Λοιπόν και από μακριά και από κοντά  εξακολουθώ να πιστεύω πως ο κόμπος είναι ένας: Oι Ευρωπαϊκοί θεσμοί με τη νέα τους σύνθεση πρέπει να κάνουν την υπέρβαση που εμείς δεν κάναμε. Να προτάξουν το κοινοτικά αναγκαίο απέναντι στα τείχη που υψώνουν οι κυβερνήσεις των οικονομικά ισχυρών κρατών.

Μέσα από αυτή τη διαδικασία ήρθα αντιμέτωπη με καινούρια δεδομένα.  Χάνω τη δουλειά μου, διαταράσσονται οι όροι της ζωής μου. Ήρθα αντιμέτωπη μαζί με τις συναδέλφισσές μου με τα στερεότυπα του κοινωνικού αυτοματισμού. Δεν θα μπορούσα να πιστέψω, ότι μπορούν να επιστρατευτούν τόσα ψέματα και  τόση βία για μια ομάδα γυναικών.

Η Ελλάδα διανύει τον έκτο (επίσημα) χρόνο υψηλής οικονομικής ύφεσης και τον τέταρτο της υψηλής «προστασίας» της περιβόητης τρόικας, έχοντας απωλέσει ανυπολόγιστο πολύτιμο χρόνο και ενέργεια ουσιαστικής ανασυγκρότησης.

Μια από τις πιο σημαντικές αποκαλύψεις της έρευνας είναι πως οι γυναίκες που κρατούν ψεύτικες Louis Vuitton και Chanel ή φορούν ψεύτικα Rolex και Cartier έχουν περισσότερες πιθανότητες να πουν ψέμματα, να απατήσουν ή να κλέψουν από ότι οι άλλες γυναίκες.

Ας αρχίσουμε από τα εύκολα. Μια συμφωνία του πολιτικού κόσμου, μια αυτοδέσμευσή του σε μερικές απλές αρχές: πως το κράτος δεν ανήκει στο κόμμα που αποκτά την εκλογική πλειοψηφία, πως η διοίκηση διατηρεί την αυτοτέλειά της, πως δεν διορίζουμε αποτυχόντες πολιτευτές ως διοικητές σε κρίσιμους οργανισμούς, δεν δανειζόμαστε για να διορίσουμε πελάτες και δεν παρεμβαίνουμε στην φορολογική διοίκηση για να εξαιρούνται των φορολογικών ελέγχων πελάτες ή πάτρωνες.

Φαντάσου να γράφεις, σκέφτηκα, όλη τη μέρα, μικρές ιστορίες, σε χαρτιά και σε παράθυρα ανοιγμένα το ένα πάνω στο άλλο στον υπολογιστή. Και το βράδυ να περνάει κάποιος, σαν έξαλλη σκούπα, και να σαρώνει τα πάντα. Δεν έγραψες τίποτα. Τι σημασία έχουν αυτά που γράφεις;