Στη ζωή μου υπήρχε πάντα μια πραγματική έννοια της ισότητας. Δεν είχε ακουστεί ποτέ φράση όπως «για όνομα του Θεού, η Εμίλια είναι το ίδιο ικανή με τον αδερφό της». Η ισότητα ήταν χαραγμένη σε κάθε μας πράξη, επιλογή και συμπεριφορά της οικογένειας.
Ήταν δεδομένο ότι εγώ, σα γυναίκα, δεν διέφερα σε τίποτα από τον αδερφό μου. Όπως η μητέρα μου δεν διέφερε σε τίποτα από τον πατέρα μου στο θέμα της καριέρας, έτσι και η ανατροφή μας έγινε με βάση την ισότητα στο χώρο εργασίας και στο νοικοκυριό, δείχνοντάς μου όλα όσα μπορούσε να κάνει ένας άνδρας αλλά και όσα έπρεπε και μπορούσε να κάνει μια γυναίκα.
Μεγάλωσα έτσι με μια φωνή, που δεν ήταν όμως η κοινή φωνή μιας γενιάς. Αρκετά αργότερα κατάλαβα πόσο τυχερή ήμουν που είχα επηρεαστεί από τις αρχές του φεμινισμού.
Τους τελευταίους μήνες παρατηρούμε όλοι μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο που οι γυναίκες κάνουν τη φωνή τους να ακουστεί σε συλλογικό επίπεδο. Η πορεία διαμαρτυρίας των Γυναικών στις 21 Μαρτίου συγκέντρωσε περισσότερο από 5 εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον κόσμο - δείχνοντάς μας το δρόμο στο τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει μόνιμη αυτή η αλλαγή.
Δεν ξέρω για σας, κάποιες μέρες όμως νιώθω σαν ένοχη φεμινίστρια. Τι κάνω στα αλήθεια κάθε μέρα για να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των γυναικών; Οι προσωπικές μου εμπειρίες και η κατανόηση των σοβαρότερων θεμάτων ανισότητας, δεν είναι αρκετά. Σε τι μπορώ να συμμετάσχω, ενάντια στο μίσος και την καταπίεση, για να εξασφαλίσω ότι το κίνημα των Γυναικών συνεχίζει, δυναμώνει και μεγαλώνει;
Έτσι, το να γράψω στο blog της Huffington Post UK στη στήλη «Όλες οι γυναίκες παντού» είναι μια πράξη που κάνω με μεγάλη σοβαρότητα.
Όπως θα έλεγε και η καλύτερη φίλη μου, είμαι ένα «σούπερ-κορίτσι» και εργάζομαι σε μια βιομηχανία όπου αν υψώσω τη φωνή μου ενάντια στην ανισότητα, πιθανότατα θα ακουστώ. Οι ρόλοι που έχω παίξει μου έδωσαν να καταλάβω τι σημαίνει να μάχεσαι κόντρα στο μίσος και την ανισότητα όταν είσαι γυναίκα, και μάλιστα φεμινίστρια.
Πιστεύω πως όλοι έχουμε την ευκαιρία να ορθώσουμε το ανάστημά μας στην καθημερινότητά μας υπέρ των γυναικών.
Με αυτά τα δεδομένα, τα παραπάνω δε με εμπόδισαν από το να φύγω από καταστάσεις και ανθρώπους που θεώρησαν πως είμαι αδύναμη επειδή είμαι γυναίκα. Με ανάγκασαν να υποστηρίξω τις πράξεις μου και να είμαι εντάξει με τις συνέπειες.
Έχω ισότιμη μεταχείριση στη δουλειά; Όχι πάντα. Έχουν οι άλλες γυναίκες; Όχι και αυτό αποδεικνύουν και οι στατιστικές. Πολλές φορές, στη διάρκεια προώθησης μιας ταινίας, ορισμένοι δημοσιογράφοι, άνδρες και γυναίκες, μου κάνουν πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις γιατί οι απαντήσεις μου θα κάνουν αίσθηση, επειδή είμαι μια νεαρή γυναίκα.
Αν έχετε δει το Game of Thrones, (σπόιλερ), θα με έχετε δει γυμνή. Όταν με ρωτούν για αυτό το θέμα, περιμένουν από μένα όλων των ειδών τις απαντήσεις. Για πολλούς λόγους, δε νιώθω την ανάγκη να δικαιολογηθώ.
Πιστεύω πως όλοι έχουμε την ευκαιρία να ορθώσουμε το ανάστημά μας στην καθημερινότητά μας υπέρ των γυναικών. Πιστεύω πως όλοι έχουμε τη δύναμη να αντικαταστήσουμε το μίσος με τη δικαιοσύνη, την ειλικρίνεια και την καλοσύνη.
Πιστεύω πως μπορούμε να ξεκινήσουμε με την καλοσύνη.
Καλοσύνη. Ξέρω, δεν είναι καθόλου cool λέξη, ε; Τα αποτελέσματά της όμως είναι cool. Είναι άμεσα και πραγματικά. Μια πράξη καλοσύνης μπορεί να κάνει τη μέρα σου από ανεκτή σε ευχάριστη, στη στιγμή. Γιατί με το να δείχνεις καλοσύνη σε κάποιον, του δείχνεις και ότι τον βλέπεις και τον ακούς, και ότι έχει αξία. Και αυτό είναι σέξι.
Για παράδειγμα, το να έχεις την αυτοπεποίθηση να κοιτάξεις κάποιον κατάματα και να του μιλήσεις σαν ίσος προς ίσο, άσχετα από το φύλο, το γένος ή τη σεξουαλικότητα- αυτό είναι καλοσύνη. Είναι μια μικρή χειρονομία που δείχνει στον άλλο πως γίνεται αποδεκτός. Φανταστείτε όμως, για ένα λεπτό, να προσπαθούσαμε όλοι περισσότερο να είμαστε καλοσυνάτοι απέναντι στον άλλο, ξεκινώντας με μικρές, καθημερινές, ειλικρινές προσπάθειες. Αυτό θα ήταν κάτι το καταπληκτικό.
Πιστεύω πως η επιτυχία μιας γυναίκας είναι κέρδος για όλες τις γυναίκες. Πιστεύω πως είναι επιλογή κάθε γυναίκας να μπορεί να ζήσει τη ζωή της όπως θέλει αυτή... Όλες είμαστε «σούπερ-γυναίκες» και η δύναμή μας είναι ότι νοιαζόμαστε λίγο περισσότερο για όσους βρίσκονται δίπλα μας.
Μικρές πράξεις καλοσύνης μπορούν αθροιστικά να οδηγήσουν σε ένα μεγάλο κίνημα. Για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας δεν προτείνω κάτι επαναστατικό, το αφήνω αυτό στους ηγέτες και τους πολιτικούς. Αντιθέτως, προτείνω ο καθένας από μας να χρησιμοποιεί περισσότερο την καλοσύνη του, να της δώσει δύναμη και να τη μοιραστεί με όλους, με τις αδερφές μας και τους αδερφούς μας.
Όπως διάβασα πρόσφατα, η καλοσύνη είναι σέξι, μας κάνει καλό, μας κάνει να νιώθουμε χαρούμενοι και ότι έχουμε αξία. Η θετική πράξη ξεκινά με μικρές ατομικές πράξεις , που προστίθενται με το χρόνο και γίνονται ένα κίνημα... ένα κίνημα για μια ίση κοινωνία, όπου η καλοσύνη δένει σαν άγκυρα τα πόδια μας στο έδαφος, την ίδια στιγμή που μας δίνει την ενέργεια να συνεχίσουμε να προοδεύουμε όλοι μαζί.
Με τη φωνή μου, ελπίζω πως η φεμινιστική νοοτροπία που μου ενέπνευσε η οικογένεια μου μπορεί να γίνει ο νέος κανόνας και πως αγόρια και κορίτσια θα μεγαλώνουν γνωρίζοντας πως είναι ίσα.
*Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στη HuffPost UK και μεταφράστηκε στα ελληνικά.
Η HuffPost UK τρέχει ένα μηνιαίο πρότζεκτ το Μάρτιο με την ονομασία «Όλες οι γυναίκες παντού», προσφέροντας το χώρο μέσα από την πλατφόρμά της για να ακουστούν όλες οι διαφορετικές γυναικείες φωνές και εμπειρίες στη Μ. Βρετανία σήμερα.