σκυλί στο

Σαν το σκυλί στο χιόνι

Σ' αυτήν εδώ την πόλη, που μοιάζει να προσπαθεί με κόπο ν' ακολουθήσει τις έτερες βαλτικές πρωτεύουσες, η ανάπτυξη μοιάζει με τ' όνειρο ενός ερασιτέχνη οραματιστή. Είναι μια προσπάθεια να καλυφθεί ο χαμένος χρόνος, με σύμβουλο τη δίψα και καθόλου τη λογική. Η γυναίκα με την ομπρέλα έχει πρόσωπο κουρασμένο αλλά φοράει ρούχα μοντέρνα∙ οι ραβδώσεις στην τσάντα της -που μοιάζει ολοκαίνουργια αλλά είναι απομίμηση ακριβής μάρκας- θυμίζουν οικονομικούς δείκτες, οι οποίοι μετά από μακρόχρονη πτώση έχουν μόλις αρχίσει ν' ανηφορίζουν.
25/12/2016 11:26 EET
Περαστικοί κάτω απ' τις

Περαστικοί κάτω απ' τις στοές

Οι Δύο Πύργοι στέκουν στην αρχή του δρόμου και διηγούνται αιώνες τώρα μια ιστορία ακμής κι ανταγωνισμού ταυτόχρονα. Ο δρόμος είναι κλειστός και μια υπαίθρια γιορτή έχει στηθεί κάτω απ' τον χειμωνιάτικο ήλιο. Αγόρια και κορίτσια χτυπούν ταμπούρλα και χορεύουν στον κατάμεστο δρόμο∙ σήμερα, μοιάζει να υπάρχει περισσότερος Φελίνι και λιγότερος Παζολίνι στην πόλη. Στην Πιάτσα Ματζόρε έχουν υψωθεί λευκές τέντες για τη γιορτή σοκολάτας κι εκατοντάδες άνθρωποι στροβιλίζονται μπροστά απ' τα μυρωδάτα κιόσκια. Σ' αυτή την πλουμιστή πλατεία όλοι μοιάζουν υποταγμένοι στην Ιστορία της κόκκινης πόλης. Οι τρεις άντρες κοιτάζουν το πλήθος και ψάχνουν για κάποιον πλανόδιο φωτογράφο.
16/12/2016 12:30 EET
Οι θεοί στο

Οι θεοί στο Μπάρι

Ένας εβδομηντάρης Ιταλός ξεπροβάλει στο παράθυρο και κρατάει την μπάλα παραμάσχαλα σαν τερματοφύλακας. Λευκή φανέλα αμάνικη και μαλλιά λιπαρά. Έχει ακόμα αρκετή ένταση στα σωθικά του κι απ' το σπάσιμο στη φωνή υποψιάζεται κανείς μια οργή που του 'χει ξεμείνει απ' την εφηβεία. «Μου σπάσατε τον Νίκολα και τον Λούκα!», ωρύεται. Ονόματα αγίων, ονόματα παιδιών. Έπειτα, στέκεται ακίνητος και δε φωνάζει άλλο. Ίσως να ταξιδεύει στο χρόνο, ίσως να θυμάται τον Λούκα και τον Νίκολα στην ηλικία αυτών των παιδιών να κλωτσούν μια μπάλα στο πλακόστρωτο.
10/07/2016 10:05 EEST
Ο δρόμος για την

Ο δρόμος για την ελευθερία

Τον Απρίλιο του 1945, κι ενώ τα ρωσικά στρατεύματα προέλαυναν, δόθηκε εντολή εκκένωσης του στρατοπέδου. Οι κρατούμενοι υποχρεώθηκαν να περπατήσουν μέχρι τη Βαλτική θάλασσα -μια απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων- και όπως ήταν αναμενόμενο, πολλοί απ' αυτούς δεν άντεξαν. Ο Nicolaas ήταν ένας από τους τελευταίους που άφησαν πίσω τους το στρατόπεδο. Για καλή του τύχη, μετά από δέκα μέρες πεζοπορίας, απελευθερώθηκε από τα αμερικανικά στρατεύματα στην πόλη του Σβερίν.
06/06/2016 08:45 EEST
Το Ιπτάμενο

Το Ιπτάμενο Χαλί

Σήμερα, η άγρια βλάστηση έχει άρχισει να καλύπτει τα πάντα. Η ρόδα του λούνα παρκ, αχρησιμοποίητη εδώ και δέκα χρόνια, γυρίζει με τη βοήθεια του ανέμου σκορπίζοντας έναν απόκοσμο μεταλλικό θόρυβο που ακούγεται σε ολόκληρο το πάρκο. Ο δράκος, μέσα στο στόμα του οποίου χανόταν το τρενάκι, έχει ξεβάψει και τυλίγεται από αγριόχορτα. Οι δεινόσαυροι και τα μαμούθ έχουν αναποδογυρίσει και κοιτούν τον ουρανό. Οι νεροτσουλήθρες έχουν γεμίσει βλάστηση και το νερό γύρω τους έχει γίνει βάλτος. Τα κτίσματα που κάποτε λειτουργούσαν ως αναψυκτήρια έχουν μισογκρεμιστεί. Η φύση σβήνει το πάρκο και μαζί της σβήνει τα χνάρια της οικογένειας Witte.
02/05/2016 12:33 EEST
Νύχτες του Βερολίνου:

Νύχτες του Βερολίνου: Currywurst

Αυτό το τσούρμο της νύχτας που τρώει το currywurst είναι κατά βάση άντρες μοναχικοί. Έχουν διασχίσει την πόλη επιστρέφοντας από ξενύχτι αλλά μοιάζουν να μην βρίσκονταν πουθενά προηγουμένως. Είναι λες κι έχουν ξεφυτρώσει μέσα στο δάσος του Γκρούνεβαλντ, αρκετά μακριά απ' το κέντρο της πόλης αλλά όχι έξω απ' αυτή, κι έχουν διασχίσει κάμποσα χιλιόμετρα πεινασμένοι μέχρι να βρουν αυτή την όαση μπροστά απ' το σταθμό του τρένου. Το currywurst σερβίρεται μέσα σε χάρτινο πιάτο και συνοδεύεται από χρωματιστό πιρουνάκι. Όλοι αυτοί οι άντρες μοιάζουν με τα παιδιά που κάποτε ήταν αλλά δεν είναι πια.
02/04/2016 11:06 EEST
Στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της

Στη Διεθνή Έκθεση Βιβλίου της Φρανκφούρτης

Δεν πιστεύω πως θα πρέπει να φοβόμαστε ότι η οικονομική κρίση θα μολύνει κατά κάποιο τρόπο την ελληνική λογοτεχνία. Είναι βέβαιο, πως ένα πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας υποφέρει εξαιτίας της κρίσης, όμως, για έναν συγγραφέα η κρίση προσφέρει ένα μοναδικό πεδίο εξερεύνησης. Μπορούμε να στοχαστούμε πάνω σε διάφορα θέματα, μπορούμε για παράδειγμα ν' αμφισβητήσουμε το παρελθόν μας, μπορούμε επίσης να σκεφτούμε (ή ακόμα και να ονειρευτούμε) το μέλλον μας.
28/12/2015 13:39 EET