Δε νομίζω να υπάρχει αντίστοιχο προηγούμενο στην παγκόσμια πολιτική ιστορία, όπου η αντιπολίτευση να συνωμοτεί με τόση σπουδή ώστε η Κυβέρνηση να παραμείνει για πολλά,πολλά ακόμα χρόνια στην εξουσία. Γιατί η αλήθεια είναι πως από την στιγμή που δρομολογήθηκε η εκλογή ανάδειξης νέου Προέδρου στη Νέα Δημοκρατία, η Αξιωματική Αντιπολίτευση προσπαθεί εναγωνίως να μας πείσει ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί. Με αποκορύφωμα βεβαίως το πρωτοφανές φιάσκο της κατ'ευφημισμόν κυριακάτικης εκλογικής αναμέτρησης.
Σε μια εποχή που ο ρόλος της Νέας Δημοκρατίας είναι πιο καταλυτικός από ποτέ, σε μια εποχή που έπρεπε να υπάρχει εναλλακτικό πρόταγμα διακυβέρνησης στον αντίποδα της παρωδίας της «Πρώτης φοράς Αριστεράς», η ΝΔ αυτογελοιοποιήθηκε και διασύρθηκε.
Θα ήταν κοντόφθαλμο και παρελκυστικό η γκάφα ολκής της Κυριακής να αποδοθεί απλώς και μόνο στην συνδρομή τεχνικών δυσχερειών. Την κοινωνία δεν την αφορούν η ανεπάρκεια και η αναξιοπιστία των προγραμματιστών και τεχνικών που εκπόνησαν τον μηχανισμό της εκλογικής αναμέτρησης (που εκ του αποτελέσματος μάλλον δεν τον εκπόνησαν). Την κοινωνία την αφορά πώς ένα κόμμα που ούτε νέο Πρόεδρο δεν μπορεί να εκλέξει, θα μπορέσει να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε αρκετά πιό σύνθετες προκλήσεις, όπως η διακυβέρνηση του τόπου.
Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι συνοικιακό σωματείο, είναι κόμμα εξουσίας, διεκδικεί την πρώτη θέση στον στίβο του κοινοβουλευτικού μας οικοδομήματος. Όποιος λοιπόν από τους πολιτικούς ταγούς της κεντροδεξιάς παράταξης ισχυρίζεται πως η ιλαροτραγωδία της Κυριακής δεν αποτελεί αδιάσειστη συμπύκνωση της οργανωτικής ανεπάρκειας, των γερασμένων αντανακλαστικών, του αφασικού παραγοντισμού και των ξεθωριασμένων πολιτικών πρακτικών που επικρατούν στην γαλάζια πολυκατοικία εδώ και χρόνια, κι ότι απλώς και μόνο για το εκλογικό φιάσκο ευθύνονται τα πολύμπριζα και οι φορτιστές υπολογιστών που δεν υπήρχαν, μάλλον έχει απωλέσει οριστικά την επαφή του με την πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Αναμφίβολα, η Κυριακή απειλεί να θολώσει και να ευτελίσει το εγχείρημα ανάδειξης νέου Αρχηγού. Ο κίνδυνος εσωστρέφειας και διάρρηξης της σχέσης με την κοινωνική βάση του κόμματος δυσκολεύουν την απάντηση της πολιτικής εξίσωσης. Αν δεν κυριαρχήσει η σύνεση και η πολιτική νηφαλιότητα, νομοτελειακά ένα ακόμα ιστορικό κόμμα της Μεταπολίτευσης σύντομα θα καταπέσει στην ανυποληψία και το πολιτικό περιθώριο. Αν δεν παραμεριστούν οι προσωπικές στρατηγικές και οι ιδιοτελείς περιχαρακώσεις, αν δεν αλλάξουν νοοτροπία οι επίδοξοι ηγεμονίσκοι και ανεπάγγελτοι παραγοντίσκοι αναπόφευκτα θα καταντήσει ένα συρρικνωμένο, παρακμιακό κόμμα-απόκομμα.
Και η ανησυχία για τα μελλούμενα της Νέας Δημοκρατίας, δεν πρέπει να αφορά μόνο ένα στενά οριοθετημένο κομματικό ακροατήριο. Πρέπει να αφορά στο σύνολο της κοινωνίας,στο σύνολο των δημοκρατών πολιτικών. Μην παραγνωρίζουμε τον θεσμικό ρόλο που διαδραματίζει η Αξιωματική Αντιπολίτευση.Όχι σε επίπεδο κάποιου αφηρημένου θεσμικού νομικισμού, αλλά στην πράξη, η θέση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης συντείνει στην υποστήλωση και εξισορρόπηση της υγιούς δημοκρατικής λειτουργίας του πολιτικού μας βίου. Όταν το ένα πόδι του πολιτεύματος χωλαίνει, τότε ολόκληρο το σώμα δεν είναι αρτιμελές.