Έχω πάει πολλές φορές στην Κρήτη. Και πάντα εκπλήσσομαι από την ευρηματικότητα των ανθρώπων της. Από την καινοτομία. Τους βρίσκω πάντα ένα βήμα πιο μπροστά. Έχω δει τα αμπέλια του νησιού, δοκίμασα το πλυτό, το δαφνί, τη βηλάνα, ανέβηκα στις Αρχάνες, πήγα στον Ψηλορείτη, χάθηκα στα όμορφα στενά της παλιάς πόλης του Ρεθύμνου. Κινήθηκα ανατολικά μέχρι τη μονή Τοπλού, το Αρκάδι, τη Σητεία. Πέρασα από τα μινωικά παλάτια της Κνωσού και της Φαιστού και έμεινα στον Άσπρο Ποταμό, στο μετόχι που μία ευρηματική προσωπικότητα, η κυρία Αλέκα, τον μετέτρεψε σε ξενώνα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη βραδιά που σε ένα καζάνι, κοντά στο Ηράκλειο, αντικρίσαμε τον Ross Daly να παίζει κρητική λύρα και να συνοδεύει το γουργούρισμα του άμβυκα... Η γεύση από το κρασί που δοκίμασα στο μετόχι του Μηλιαράκη, είναι ακόμη ζωντανή στο στόμα μου. Και τι δεν μας έχει δώσει αυτό το νησί. Το ίδιο και τώρα. Δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από την επιστροφή μου και δεν λέει να φύγει από το μυαλό μου η τελευταία εικόνα.
Η εξέδρα στο πλάι της λίμνης του Αγίου Νικολάου στο Λασίθι είναι γεμάτη με ανθρώπους όλων των ηλικιών που χόρευαν παραδοσιακούς κρητικούς σκοπούς και ανάμεσά τους, οι διεθνούς φήμης αθλητές cliff diving. Χόρευαν και αυτοί. Το 1ο Agios Nikolaos Cliff Diving, είχε μόλις ολοκληρωθεί και κατάφερε να εντυπωσιάσει ακόμη και τον πιο επιφυλακτικό. Φρέσκα χαρούμενα πρόσωπα, εντυπωσιακές βουτιές από βατήρα στα 16 μέτρα, διασκέδαση και ο χώρος γύρω από τη λίμνη γέμισε με κόσμο που έψαχνε να βρει μία καλύτερη γωνία για να απολαμβάνει το θέαμα. Για μία ακόμη φορά, η Κρήτη μας εντυπωσιάζει. Κάνει το επόμενο βήμα. Εντοπίζει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα και πατάει πάνω σε αυτά. Χωρίς φόβο και με ισχυρή βούληση επιλέγει το διαφορετικό. Δεν είναι και εύκολο να αποφασίζεις να πραγματοποιήσεις ένα τέτοιο γεγονός, χωρίς να υπάρχει εμπειρία. Παρόλα αυτά το 1ο Cliff Diving έγινε και μείναμε όλοι με το στόμα ανοιχτό.
Βουτιές από τα 16 μέτρα
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Πριν από μερικές ημέρες με ενημέρωσαν για την πρωτοβουλία του δήμου Αγίου Νικολάου, να πραγματοποιήσει μία πρωτότυπη εκδήλωση, το cliff diving. Με αφορμή αυτό, μάθαινα ότι υπάρχει μία ομάδα γνωστών αθλητών οι οποίοι επιδίδονται σε παρακινδυνευμένες βουτιές από βράχους και από μεγάλα ύψη. Εννέα από αυτούς, βρέθηκαν στην Ανατολική Κρήτη, στο πλαίσιο της προσπάθειας του δήμου να αναδείξει την πανέμορφη λίμνη της πόλης και το φυσικό της αμφιθέατρο. «Τις περασμένες δεκαετίες η λίμνη αποτελούσε το κομβικό σημείο στην ζωή της πόλης. Δυστυχώς αυτό έχει αλλάξει και κάνουμε προσπάθειες ώστε να αναδείξουμε αυτό το μοναδικό σημείο» σημειώνει ο δήμαρχος της πόλης Αντώνης Ζερβός. Παράλληλα, συμπληρώνει ότι σε αυτό το πλαίσιο μαζί με τους συνεργάτες του, σκέφτηκαν να αναδείξουν τη λίμνη με ένα πρωτότυπο τρόπο, ενώ ταυτόχρονα προχώρησαν στην αναβίωση του ναυταθλητισμού καθώς η λίμνη αποτελούσε για δεκαετίες τον πυρήνα των αθλητικών δραστηριοτήτων.
Οι εννέα αθλητές, φτάνουν στην Κρήτη και ξεκινάνε τις προετοιμασίες. Από τις πρώτες βουτιές της προπόνησης, καταλαβαίνουμε ότι θα δούμε ένα γεγονός υψηλού επιπέδου. Λίγες ώρες αργότερα είναι όλα έτοιμα για να ξεκινήσει η παρουσίαση των αθλητών. Είναι ακόμη ημέρα, και ο κόσμος έχει ακροβολιστεί σε κάθε πιθανό σημείο γύρω από τη λίμνη για να δει το γεγονός. Ο πρώτος καταδύτης παίρνει θέση στο χείλος της πλατφόρμας που έχει στηθεί ειδικά στα 16 μέτρα εκεί ανάμεσα στους βράχους. Μερικά δευτερόλεπτα αυτοσυγκέντρωσης και η πρώτη βουτιά είναι γεγονός. Με την είσοδο του αθλητή στο νερό, δύο δύτες βουτούν μαζί του για να βεβαιωθούν ότι όλα έχουν πάει καλά. Ο αθλητής είναι και πάλι στην επιφάνεια, οι θεατές αρχικά είναι εμβρόντητοι ωστόσο σταδιακά η απορία μετατρέπεται σε θαυμασμό, χειροκροτήματα, ιαχές. Η μία βουτιά διαδέχεται την άλλη. Στη δεύτερη ενότητα μετά από ένα διάλειμμα οι βουτιές γίνονται ακόμη πιο ενδιαφέρουσες ανεβάζοντας κατακόρυφα τον βαθμό δυσκολίας.
Άρωμα από το παρελθόν
Η δεύτερη ημέρα των εκδηλώσεων έκρυβε μία μεγάλη έκπληξη. Είναι περίπου 6 το απόγευμα και βρίσκομαι στη λίμνη στο σημείο που στήνεται το φυσικό κολυμβητήριο. Άντρες και γυναίκες γύρω στα 60, προετοιμάζονται να πέσουν στα νερά. Αυτή τη φορά θα θυμηθούν τότε που ήταν νέοι και λάμβαναν μέρος στους αγώνες. Στα ίδια νερά, εδώ στη δική τους λίμνη. Οι στιγμές είναι συγκινητικές. Είναι σαν να έχουν γίνει παιδιά. Ακούς τα «πειράγματα», νιώθεις την ψυχολογική έντασή τους. Βουτούν στα νερά και παίρνουν μέρος στον πιο ωραίο τους αγώνα. Το απολαμβάνουν και αυτό φαίνεται. Και μαζί τους το απολαμβάνουμε και όλοι εμείς.
«Θέλαμε να συνδέσουμε το παρόν με το παρελθόν και το αύριο. Από την πρώτη στιγμή που σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι στη λίμνη θέλαμε να εστιάσουμε και στους ανθρώπους αυτούς που για χρόνια αποτέλεσαν και συνεχίζουν να αποτελούν τα πιο ζωντανά κύτταρα της» θα μας πει ο αντιδήμαρχος και πρόεδρος του πολιτιστικού και αθλητικού οργανισμού Χάρης Αλεξάκης. Με βεβαιότητα πλέον μπορούμε να πούμε ότι η εκδήλωση αυτή μπορεί να φτάσει πολύ μακριά. Και θα φτάσει γιατί από την πρώτη στιγμή σεβάστηκε την ιστορία της λίμνης. Ανέδειξε αυτούς τους ανθρώπους που κάποια χρόνια πριν ήταν η ψυχή της λίμνης. Και είναι ακόμη. Και όταν κοιτάζεις το παρελθόν και δεν φοβάσαι το μέλλον τότε μπορείς να κάνεις πολλά.