Για να προχωρήσεις πρέπει να επαναστατήσεις

Ήδη από χθες έχει αρχίσει το εθνικό ντελίριο για την 25η Μαρτίου, όλη αυτή η απονευρωμένη αναπαραγωγή υπερηφάνειας που αναρωτιέμαι αν έχει καμία σχέση με την ιδέα της Επανάστασης. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την αυτοθυσία και τους αγώνες των ηρώων αυτών (άλλωστε, ανθρώπους που πέρασαν στον χρόνο χωρίς να ξεχαστούν ποιος είμαι εγώ ή εσύ να υποτιμήσουμε;) δεν μπορεί παρά να μη με στεναχωρεί ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της Επανάστασης. Ξεχάστε την ιστορία και τα γεγονότα, αναφέρομαι στην Επανάσταση ως αντίδραση σε μια μορφή καταπίεσης.
Gerville via Getty Images

Ήδη από χθες έχει αρχίσει το εθνικό ντελίριο για την 25η Μαρτίου, όλη αυτή η απονευρωμένη αναπαραγωγή υπερηφάνειας που αναρωτιέμαι αν έχει καμία σχέση με την ιδέα της Επανάστασης. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω την αυτοθυσία και τους αγώνες των ηρώων αυτών (άλλωστε, ανθρώπους που πέρασαν στον χρόνο χωρίς να ξεχαστούν ποιος είμαι εγώ ή εσύ να υποτιμήσουμε;) δεν μπορεί παρά να μη με στεναχωρεί ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε την έννοια της Επανάστασης. Ξεχάστε την ιστορία και τα γεγονότα, αναφέρομαι στην Επανάσταση ως αντίδραση σε μια μορφή καταπίεσης.

Έχουμε λοιπόν ένα μέρος φίλων που δεν έχουν ιδέα πως είναι να αντιστέκεσαι σε κάποιον που σου επιβάλλεται: εκκλησία, κοινωνικά στερεότυπα για το τι είναι η οικογένεια, ποιες πρέπει να είναι οι σχέσεις ενός ζευγαριού ή γονιών και παιδιού, η πολιτική ορθότητα, η δημοσιογραφική αγιοποίηση της ζωής και ο εξορκισμός των πειρασμών κ.α. Οι φίλοι μας αυτοί «συντηρούν και συντηρούνται» μέσα από το ονομαζόμενο σύστημα, αυτό που έχει καθιερωθεί και σου εξασφαλίζει την λιγότερη έκθεση και κατ'επέκταση τους περισσότερους φίλους. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν αυτοί μας οι φίλοι είναι τα συμπλέγματα και ο επαρχιωτισμός.

Από την άλλη έχουμε τους φίλους που έχουν συλλάβει την ιδέα της Επανάστασης κατ' αρχήν. Ξέρουν ότι η δυνατότητα να αντιστέκεσαι και οι εμπειρίες που αποκομίζεις όταν βρίσκεσαι σε μια άβολη κατάσταση είναι αυτά που σε ωριμάζουν και σε προετοιμάζουν για την επόμενη μέρα. Αυτοί μας οι φίλοι, όμως, αντιμετωπίζουν δύο εξίσου σημαντικούς κινδύνους: πρώτον. πολλές φορές ταυτίζουν την ιδέα της επανάστασης με τον ένοπλο αγώνα. Άναρχοι, αντιεξουσιαστές, ακραίοι αριστεροί θεωρούν επανάσταση το μπάχαλο και την καταστροφή καταλήγοντας γραφικοί και μη σχετικοί με τα σύγχρονα διακυβεύματα. Δεύτερον, η αγωνία τους να εντοπίσουν την Επανάσταση και να ταχθούν στην πρώτη της γραμμή (είτε από ιδεολογία είτε γιατί είναι γκλάμουρους να είσαι εξώφυλλο) τους οδηγεί σε έναν «προοδευτισμό» χωρίς περιεχόμενο. Έναν προοδευτισμό πιο στερεοτυπικό και από τα ίδια τα στερεότυπα.

Εάν αύριο είχα βήμα ( σχολείο, μέσα, εκδηλώσεις) αυτό θα έλεγα στους φίλους μου: Στους μεν πρώτους ότι για να προχωρήσεις πρέπει να επαναστατήσεις. Στους δεύτερους ότι ίσως κυνηγάμε τη «μεγάλη επανάσταση της εποχής μας», αυτή που θα μας αφήσει στην ιστορία και δε βλέπουμε ότι γύρω μας γίνονται πολλές μικρές επαναστάσεις.

Αυτή είναι για μένα η 25η Μαρτίου

Δημοφιλή