Το Πολυτεχνείο, το Ισλαμικό Κράτος και η κοινωνική επανάσταση σαν αιτιολογία

Το Νοέμβριο του 2015, η άκρα αριστερά παραμένει διαιρεμένη στην Ελλάδα σχεδόν για κάθε θέμα, με πιο βασικό το πόσο μεγάλης σημασίας ήταν η προδοσία του Πρωθυπουργού Τσίπρα υπογράφοντας και εφαρμόζοντας εν μέρει το «Τρίτο Μνημόνιο». Προς το παρόν, η αξιοπιστία που έφερε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να χαίρει ευρείας αποδοχής εκτός από ένα μικρό περιθωριακό κομμάτι. Αυτή η αξιοπιστία θα φθαρεί με το χρόνο, εκτός αν η κυβέρνηση Τσίπρα αποδειχθεί πιο ικανή από όσο έχει δείξει μέχρι τώρα.
sooc

Κάθε 17 Νοεμβρίου, οι Έλληνες γιορτάζουν την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 ενάντια στη δικτατορία. Επίσης, επειδή μια ομάδα Μαοϊκών επαναστατών «απαλλοτρίωσε» εκείνη την ημερομηνία ως έμβλημά της, οι Έλληνες θυμούνται μια τριαντακονταετή εκστρατεία πολιτικών δολοφονιών.

Η επαναστατική οργάνωση 17 Νοέμβρη ονειρευόταν να χρησιμοποιεί συμβολική βία για να εμπνεύσει τις μάζες να ξεσηκωθούν εναντίον του καπιταλισμού και του ιμπεριαλισμού. Η επανάσταση δεν συνέβη ποτέ. Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄90 η 17 Νοέμβρη είχε γίνει μια συμμορία ληστών τραπεζών που πάλευε να διατηρήσει το μυστηριώδη χαρακτήρα της με βομβαρδισμούς και φόνους. Η 17 Νοέμβρη έκανε το μοιραίο λάθος της το 2002. Αρκετά σημαντικά μέλη της φυλακίστηκαν για να εγγυηθεί ότι η οργάνωση δε θα δραστηριοποιούνταν εκ νέου. Αλλά όπως δείχνουν οι πέτρες και οι βόμβες μολότοφ που πέφτουν εναντίον των αστυνομικών κάθε χρόνο στην πορεία του Πολυτεχνείου, η βία που διακήρυσσε η 17 Νοέμβρη παραμονεύει κάπου στην πολιτική κουλτούρα κάθε νέας γενιάς.

Τα τελευταία γεγονότα του Παρισιού και της Βηρυττού απαιτούν μια επανεκτίμηση της τρομοκρατικής απειλής για την Ελλάδα. Η απειλή αυτή ελαττώθηκε. Σίγουρα υπάρχουν χιλιάδες νέοι Μουσουλμάνοι αποκλεισμένοι στην Ελλάδα, που ονειρεύονται μια καλύτερη ζωή χωρίς να έχουν κάποια αξιοπρεπή διέξοδο για να αξιοποιήσουν το χρόνο και την ενέργειά τους. Αλλά είναι λιγότερο επικίνδυνοι από όσο φοβόμαστε, γιατί εδώ, αντίθετα με τη Γαλλία ή το Βέλγιο, δεν υπάρχει ριζοσπαστικό Ισλαμιστικό κοινωνικό πλαίσιο μέσα στο οποίο η βία της αυτοθυσίας ξεπληρώνεται με συναισθηματική ή υλική επιβεβαίωση. Το Ισλαμικό Κράτος βασίζεται σε τέτοια τοπικά περιβάλλοντα όταν θέλει να επιδείξει την καταλληλότητα στη διακυβέρνηση τιμωρώντας ξένους μισθοφόρους -πχ στην περίπτωση της Γαλλίας και της και της Χεζμπολάχ- που έχουν εισβάλει στα εδάφη του.

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε, παρότι νιώθουμε ενάρετοι όταν το κάνουμε, ότι το ακροατήριο στο οποίο στόχευε το Ισλαμικό Κράτος στην επίθεση στο Παρίσι δεν ήταν το κοινό της Γαλλίας ούτε η παγκόσμια κοινότητα. Ο πραγματικός στόχος είναι οι νέοι Μουσουλμάνοι ιδεαλιστές ανά τον κόσμο, πιθανότατα στρατολογημένοι από το Ισλαμικό Κράτος, πιθανοί αντίπαλοι, με ισχυρά ενδεχομένως αντιφατικά ηθικά κίνητρα. Ο τρόμος που βιώνει ο κόσμος βλέποντας αθώους θανάτους έχει μια επιρροή σε αυτό το κοινό, όπως έγινε και μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Στην προσπάθεια στρατολόγησης για μελλοντικές επιθέσεις, το Ισλαμικό Κράτος θα χρειαστεί μια πιο επιβλητική εκδοχή ηθικής λογικής. Οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν υπάρξει πολύ προσεκτικές στο να κρατήσουν ένα ασφαλές προφίλ στη Μέση Ανατολή. Άλλες εθνικότητες είναι πού πιο εύκολα δικαιολογήσιμοι στόχοι.

Η απόλυτη ασφάλεια δε μπορεί ποτέ να είναι 100% εγγυημένη. Όπως δείχνει και η ίδια η 17 Νοέμβρη, ένα μικρό γκρουπ αυτο-επιλεγόμενων ατόμων, με αρκετά άνετες ζωές σε μια ζωντανή δημοκρατία, μπορεί να διαλέγει στόχους για εσωτερικούς λόγους ακατάληπτους για τους έξω, και στη συνέχεια να προκαλούν οδυνηρές ζημιές είτε με αυτοσχέδιο οπλισμό είτε με οπλισμό που περισυνέλεξαν. Αν είναι προσεκτικές και όχι πολύ φιλόδοξες, τέτοιες ομάδες είναι δύσκολο να ανατραπούν - η CIA και οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες κυνήγησαν τη 17 Νοέμβρι για 27 χρόνια.

Και τι γίνεται όσον αφορά την απειλή της ελληνικής εγχώριας τρομοκρατίας; Και κυρίως, τι υπαινιγμοί δημιουργούνται με το ΣΥΡΙΖΑ, το «Συνασπισμό της Ριζοσπαστικής Αριστεράς», στην εξουσία, όταν μέλη αυτού του συνασπισμού διακηρύσσουν την ταξική πάλη και την σοσιαλιστική επανάσταση; Πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπόψη την κατηγορία του πρώην αναπληρωτή Υπουργού Δημόσιας Τάξης της Κυβέρνησης Τσίπρα ότι ανώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνούν με αναρχικούς βομβιστές και προσπαθούν να τους βγάλουν από τη φυλακή;

Ίσως η αρχαία ιστορία να βοηθάει με κάποιο τρόπο. Την παραμονή των βουλευτικών εκλογών του 1981, η 17 Νοέμβρη και ο ΕΛΑ, ο βασικός της ένοπλος αντίπαλος στην επανάσταση, διεξήγαγαν ένα βιτριολικό ντιμπέιτ μέσω προκηρύξεων. Έχοντας εμπιστοσύνη στη φλογερή αντι-ιμπεριαλιστική γλώσσα που χρησιμοποιούσε το ΠΑΣΟΚ στην ιδρυτική του διακήρυξη, η 17 Νοέμβρη είδε την πιθανή νίκη του Παπανδρέου στις εκλογές σαν ένα βήμα πιο κοντά στο σοσιαλισμό, ένα βήμα που το επαναστατικό κίνημα θα έπρεπε να υποστηρίξει και να προστατεύσει. Ο ΕΛΑ κορόιδεψε την αφέλεια της 17 Νοέμβρη, έχοντας τη σιγουριά ότι ο Παπανδρέου θα πρόδιδε αυτές τις ελπίδες.

Όμως και οι δύο οργανώσεις παρακολουθούσαν και περίμεναν, πεπεισμένες ότι η ένοπλη βία θα έμοιαζε παράνομη στο κοινό που στόχευαν να πείσουν, καθώς μια αυθεντική δημοκρατική διαδικασία ήταν καθ' οδόν. H 17 Νοέμβρη συνέχισε τη θανατηφόρα βία της μόλις το 1983, αφού ο Παπανδρέου πρόδωσε την επανάσταση ανανεώνοντας τη συμφωνία που κρατούσε τις αμερικάνικες βάσεις στην Ελλάδα.

Το Νοέμβριο του 2015, η άκρα αριστερά παραμένει διαιρεμένη στην Ελλάδα σχεδόν για κάθε θέμα, με πιο βασικό το πόσο μεγάλης σημασίας ήταν η προδοσία του Πρωθυπουργού Τσίπρα υπογράφοντας και εφαρμόζοντας εν μέρει το «Τρίτο Μνημόνιο». Προς το παρόν, η αξιοπιστία που έφερε η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει να χαίρει ευρείας αποδοχής εκτός από ένα μικρό περιθωριακό κομμάτι. Αυτή η αξιοπιστία θα φθαρεί με το χρόνο, εκτός αν η κυβέρνηση Τσίπρα αποδειχθεί πιο ικανή από όσο έχει δείξει μέχρι τώρα. Αλλά για τους επόμενους μήνες, θα χρειαστεί ένα τεράστιο «παραστράτημα» από πλευράς της Πολιτείας για να απελευθερώσει την «επαναστατική αντιβία» που κρατά κρυμμένη στα χέρια της μια χούφτα τωρινών και πρώην μελών του ΣΥΡΙΖΑ.

Από τις αρχές του 1980, οι πιο πολλές ακροδεξιές ένοπλες επιθέσεις συνήθως συνδέονται με τον τρόπο λειτουργίας του εγκληματικού υποκόσμου. Αυτό φαίνεται αδύνατο να αλλάξει, εκτός αν τα ευρωπαϊκά φασιστικά κινήματα γίνουν τόσο ισχυρά ώστε να προσφέρουν σοβαρά κίνητρα στους Έλληνες φασίστες ώστε αυτοί να συμμετέχουν μαζί τους σε επιθέσεις σε μετανάστες και «προδότες» πολιτικούς.

Η αναρχική υποκουλτούρα της Ελλάδας είναι μπαλαντέρ αλλά όχι τόσο δυνατό χαρτί. Η τωρινή γενιά των βίαιων αναρχικών έχουν ουσιαστικά εγκαταλείψει την ιδέα της κοινωνικής επανάστασης σαν αιτιολογία. Αντίθετα, το όνειρό τους είναι προσωπικό, να ζήσουν σαν ελεύθερα αρπακτικά σε μια κοινωνία στην οποία δε νιώθουν καμία υποχρέωση να αλλάξουν. Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία ιδεολογική βάση ή ανάγκη για μαζική στρατολόγηση και κανένα συναφές πολιτικό περιεχόμενο σε πράξεις βίας. Αντιθέτως, η τοποθέτηση μιας βόμβας γίνεται σα σύμβολο επίδειξης προσωπικής ικανότητας σε όμοιους και αντιπάλους.

Μια τέτοια βία είναι αδύνατον να αποτραπεί όσο τα μαγαζιά πουλάνε γκαζάκια. Παρ' όλα αυτά είναι περισσότερο μια αυτοπεριοριζόμενη ενόχληση παρά μια απειλή για την κοινωνία και το κράτος. Το αναρχικό περιβάλλον είναι πολύ μικρό και διαιρεμένο ώστε να κερδίσει μια κοινωνική επικύρωση της βίας, κυρίως θανατηφόρας βίας, που είναι η απόλυτη παραβίαση της ατομικής ελευθερίας.

Με τη διακριτική βοήθεια των αρχών, η πλειοψηφία των κοινωνικών αναρχικών που δεν ασκεί βία, μπορεί να ασκήσει κάποιο είδους ελέγχου. Ίσως αυτό είναι που είχαν στο μυαλό τους τα ανώτερα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στην προσπάθειά τους να συμφιλιωθούν με φυλακισμένα μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς. Την ίδια στιγμή, αυτές οι επαφές είναι μέρος της διατήρησης της ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ για «αυθεντική» επανάσταση, την ώρα που η ηγεσία του είναι παγιδευμένη σε ένα βαθιά αντιεπαναστατικό πλαίσιο -παράγοντας κάθε μήνα τα μετρητά για να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις χωρίς τους οποίους η βασιζόμενη στο κράτος οικονομία γίνεται ξεκάθαρη καταπίεση.

Η παγκόσμια οργή θα μεταφραστεί σε μαζική στρατηγική ήττα για το Ισλαμικό Κράτος. Αυτό δε θα παρηγορήσει τις οικογένειες των θυμάτων για πολύ καιρό. Αλλά θα υπενθυμίζει στους ανθρώπους που χρειάζονται την υπενθύμιση αυτή, και μαζί και ένα μικρό αριθμό στην Ελλάδα, ότι η τρομοκρατία, όσο κι αν μοιάζει με ελκυστικό όπλο στα χέρια των αδύναμων κατά των ισχυρών, είναι ένα όπλο καταδικασμένο από την αρχή να αποτύχει.

Δημοφιλή