«Ο χορός των νεκρών»: Κριτική του βιβλίου του Βαγγέλη Γιαννίση

Ο κεντρικός του ήρωας, ο επιθεωρητής Άντερς, είναι ένα περίεργο κράμα αντιθέσεων. Αποφασιστικός, ριψοκίνδυνος, σκληρός και άτρωτος όσον αφορά τη δουλειά του, μα τρυφερός, ρομαντικός, στοργικός και αφοσιωμένος με τη γυναίκα του και το παιδί του. Προσπαθεί να αφήσει τα προβλήματα της υπηρεσίας του εκτός σπιτιού και η μυστική λέσχη κυρίων της οικίας Οικονομίδη έχει για εκείνον τη μεγαλύτερη αξία. Δεν χειραγωγείται από τα πάθη του, κατά την προσφιλή συνήθεια της σκανδιναβικής κουλτούρας, αλλά διακατέχεται από αγωνίες και άγχη που κάποιες φορές δυσκολεύεται να διαχειριστεί.
archive

Το σκανδιναβικό αστυνομικό μυθιστόρημα έχει αγαπηθεί παγκοσμίως από τους λάτρεις του είδους και είναι πολλοί οι συγγραφείς που προσπάθησαν να το υπηρετήσουν. Ο Βαγγέλης Γιαννίσης, έχοντας το πλεονέκτημα της διαμονής στη Σουηδία, αποφάσισε να ενστερνιστεί αυτή τη σχολή αλλά με τους δικούς του όρους. Και κατάφερε με απόλυτη επιτυχία να συνδυάσει αντιφατικά στοιχεία της αστυνομικής γραφής, να τους προσδώσει το προσωπικό του ύφος και να δημιουργήσει ανατρεπτικές ιστορίες που παίζουν μοναδικά με την ψυχολογία του αναγνώστη.

«Ο χορός των νεκρών» αγγίζει ένα εξαιρετικά λεπτό και ευαίσθητο θέμα. Τη μάστιγα της παιδεραστίας, η οποία τα τελευταία χρόνια έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Μέσα από τις εγκληματικές ενέργειες του επονομαζόμενου Σαμαήλ ξεδιπλώνεται μια ανατριχιαστική υπόθεση και ο επιθεωρητής Άντερς βρίσκεται στο επίκεντρο χωρίς να το γνωρίζει. Οι έρευνες φέρνουν στην επιφάνεια κρυμμένα μυστικά και η οικογενειακή του ζωή διαταράσσεται. Όλα είναι στον αέρα κι ένα λάθος μπορεί να αποδεχτεί μοιραίο για εκείνον.

Η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων φλερτάρει με το δίκαιο, μα εκείνα τα «σ αγαπώ» που μαγαρίστηκαν τρυπούν την ψυχή ανελέητα μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε.

Ο συγγραφέας υιοθετεί την τριτοπρόσωπη αφήγηση, η οποία βοηθάει στην αποφόρτιση έντονων σκηνών. Η γραφή του κατορθώνει να πυροδοτήσει την αγωνία του αναγνώστη, ακόμα και στις πλέον αδιάφορες σκηνές, ενώ οι κοφτές φράσεις του δημιουργούν ένταση. Οι ακριβείς - χωρίς να είναι φλύαρες - περιγραφές του, δίνουν ζωή σε κάθε σκηνή, σαν καρέ κινηματογραφικής ταινίας, όπου κάθε ήχος και κάθε νεύμα έχουν το δικό τους ειδικό βάρος.

Ο κεντρικός του ήρωας, ο επιθεωρητής Άντερς, είναι ένα περίεργο κράμα αντιθέσεων. Αποφασιστικός, ριψοκίνδυνος, σκληρός και άτρωτος όσον αφορά τη δουλειά του, μα τρυφερός, ρομαντικός, στοργικός και αφοσιωμένος με τη γυναίκα του και το παιδί του. Προσπαθεί να αφήσει τα προβλήματα της υπηρεσίας του εκτός σπιτιού και η μυστική λέσχη κυρίων της οικίας Οικονομίδη έχει για εκείνον τη μεγαλύτερη αξία. Δεν χειραγωγείται από τα πάθη του, κατά την προσφιλή συνήθεια της σκανδιναβικής κουλτούρας, αλλά διακατέχεται από αγωνίες και άγχη που κάποιες φορές δυσκολεύεται να διαχειριστεί.

Ο συγγραφέας δεν αναλώνει το χρόνο του ψυχογραφώντας μόνο τον επιθεωρητή και τον κατά συρροήν δολοφόνο. Αποκαλύπτει αργά και μεθοδικά, στοιχεία της προσωπικότητας όλων των δευτεραγωνιστών καθώς και μέρος των ενδόμυχων σκέψεών τους, δημιουργώντας ένα ενδιαφέρον σύμπλεγμα χαρακτήρων.

Άψογος χειρισμός της υπόθεσης, ρεαλιστικές ανατροπές, έντονες συναισθηματικά στιγμές, δυνατά διλήμματα και αποτρόπαιοι φόνοι, συνθέτουν ένα άκρως ατμοσφαιρικό βιβλίο. Η καταπιεσμένη οργή του δολοφόνου, τα σκληρά βιώματα, η κακοφορμισμένη πληγή που αναζητά εκδίκηση, αφοπλίζουν τον αναγνώστη και τον οδηγούν σε μονοπάτια που ίσως δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί. Υπάρχουν άραγε ηθικά εγκλήματα; Η σκοτεινή πλευρά των ανθρώπων φλερτάρει με το δίκαιο, μα εκείνα τα «σ αγαπώ» που μαγαρίστηκαν τρυπούν την ψυχή ανελέητα μέχρι το συγκλονιστικό φινάλε.

Αφεθείτε στον «χορό των νεκρών» και νιώστε τον παλμό των πραγματικών θυμάτων.

Δείτε περισσότερα στο blog Λογοτεχνικά Σοκάκια

Δημοφιλή